نتایج جستجو

گرنه پس ازعقر ناقه، صالح «عليه السلام»را مسخره كرده‏اند چنانكه فرموده: [اعراف:77]. ال مِن أَجْل فَأَصْبَح ذٰلِک أَخِي کَتَبْنَا سَوْأَة عَلَى فَأُوَارِي

آیات شامل این کلمه ضيع‌ (۱۰ بار) تباه شدن. [اعراف:170]. ممكن است گاهى مراد از آن ترك باشد مثل: [مريم:59]. گفته‏اند يعنى نماز را ترك كردند در مجمع از امام

باد مردم را از مقرشان مى‏كند گويى تنه يا ريشه‏هاى كنده شده خرما هستند. [اعراف:108]. دستش را بيرون آورد آنگاه دستش را براى ناظران روشن و سفيدبود. * [نازعات:1-2]

بر كسيكه به فكر شراكت با اوست و هلاك كننده كسى است كه با اومخالفت كرد. [اعراف:137] آنچه فرعون و ق.مش مى‏ساختند هلاك و نابود كرديم [شعراء:172]، [اسراء:16]

[كهف:41]. يا آبش در زمين فرو رود ديگر ابداً به طلب. اخذ آن راهى نيابى. درباره [اعراف:54]. به «حثث» و درباره [حج:73]. به «ذباب» رجوع شود. ه قدر ما طلب ضعف الله

آیات شامل این کلمه کلب‌ (۶ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) سگ. [اعراف:176]. حكايت او مثل حكايت سگ است كه اگر به آن حمله كنى زبانش را بيرون مى‏كند و اگر با آن كار نداشته

كه حق است شيطان ميان آنها افساد مى‏كند، شيطان به انسان دشمن آشكارى است. [اعراف:200]. و اگر از شيطان وسوسه‏اى بر تو وارد شود بخدا پناه بر. وَ مِن إِمّا الشّيْطَان

قرار گيرد. 3- بيان. و بيشتر بعد از لفظ «ما» و «مَهْما» آيد نحو [فاطر:2]. [اعراف:132]. و در آيه [حج:30]. خالى از «ما مَهْما» است. باقى معانى در كتب لغت ديده

و آن تقريباً مرادف با ظلم است. قهر به معنى غلبه توأم است با توانائى مثل [اعراف:127]. يعنى: ما بالا دست آنهائيم ما به آنها چيره‏ايم ظاهراً «قاهِرُونَ» خبر

مى‏كشى كه در زمين فساد كنند و تو و خدايانت را ترك كنند!؟ فرعون درجواب گفت: [اعراف:127]. اگر كشتن بچه‏ها براى جلوگيرى از ولادت موسى بود ديگر تهديد فرعون جاى

مى‏كشى كه در زمين فساد كنند و تو و خدايانت را ترك كنند!؟ فرعون درجواب گفت: [اعراف:127]. اگر كشتن بچه‏ها براى جلوگيرى از ولادت موسى بود ديگر تهديد فرعون جاى

گرنه پس ازعقر ناقه، صالح «عليه السلام»را مسخره كرده‏اند چنانكه فرموده: [اعراف:77]. وَ مَا فِي عَلَى الّذِين فَأَخَذَهُم أَن فَأَخَذَتْهُم فَأَصْبَحُوا

نيز وسائل زندگى‏اند رجوع شود به «سخر» ذيل آيه فوق. جمع معشيت معايش است [اعراف:10]. در آيه [نباء:11]. معاش را مصدر گرفته و مضاف مقدّر كرده‏اند مثل «وقت

بار) مدين‌ (۱۰ بار) نام شهرى بود كه شعيب «عليه السلام» براهل آن مبعوث گرديد[اعراف:85]. اين لفظ ده بار در قران مجيد آمده است و در «اَيْكه» مطلبى گذشت كه تذكر

نمى‏خواهد و اگر بخواهد و در خواستن مبالغه كند بخل مى‏ورزيد و نمى‏دهيد. * [اعراف:187] از تو از قيامت مى‏پرسند گويا به آن دانائى، بگو علم آن پيش پروردگار من

رجل‌ (۷۳ بار) مرد.[هود:78]. آيا از شما مرد عاقلى نيست. جمع آن رجال است نحو [اعراف:46]. بر بلندى‏هاى آن حايل، مردانى است. گاهى از رجل و رجال مرد رشيد و كامل

دحر (۴ بار) طرد. راندن به قهر «دحره دحراً و دحوراً: طرده و ابعده و دفعه» [اعراف:18] گفت از آنجا بيرون شو در حاليكه مذموم و مطرود از رحمت هستى. [صافات:9]

گمراهی‏اش ادامه مى‏دهد گويا ما را براى گرفتارى خويش نخوانده است. ايضاً آيه [اعراف:189]. يعنى چون با او مقاربت كرد بار خفيفى برداشت و حمل را ادامه داد. * [فرقان:72]

نيز وسائل زندگى‏اند رجوع شود به «سخر» ذيل آيه فوق. جمع معشيت معايش است [اعراف:10]. در آيه [نباء:11]. معاش را مصدر گرفته و مضاف مقدّر كرده‏اند مثل «وقت

شود) و آن با نموّ و زيادت و سعادت قابل جمع و بلكه از اين معانى كنار نيست. [اعراف:54] يعنى ثابت در خير است، هميشه مفيد است خدائى كه پرورش دهنده مخلوقات است