۱۴٬۱۱۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←تاءييد مطلبه به روايات وارده
| خط ۱۷۴: | خط ۱۷۴: | ||
<span id='link311'><span> | <span id='link311'><span> | ||
== | ==تأييد مطلب با روايات وارده شیعه و اهل سنت== | ||
در روايات شيعه و اهل سنت | در روايات شيعه و اهل سنت هم، همين معنا تأييد شده، و خلاصه آنچه در روايات آمده، اين است كه: | ||
داوود حكم كرد به نفع صاحب زراعت و عليه صاحب گوسفندان، به اين كه بايد گوسفندان را به غرامت به صاحب زرع بدهد. و سليمان حكم كرد به اين كه چون گوسفندان منافع زمين را تلف كرده اند، صاحب گوسفند بايد منافع آن گوسفندان، يعنى شير و پشم و متاع آن ها را تا آخر سال، به صاحب زراعت بدهد. | |||
پس | بعيد هم نيست كه حكم مسأله اين بوده كه صاحب گوسفند آنچه را كه از زراعت تلف شده، ضامن است، و اين ضمان از نظر قيمت، با قيمت گوسفندان برابرى مى كرده. لذا داوود حكم كرده كه خود رقبه گوسفندان را به غرامت بدهد و سليمان حكم آسانترى داده و آن، اين بوده كه صاحب زراعت، به جاى استيفاى منافع زمينش كه نمى تواند بكند، آن منافع را از گوسفندان طرف بگيرد، و آن نيز از نظر قيمت تقريبا با حكم داوود برابر است. براى اين كه منفعت يكساله يك گوسفند را اگر در نظر بگيريم، تقريبا برابر با قيمت خود آن گوسفند خواهد بود. | ||
پس اين كه فرمود: «و داود و سليمان»، تقديرش: «أُذكُر دَاوُدَ وَ سُلَيمَانَ» است. يعنى: به ياد آر سليمان و داوود را، زمانى كه درباره زراعت حكم كردند، زمانى كه گوسفندان مردمى شبانه در آن بيفتادند و تباهش كردند، و ما همواره شاهد حكم انبيا بوده ايم. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۴۴۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۴۴۱ </center> | ||
بعضى از | بعضى از مفسران گفته اند: «ضمير جمع در آيه، به داوود و سليمان، و محكوم له بر مى گردد»، و خواننده محترم متوجه اشكال آن شد. | ||
بعضى ديگر گفته اند: به داوود و سليمان بر مى | بعضى ديگر گفته اند: به داوود و سليمان بر مى گردد. براى اين كه دو نفر هم جمع اند، و ضمير جمع به دو نفر نيز بر مى گردد. ولى اين حرف صحيح نيست. | ||
«شَاهِدِين» - يعنى ما همواره حاضر و ناظر حكم انبيا بوده ايم. مى بينيم و مى شنويم، و ايشان را به سوى صواب مى كشانيم. «فَفَهَّمنَاهَا». يعنى حكومت و داورى را ما به سليمان ياد داديم. «وَ كُلّاً» و هر يك از داوود و سليمان را حكم و علم داديم. | |||
بعضى گفته اند: تقدير صدر آيه اين است كه : | بعضى گفته اند: تقدير صدر آيه اين است كه: «آتَينَا دَاوُدَ وَ سُلَيمَانَ حُكماً وَ عِلماً إذ يَحكُمَان...». | ||
<span id='link312'><span> | <span id='link312'><span> | ||
==معناى تسخير كوه ها و مرغ ها با داوود «ع» == | ==معناى تسخير كوه ها و مرغ ها با داوود «ع» == | ||
«'''وَ سخَّرْنَا مَعَ دَاوُدَ الْجِبَالَ يُسبِّحْنَ وَ الطيرَ وَ كنَّا فَاعِلِينَ'''»: | «'''وَ سخَّرْنَا مَعَ دَاوُدَ الْجِبَالَ يُسبِّحْنَ وَ الطيرَ وَ كنَّا فَاعِلِينَ'''»: | ||
