۱۴٬۱۲۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۴۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←چند روايت درباره مفاد آيات گذشته
| خط ۱۶۶: | خط ۱۶۶: | ||
<span id='link442'><span> | <span id='link442'><span> | ||
== چند روايت درباره مفاد آيات گذشته== | == بحث روایتی: (چند روايت درباره مفاد آيات گذشته)== | ||
در تفسير قمى، در ذيل آيه شريفۀ | در تفسير قمى، در ذيل آيه شريفۀ «أرَأيتَ الَّذِى يُكَذِّبُ بِالدِّين» آمده كه: اين آيه در باره ابوجهل و كفار قريش نازل شد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۳۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۳۵ </center> | ||
و در ذيل آيه شريفۀ | و در ذيل آيه شريفۀ «الَّذِينَ هُم عَن صَلَاتِهِم سَاهُون» آمده كه منظور از اين جمله، كسانى هستند كه به كلّى نماز را ترك كنند. زيرا اگر صرف سهو، آدمى را مستوجب ويل سازد، بايد همه مستوجب باشند. چون هر انسانى و مسلمانى در نمازش سهو مى كند. امام صادق «عليه السلام»، در ذيل اين آيه فرموده: منظور تأخير نماز از اول وقت و بدون عذر است. | ||
و در كتاب خصال، از على «عليه السلام» آمده كه: در ضمن حديث چهارصد بندى فرمود: هيچ عملى نزد خدا محبوب تر از نماز نيست. پس مبادا هيچ كارى از كارهاى دنيا شما را از نماز در اول وقتش باز بدارد؛ براى اين كه خداى عزّوجلّ، اقوامى را به همين جرم مذمّت نموده و فرموده: | و در كتاب خصال، از على «عليه السلام» آمده كه: در ضمن حديث چهارصد بندى فرمود: هيچ عملى نزد خدا محبوب تر از نماز نيست. پس مبادا هيچ كارى از كارهاى دنيا شما را از نماز در اول وقتش باز بدارد؛ براى اين كه خداى عزّوجلّ، اقوامى را به همين جرم مذمّت نموده و فرموده: «الَّذِينَ هُم عَن صَلَاتِهِم سَاهُون». يعنى كسانى كه از درِ غفلت نسبت به امر نماز و اوقات آن سهل انگارى مى كنند. | ||
و در كافى، به سند خود، از محمد بن فضيل روايت كرده كه گفت: از عبد صالح (موسى بن جعفر «عليه السلام»)، از مفاد كلام خداى عزّوجلّ پرسيدم كه مى فرمايد: | و در كافى، به سند خود، از محمد بن فضيل روايت كرده كه گفت: از عبد صالح (موسى بن جعفر «عليه السلام»)، از مفاد كلام خداى عزّوجلّ پرسيدم كه مى فرمايد: «الَّذِينَ هُم عَن صَلَاتِهِم سَاهُون»، فرمود: كسى است كه حق نماز را ضايع كند. | ||
مؤلّف: و اين مضامين در رواياتى ديگر نيز آمده. | |||
و در الدرّ المنثور است كه: ابن جرير و ابن ابى حاتم و بيهقى، در كتاب سنن خود، از على بن ابي طالب روايت كرده اند كه در تفسير | و در الدرّ المنثور است كه: ابن جرير و ابن ابى حاتم و بيهقى، در كتاب سنن خود، از على بن ابي طالب روايت كرده اند كه در تفسير «الّذِينَ هُم يُرَاؤُن» فرمود: يعنى با نماز خود ريا مى كنند. | ||
و نيز، در همان كتاب آمده كه: | و نيز، در همان كتاب آمده كه: ابونعيم و ديلمى و ابن عساكر، از ابوهريره نقل كرده اند كه گفت: رسول خدا «صلّی اللّه عليه و آله و سلّم» در تفسير آيه «وَ يَمنَعُونَ المَاعُون» فرمود: «ماعون»، همۀ آن چيزهايى است كه مردم به عنوان كمك در بين خود عاريه مى دهند و مى گيرند، از تبر گرفته تا ديگ و دلو و نظاير آن. | ||
و در كافى، به سند خود، از | و در كافى، به سند خود، از ابوبصير، از امام صادق «عليه السلام» روايت آورده كه در ضمن حديثى فرمود: منظور از ماعون در جملۀ «وَ يَمنَعُونَ المَاعُون»، قرضى است كه بدهى و احسانى است كه بكنى، و اثاث خانه اى است كه به عاريه بدهى، زكات هم يكى از مصاديق ماعون است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۳۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۳۶ </center> | ||
مؤلّف: در اين روايت، «ماعون» به زكات هم تفسير شده، و اين تفسير از طرق اهل سنّت نيز از على «عليه السلام» روايت شده، نظير روايتى كه در الدرّ المنثور به اين عبارت آمده: | مؤلّف: در اين روايت، «ماعون» به زكات هم تفسير شده، و اين تفسير از طرق اهل سنّت نيز از على «عليه السلام» روايت شده، نظير روايتى كه در الدرّ المنثور به اين عبارت آمده: «ماعون»، زكات واجب است كه از آن مضايقه مى كنند، و به نماز خويش خودنمايى و ريا مى كنند، و مانع زكات خود مى شوند. | ||
و در الدرّ المنثور است كه ابن قانع، از على بن ابى طالب روايت كرده كه گفت: از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» شنيدم مى فرمود: مسلمان، برادر مسلمان است. وقتى با او برخورد مى كند، سلامش مى گويد، و او سلام را به وجهى بهتر به وى بر مى گرداند. يعنى او بايد سلام كند و اين بايد عليك بگويد و بايد كه ماعون را از او دريغ ندارد. پرسيدم يا رسول اللّه! ماعون چيست؟ فرمود: از سنگ گرفته تا آهن و از آب گرفته تا هر چيز ديگر. | و در الدرّ المنثور است كه ابن قانع، از على بن ابى طالب روايت كرده كه گفت: از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» شنيدم مى فرمود: مسلمان، برادر مسلمان است. وقتى با او برخورد مى كند، سلامش مى گويد، و او سلام را به وجهى بهتر به وى بر مى گرداند. يعنى او بايد سلام كند و اين بايد عليك بگويد و بايد كه ماعون را از او دريغ ندارد. پرسيدم يا رسول اللّه! ماعون چيست؟ فرمود: از سنگ گرفته تا آهن و از آب گرفته تا هر چيز ديگر. | ||
مؤلّف: رسول خدا در روايتى ديگر، آهن را به ديگ هاى مسين و تبر آهنين، و سنگ را به ديگ هاى سنگى تفسير فرموده. | مؤلّف: رسول خدا در روايتى ديگر، آهن را به ديگ هاى مسين و تبر آهنين، و سنگ را به ديگ هاى سنگى تفسير فرموده. | ||
<center>''' * * * ''' </center> | <center>''' * * * ''' </center> | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۳۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۳۷ </center> | ||
<span id='link443'><span> | <span id='link443'><span> | ||
