صَدَف
از الکتاب
«صَدَفَ» از مادّه «صَدْف» (بر وزن حذف) به معناى اعراض کردن شدید و بدون تفکر از چیزى است، اشاره به این که آنها نه تنها از آیات خدا روى گردانیدند بلکه با شدت از آن فاصله گرفتند، بدون این که درباره آن کمترین فکر و اندیشه اى به کار برند.
گاهى این کلمه به معناى جلوگیرى کردن و ممانعت دیگران نیز آمده است.
«صَدَف» در سوره «کهف» به معناى کناره کوه است، و از این تعبیر روشن مى شود که میان دو کناره کوه، شکافى بوده که یأجوج و مأجوج از آن وارد مى شدند، ذو القرنین تصمیم داشت آن را پر کند.
ریشه کلمه
- صدف (۵ بار)
