يَجْمَحُون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن نمودار دفعات) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
شتاب رفتن. راغب گويد: اصل آن در اسب است (اسب سركش) كه نشاط و تند رفتنش طورى باشد كه راكب نتواند آن را باز دارد. در قاموس و اقرب نيز نظير آن گفته است، مصدر آن جمع و جموح و جماح آمده (قاموس) [توبه:57] اگر پناهگاه يا نهانگاهها يا گريز گاهى مىيافتند شتابان و با نشاط به سوى آن رو مىكردند . مجمع البيان آن را شتاب رفتن معنى كرده و در ذيل اللغة فرموده: جماح تند رفتن است كه چيزى رونده را باز ندارد در نهج البلاغه هست «وَصَدِّهِمْ عَنِ الْحَقِّ وَ جِماحِهِمْفى التّيهِ» خطبه 179 و اعراضشان از حق و شتابشان در گمراهى . از اين ماده در قرآن فقط صيغه فوق است . | شتاب رفتن. راغب گويد: اصل آن در اسب است (اسب سركش) كه نشاط و تند رفتنش طورى باشد كه راكب نتواند آن را باز دارد. در قاموس و اقرب نيز نظير آن گفته است، مصدر آن جمع و جموح و جماح آمده (قاموس) [توبه:57] اگر پناهگاه يا نهانگاهها يا گريز گاهى مىيافتند شتابان و با نشاط به سوى آن رو مىكردند . مجمع البيان آن را شتاب رفتن معنى كرده و در ذيل اللغة فرموده: جماح تند رفتن است كه چيزى رونده را باز ندارد در نهج البلاغه هست «وَصَدِّهِمْ عَنِ الْحَقِّ وَ جِماحِهِمْفى التّيهِ» خطبه 179 و اعراضشان از حق و شتابشان در گمراهى . از اين ماده در قرآن فقط صيغه فوق است . | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::يَجْمَحُون]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۴۹
«یَجْمَحُونَ» از مادّه «جِماح» به معناى حرکت شتابانه و شدیدى است که هیچ چیز نتواند از آن جلوگیرى کند، همانند حرکت اسب هاى سرکش و چموش، که نتوان آنها را متوقف ساخت و به همین جهت چنین اسبى را «جَمُوح» مى گویند.
ریشه کلمه
- جمح (۱ بار)
قاموس قرآن
شتاب رفتن. راغب گويد: اصل آن در اسب است (اسب سركش) كه نشاط و تند رفتنش طورى باشد كه راكب نتواند آن را باز دارد. در قاموس و اقرب نيز نظير آن گفته است، مصدر آن جمع و جموح و جماح آمده (قاموس) [توبه:57] اگر پناهگاه يا نهانگاهها يا گريز گاهى مىيافتند شتابان و با نشاط به سوى آن رو مىكردند . مجمع البيان آن را شتاب رفتن معنى كرده و در ذيل اللغة فرموده: جماح تند رفتن است كه چيزى رونده را باز ندارد در نهج البلاغه هست «وَصَدِّهِمْ عَنِ الْحَقِّ وَ جِماحِهِمْفى التّيهِ» خطبه 179 و اعراضشان از حق و شتابشان در گمراهى . از اين ماده در قرآن فقط صيغه فوق است .
