نتایج جستجو

هدى ما حزن نحن عن حتى مسيح تلک مجوس منى ا تبع ک حبب قدر ف بل انتم وثق ابراهيم عمل شرک علم کلل اسباط لن ام الا اتى نسى حسن رضو يوم يعقوب عدو رود ل ها عزير

نگاه كندو از آن به چيز ديگرى پى ببرد و تفرس كند يعنى در آنچه از اوضاع قوم لوط ياد شد درسها و عبرتهاست به اهل فراست و عاقلان. آنها كه از چيزى به چيزى پى مى‏برند

قرآن مجيد در سوره‏هاى: بقره، آل عمران، مائده و توبه به بدعتها و كارهاى خلاف و سرگذشتهاى شنيع يهود معترض شده و همه را آفتابى كرده است. قول نصارى هم لا على

کنتم أنتم و ءاباؤکم فى ضلل مبین ) ۲- مخالفت قاطع و صریح ابراهیم(ع) با شرک و تقلید کورکورانه پدر و قوم خویش (إذ قال لأبیه و قومه ... لقد کنتم أنتم و ءاباؤکم

اجداد و نیاکان، توجیه قوم ابراهیم در شرک و بت پرستى خویش (قالوا وجدنا ءاباءنا لها عبدین ) ۲- شرک و بت پرستى قوم ابراهیم، برهان و دلیل منطقى نداشت و صرفاً

بقصّه حضرت ابراهيم عليه السّلام فرمود باين تقريب كه ما به ابراهيم عطا نموديم رشد و صلاح و كفايت و فلاح و كليّه استعدادات لازمه مقام رسالت را كه در خور او

بايد معصوم باشد از گناه و خطاء و ظاهرا فرقى نيست بين صغيره و كبيره و قبل از بعثت و بعد از آن و تحقيق اين مقال خارج از وظيفه مقام است و پس از آن دعا فرمود كه

بقصّه حضرت ابراهيم عليه السّلام فرمود باين تقريب كه ما به ابراهيم عطا نموديم رشد و صلاح و كفايت و فلاح و كليّه استعدادات لازمه مقام رسالت را كه در خور او

بقصّه حضرت ابراهيم عليه السّلام فرمود باين تقريب كه ما به ابراهيم عطا نموديم رشد و صلاح و كفايت و فلاح و كليّه استعدادات لازمه مقام رسالت را كه در خور او

جاه و جلال و ثروت و مال و خدم و حشم و اولاد و احفاد و اعوان و انصار يگانه عالميان گرديد و نام نامى و اسم گراميش بقدرى بخوبى شهرت كرد كه تمام قبائل و فرق

عباداللَّه الصالحين شمرده شده و در آيات [ص:45-47]. به بهترين توصيف ياد شده است. نه مثل تورات كه مى‏گويد: خدا با يعقوب كشتى گرفت و عنقريب بود كه بر خدا غلبه

اند. [بقره:132]. توصيه كردن آن دين و كلمه توحيد را «ابراهيم و يعقوب» به فرزندانش. [مريم:31]. مرا تا زنده‏ام به نماز و زكوه امر كرد. [بقره:180]. مراد از

[بقره:111]. و شايد در آيه [مائده:14]. فقط نام منظور باشدوياآنها به دروغ خويش را پيروان مسيح مى‏دانند والله اعلم. کون لا لکن ما يى يهود حنف ابراهيم سلم علم

اصنام‌، عبده‌ شمس‌ و قمر و كواكب‌ و گاو و گوساله‌ و آتش‌ و ملك‌ و جن‌ّ و بشر و شجر و ‌غير‌ اينها، بعضي‌ ‌در‌ امر رزق‌ و اماته‌ و احياء و ساير افعال‌ الهي‌

جاه و جلال و ثروت و مال و خدم و حشم و اولاد و احفاد و اعوان و انصار يگانه عالميان گرديد و نام نامى و اسم گراميش بقدرى بخوبى شهرت كرد كه تمام قبائل و فرق

کنندگان و قیام کنندگان و رکوع کنندگان و سجده کنندگان [از پلیدی های ظاهری و باطنی] پاک و پاکیزه گردان. و مكان خانه را براى ابراهيم آشكار كرديم و گفتيم: هيچ

انكار كفار و مخالفين رسالت و امامت را فقط حسد است و الا جاى تعجب و انكار نيست زيرا آل ابراهيم همه ثمرات يك شجره طيبه‌اند و چنانچه نبوت و حكمت و سلطنت جمعى

باثبات دو صفت براى آنحضرت كه كاشف از عطوفت و مهربانى و دلسوزى و غمخوارى و رقّت قلب و بردبارى و صبر و بى‌آزارى است و اين صفات موجب آن ميشد كه هر قدر آنحضرت

بسياري‌ داريم‌ مثل‌ ساز و آواز و رقص‌ و ضرب‌ و تار حتّي‌ ‌بر‌ دائره‌ و طشت‌ و تصفيق‌ (كف‌ ‌بر‌ كف‌ زدن‌) و قمار و ‌لو‌ بدون‌ مراهنه‌ چه‌ ‌به‌ آلات‌ معدّه‌ ‌باشد‌

توحيد و نبوّت و امامت و معاد بديده انصاف نظر و تأمّل و تدبّر نمودند و ببراهين عقليّه و شواهد نقليّه و حجج قطعيّه ايمان آوردند بخدا و پيغمبر و امام و كتاب