نتایج جستجو

بركت و عظمت را كه آن اسماء خمسه طيبه آل عبا عليهم السّلام مى‌باشد، چنانچه در كتاب ينابيع الموده، ابن مغازلى از ابن عباس روايت نموده كه از حضرت رسول صلّى اللّه

عليه السلام گويد: و اعتقاد دارم اينكه معراج حق و مسائله در قبر حق است. در كتاب كافى از حضرت صادق عليه السلام مروى است كه فرمود: مؤمن را مشايعت كنند ملائكه

كورى دارى. (1 و 2) مدرك پيشين، صفحه 127. «3» وسايل الشيعه، جلد 6، صفحه 328 (كتاب الزكاة، ابواب الصدقه، باب 46، حديث هفتم) «4» همان مدرك، صفحه 326، حديث سوّم

ايشان كسانى هستند كه خداوند آنها را خالص براى خود و مخصوص بحكمت فرموده و آن كتاب است و صفت حكيم ثبات در اوايل امور و وقوف در عواقب آنها است و او است هدايت

عده‌ اى گويند: اين آيات براى مؤمنين عرب نازل شده و مقصود آن ساير مؤمنين اهل كتاب كه بعد ایمان آورده اند نمى باشد و دليل آن‌ را آيه چهارم گفته ‌اند و گويند

فرموده از سيئات ميگذرم و بعضى تأييد نموده‌اند از او بروايت شيخ صدوق ره در كتاب توحيد از حضرت صادق كه كسيكه وعده داد خدا او را كه ثواب دهد بر عملى آن منجز

طوسی» گوید: ابن عباس گويد: كه رسول خدا صلى الله عليه و آله يهوديان را كه اهل كتاب بودند به اسلام دعوت فرمود، آن‌ها گفتند: ما پدران خود را بر دين خود يافته

گرديد. Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۱۸ و ۱۱۹ بقره ممالثت اهل كتاب و كفار در طرز فكر و عقايد آيه ۱۱۸ - ۱۱۹ آيه و ترجمه تفسير: بهانه ديگر: چرا

شخص سائل رافع بن حريملة و وهب بن زيد ذكر شده است و صاحب كشف الاسرار راجع به كتاب آسمانى چنين گويد كه از رسول خدا خواستند كه كتابى به زبان عبرانى به جاى زبان

ضروريات‌ دين‌ اسلام‌ و ادلّه‌ اربعه‌ (كتاب‌، اخبار متواتره‌، عقل‌، اجماع‌) ‌بر‌ طبق‌ ‌آن‌ قائم‌ ‌است‌ امّا كتاب‌، متجاوز ‌از‌ صد ‌آيه‌ ‌در‌ قرآن‌ درباره‌

‌را‌ دو كتاب‌ ‌است‌، كتاب‌ تكويني‌ و كتاب‌ تدويني‌، كتاب‌ تدويني‌ عبارت‌ ‌از‌ قرآن‌ و كتب‌ آسماني‌ ديگر ‌است‌ ‌که‌ ‌بر‌ پيغمبران‌ نازل‌ ميشد و كتاب‌ تكويني‌

علم و هنر است. قرآن بر اساس علم و حكمت بى‌پايان الهى، نزول يافته است ولى هر كتاب ديگرى، از سوى هركس كه باشد، براساس علم محدود بشر، تأليف يافته است. پس هيچگاه

بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَ إِيَّايَ فَارْهَبُونِ (40) بعد از آن خطاب به اهل كتاب فرمايد كه: يا بَنِي إِسْرائِيلَ‌: اى پسران يعقوب، اسرائيل عليه السّلام! اذْكُرُوا

ابن عباس روايت نموده كه حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله‌ «1» اصول كافى، كتاب الايمان و الكفر، باب الرياء، حديث هشتم بنقل از امير المؤمنين (ع) (جلد 2 صفحه

عليه السّلام در وصيت به امام حسن‌ «1» اصول كافى، كتاب الدعاء، جلد 2، صفحه 468، حديث سوّم. «2» اصول كافى، كتاب الدعاء، جلد 2، صفحه 466، حديث دوّم. تفسير اثنا

تغيير قبله بود تغيير قبله از بيت المقدس به كعبه (شطر المسجدالحرام ) كتاب اهل كتاب مشتمل بر اين حكم تحويل قبله بوده است وجه التفات از حضور به عيبت در آيه

عملى و تغيير حالى براى آنها حاصل نشود، و اين باعث دورى از رحمت الهى است. در كتاب كافى از جمله مناجات حق تعالى بموسى عليه السلام فرمايد: يا موسى لا تطوّل فى

كه دشمنى كند به جبرئيل، پس انصاف نداده و كافر شده به آنچه با او مى‌باشد از كتاب به جهت نزول او بر توبه وحى، زيرا ترك كتابى نموده كه مصدق كتب متقدمه است،

أَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (234) «1» فروع كافى، كتاب النكاح، باب الرضاع، حديث 2 و 3 (صفحه 437 جلد پنجم). صفحه 446 حديث 16. تفسير

وصيت در اين آيه مستحب است. و احاديث بسيار در تأكيد امر وصيت وارد شده: 1- در كتاب وسائل- از حضرت باقر عليه السّلام فرمود: وصيّت حق است و بتحقيق وصيت فرمود