نتایج جستجو

۵ كِتَابُ الْمَعِيشَة‏‏‏ بَابُ مَنْ يَشْتَرِي الرَّقِيقَ فَيَظْهَرُ بِهِ عَيْبٌ وَ مَا يُرَدُّ مِنْهُ وَ مَا لَا يُرَد موضوعات :

عورات لكم ). «عورة » در اصل از ماده «عار» به معنى «عيب » است و از آنجا كه آشكار شدن آلت جنسى مايه عيب و عار است در لغت عرب به آن عورت اطلاق شده . كلمه «عورة

۵ كِتَابُ الْمَعِيشَة‏‏‏ بَابُ مَنْ يَشْتَرِي الرَّقِيقَ فَيَظْهَرُ بِهِ عَيْبٌ وَ مَا يُرَدُّ مِنْهُ وَ مَا لَا يُرَد موضوعات :

قَالَ إِنْ كَانَ مِثْلُهَا تَحِيضُ وَ لَمْ يَكُنْ ذَلِكَ مِنْ كِبَرٍ فَهَذَا عَيْبٌ تُرَدُّ مِنْهُ‏

مَنْ زَوَّجَ اِمْرَأَةً فِيهَا عَيْبٌ دَلَّسَتْهُ وَ لَمْ تُبَيِّنْ ذَلِكَ لِزَوْجِهَا فَإِنَّهُ يَكُونُ لَهَا اَلصَّدَاقُ بِمَا اِسْتَحَلَّ مِنْ فَرْجِهَا

۵ كِتَابُ الْمَعِيشَة‏‏‏ بَابُ مَنْ يَشْتَرِي الرَّقِيقَ فَيَظْهَرُ بِهِ عَيْبٌ وَ مَا يُرَدُّ مِنْهُ وَ مَا لَا يُرَد موضوعات :

۵ كِتَابُ الْمَعِيشَة‏‏‏ بَابُ مَنْ يَشْتَرِي الرَّقِيقَ فَيَظْهَرُ بِهِ عَيْبٌ وَ مَا يُرَدُّ مِنْهُ وَ مَا لَا يُرَد موضوعات :

فِي رَجُلٍ اِشْتَرَى هَدْياً وَ كَانَ بِهِ عَيْبٌ عَوَرٌ أَوْ غَيْرُهُ فَقَالَ إِنْ كَانَ قَدْ نَقَدَ ثَمَنَهُ فَقَدْ أَجْزَأَ عَنْهُ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ

اَلرَّجُلُ وَ عَلَيْهِ خَرَاجُهَا فَقَالَ لاَ بَأْسَ إِلاَّ أَنْ يَسْتَحِيَ مِنْ عَيْبِ ذَلِكَ‏

ذَلِكَ فَمَا كَانَ مِنْ عَظْمٍ كُسِرَ فَجُبِرَ عَلَى غَيْرِ عَثْمٍ وَ لاَ عَيْبٍ وَ لَمْ يُنَقَّلْ مِنْهُ عِظَامٌ فَإِنَّ دِيَتَهُ مَعْلُومَةٌ فَإِنْ أُوضِحَ

عليه السّلام فرمود: على عليه السّلام كنيزى را كه با او همبستر شده‏اند به عيب پس نمى‏داد لكن تفاوت قيمت را مى‏ستاند و مى‏فرمود: به خدا پناه مى‏برم كه براى

وَقْعَةً وَاحِدَةً لَمْ يُفَرَّقْ بَيْنَهُمَا وَ اَلرَّجُلُ لاَ يُرَدُّ مِنْ عَيْبٍ

كه او را در حال سلامت و در حال افضاء قيمت كنند، و تفاوت قيمت ميان سلامت و عيب را معيّن كردند و زن را بدادن غرامت آن واداشت، و او را مجبور فرمود: كه‏ كنيز

خريديم، و بال و پرش را چيديم، و آن را بمكّه برديم، و اهل مكّه اين كار را عيب كردند، پس كرب طى پيام از امام صادق عليه السّلام در اين باره سؤال كرد. آن حضرت

كرده بود نمى‏شود آنان را جدا كرد، و مرد بعيب ردّ نمى‏شود يعنى نميتوان بصرف عيب كه در مرد مشاهده شود نكاح را فسخ كرد.

آن حضرت فرمود: سه چيز است كه اگر در كسى بود بخوبى او اميدى نرود: كسى كه از عيب شرم ندارد، و در نهان از خدا نترسد، و در پيرى (از گناه) دست نكشد. يكى از وابستگان

اى مردمان كه هر كس ماه رمضان بر او وارد شود، در حالى كه سالم و پيراسته از عيب و مرض باشد، پس روز آن ماه را روزه بدارد، و بخشى از شب آن را به تلاوت قرآن

حَمَلَ اَلزَّكَاةَ فَأَعْطَاهَا عَلاَنِيَةً لَمْ يَكُنْ عَلَيْهِ فِي ذَلِكَ عَيْبٌ وَ ذَلِكَ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَرَضَ فِي أَمْوَالِ اَلْأَغْنِيَاءِ

احتلام فعل شيطان و خيال شيطانى است و خداى تبارك و تعالى دوستان خود را از اين عيب پناه داده. پس جواب آن حضرت رسيد كه: «حال ائمّه در عالم خواب همان حال ايشان

مِنْ رَبِّكَ» 7- در برابر خدا بايد مؤدّبانه سخن گفت. حضرت خضر آنجا كه سخن از عيب و نقص است، به خود نسبت مى‌دهد، «فَأَرَدْتُ أَنْ أَعِيبَها» و آنجا كه محدوده‌ى