نتایج جستجو

تفقد سليمان هدهد را چه بود؟ فرمود: تا محل آب را بر او نمايد، چه او «1» مجمع البيان، ج 4، ص 216. جلد 10 - صفحه 30 آب را در زير زمين مى‌بيند همچنانكه يكى از

بودن عرش بر آب ظاهرا بودن آب است مقرّ سلطنت الهيّه در بد و خلقت قبل از پيدايش آسمانها و زمين چنانچه قمّى ره فرموده كه اين در بدو خلقت بود و آب بر هوا مستقرّ

نهايت آنكه تفويض هم كه بدتر از جبر است نيست و امرى بين اين دو امر است مانند آب ملايم كه نه گرم‌ جلد 1 صفحه 30 باشد و نه سرد و چون اين مسئله از مشكلات بلكه

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

تا ريسمان ضخيم وارد سوراخ سوزن شود [سباء:2]. مى‏داند آنچه را كه - از تخم، آب، انسان، اشعه و غيره - داخل زمين مى‏شود و آنچه از زمين خارج مى‏گردد. * [آل

[اعلى:4-5]. رعاء و رعاة جمع راعى به معنى چوپان است [قصص:23]. گفتند گوسفندان خود را آب نمى‏دهيم تا چوپانها گوسفندان خويش را برگردانند. * [بقره:104] براى روشن شدن

النُّطْفَةَ اِلى شِرْذِمَةٍ مِنْكُمْ مُوطِنينَ اَطْرافَ دَجْلَةَ...» خواستم از اين آب عبور كرده به طرف جمع قليلى از شما كه در اطراف دجله ساكن اند بروم. اين كلمه

برانگیخته شد. پس فرستاده‌ی خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده شتر خدا را و (نوبت) آب خوردنش را (حرمت نهید).» پس دروغزنش خواندند و آن (ماده شتر) را پی کردند. پس

گفته‏اند در آن مضاف مقدّر است يعنى: «ذانسب و ذاصهر» يعنى:خدا آن است كه از آب (نطفه) بشر آفريد و او را نر و ماده قرار داد مثل [قيامة:37-39]. به نظر مى‏آيد

نوعى تصفيه خانه با داشتن خاصيّت ميكرب كشى قرار داد به نحوى كه زمين آب آلوده مى‌گيرد و آب زلال تحويل مى‌دهد. اين تصفيه‌خانه، طبيعى، مجّانى، دائمى، عمومى و

تشنه است او را آب دهيد آبش دادند بعد مطهره آبى خدمت حضرت گذارد پيغمبر فرمود آب داشتى و تشنه بودى عرض كرد در بين راه بسنگى رسيدم كه در آن آب باران جمع شده

به معناى كوه مى‌باشد. گويا در اثر شكافته شدن رود بزرگ نيل كه همچون درياست، آب در دو طرف خشكىِ ايجاد شده چنان روى هم انباشته شد كه همانند دو كوه بلند گرديد

و فرط (بر وزن فرس) پيشروى است كه قبل از كاروان براى اصلاح حوض و دلوها وارد آب شود. در دعا درباره مرگ فرزند صغير گويد: «اَللَّهُمَّ اجْعَلَهُ فَرَطاً» يعنى

خشكى مى‏وزد و همين طور. شبها جريان به عكس است و از خشكى به دريا مى‏وزد كه سطح آب ديرتر از خشكى سرد مى‏شود بدين طريق ملاحظه مى‏شود كه وزش باد دائره‏اى است نه

بار) وقوب به معنى دخول است. وقب (بروزن فلس) و وقبه گودالى است در سنگ كه در آن آب جمع مى‏شود طبرسى فرموده علت اين تسميه آن است كه در وقب داخل شوند. در نهج البلاغه

كه خواب كم را به جهت آرامش درونتان بر شما مستولى مى‏كرد و از آسمان بر شما آب نازل مى‏نمود [آل عمران:154]. پس از گرفتارى بر شما ايمنى فرستاد و آن خواب كمى

تا ريسمان ضخيم وارد سوراخ سوزن شود [سباء:2]. مى‏داند آنچه را كه - از تخم، آب، انسان، اشعه و غيره - داخل زمين مى‏شود و آنچه از زمين خارج مى‏گردد. * [آل

است اثبات ربوبيت پروردگار، با بر شمردن سه تا از مهمترين حوایج مردم: زراعت، آب و آتش معناى اين كه قرآن كريم، در «كتاب مكنون» است مراد از «مسّ» و «مُطَهّرُون»،

در هر سه بار نام او بيرون آمد و حضرت متوجه بلب كشتى شد ديد ماهى بزرگى سر از آب بيرون آورده و دهانش را گشوده خود را بدهان او انداخت چنانچه در فقيه از امام