نتایج جستجو

داشته شده‏اند. هم اذ رئى لو على ما ربب قول ف الى انن ظلم عند جحم ب صرط نور شعر سئل بعض بعث کم رجع ه لا هدى يا ل ا نحن يدى ليت ليس نفس وله نصر الا نا بين

هنا بغى الذى طالوت سکن مع صبر غلب هزم او مرء فضل انس حطم کبکب کلم عذب جعل شعر حتى بسم

ميخواند شعر است يا خطبه يا غيب گوئى او گفت صبر كنيد من بيايم كلام او را بشنوم و خدمت حضرت رسيد و عرضه داشت شعر خود را براى من بخوان او جواب فرمود آن شعر نيست

مى‏رود. طبرسى رحمه‏اللَّه در مجمع ذيل [قصص:76]. فرموده فرح به معنى تكبر است و شعر ذيل را شاهد مى‏آورد . وَلَسْتُ بِمِفْراحٍ اِذَ الدَّهْرُ سُرَّنى وَ لاجازِعٍ

دیگر «بنى عباس»، در حالى که دوران خلافت هر یک بر ده ها سال بالغ مى گردد. شعر ظریف و پر معنایى از «کلیم کاشانى» داریم که شاهد روشنى براى بحث ما است آنجا

گاهى از آن هم نرم تر است که آن را «کرک» مى نامیم که عرب آن را «وبر» مى گوید. شعر (۳۸ بار) ها (۱۳۹۹ بار) وَ أَثَاثا أَوْبَارِهَا مَتَاعا أَصْوَافِهَا إِلَى

ميخواند شعر است يا خطبه يا غيب گوئى او گفت صبر كنيد من بيايم كلام او را بشنوم و خدمت حضرت رسيد و عرضه داشت شعر خود را براى من بخوان او جواب فرمود آن شعر نيست

ميخواند شعر است يا خطبه يا غيب گوئى او گفت صبر كنيد من بيايم كلام او را بشنوم و خدمت حضرت رسيد و عرضه داشت شعر خود را براى من بخوان او جواب فرمود آن شعر نيست

ميخواند شعر است يا خطبه يا غيب گوئى او گفت صبر كنيد من بيايم كلام او را بشنوم و خدمت حضرت رسيد و عرضه داشت شعر خود را براى من بخوان او جواب فرمود آن شعر نيست

الْعُزَّى اَدينُ وَ لا ابْنَتَيْها وَ لا صَنَمَىْ بَنى عَمْرٍو اَزُورُ در اين شعر براى عزى و دو دختر ياد شده گفتيم كه: ظاهراً همان لات و مناة هستند متن آيه

كرده است يعنى: آيا نمى‏بينى در هر وادى اى بى خودانه راه مى‏روند رجوع شود به «شعر». * [واقعة:54-55]. هِيام به معنى عطَش نيز آمده است «هامَ هِياماً: عطش» به

امر مثل نور او هوى لن امم حمل قد برح الا وفى طغو نفس وزر تبع ارض طغى خشى شعر ولى موت جنح حتى بغت جرم ب ظهر سوع ذکر اذن وثق وحد عن طير حسن حشر

سَمَكَ السَّماءَ بَنى لَنا بَيْتاً دَعائِمُهُ اَعَزُّوا اَطْوَلُ». سمك. در اين شعر به معنى بالا بردن و مرتفع كردن است و سمك البيت يعنى سقف خانه. [نازعات:27-28]

و ما تعبير چنين خواب‏ها واقف نيستيم. همين طور است آيه [انبياء:5]. كه در «شعر» مشروحاً گذشت. بايد دانست معنى اولى كه اختلاط باشد در ضغث ملحوظ است لذا اقرب

گفته: قوم به معنى مردان است و شامل زنان نيست از لفظ خود مفرد ندارد زهير در شعر خود گويد: و ما ادرى و سوف اخال ادرى‏ أقوم آل حصن ام نساء نمى‏دانم به گمانم

ميخواند شعر است يا خطبه يا غيب گوئى او گفت صبر كنيد من بيايم كلام او را بشنوم و خدمت حضرت رسيد و عرضه داشت شعر خود را براى من بخوان او جواب فرمود آن شعر نيست

ميخواند شعر است يا خطبه يا غيب گوئى او گفت صبر كنيد من بيايم كلام او را بشنوم و خدمت حضرت رسيد و عرضه داشت شعر خود را براى من بخوان او جواب فرمود آن شعر نيست

سَمَكَ السَّماءَ بَنى لَنا بَيْتاً دَعائِمُهُ اَعَزُّوا اَطْوَلُ». سمك. در اين شعر به معنى بالا بردن و مرتفع كردن است و سمك البيت يعنى سقف خانه. [نازعات:27-28]

اشعار را رجز (بر وزن فرس) گفته‏اند و آن لز لرزيدن پاى شتر اخذ شده زيرا كه آن شعر متحرك و ساكن و باز متحرك و ساكن است مثل پاى شتر درد زده. على هذا به عذاب،

مى‏رود. طبرسى رحمه‏اللَّه در مجمع ذيل [قصص:76]. فرموده فرح به معنى تكبر است و شعر ذيل را شاهد مى‏آورد . وَلَسْتُ بِمِفْراحٍ اِذَ الدَّهْرُ سُرَّنى وَ لاجازِعٍ