صَالِحا: تفاوت میان نسخه‌ها

از پيامبران عظيم الشأن عليهم السلام، نام مباركش در كلام اللّه مجيد 9 بار آمده، و از حيث زمان بعد از نوح و قبل از ابراهيم است. اين رسول گرامى بر قوم ثمود مبعوث گرديد كه قومى بت پرست بودند چنانكه از قولش [اعراف:73]. و از كلام قومش [هود:62]. روشن مى‏شود. تفضيل حالات قوم ثمود و محل سكونت آنها و كيفيّت عذابشان در «ثمد» گذشت. مشروح احوال اين پيامبر عظيم الشأن و گفتگوهايش‏با قوم نا فرمان در سوره اعراف آيات 73-79، هود آيات 61-68، شعراء آيات:142-159، نمل آيات: 45-53. مذكور است. صالح هر چه بيشتر تبليغ كرد در قوم خويش گوش شنوا نيافت گفتند: وجود تو و پيروانت براى ما مايه شومى است. تصميم گرفتند او و خانواده‏اش را شب هنگان بكشند (نمل:47-49) گفتند: تو جادو زده‏اى. تو مثل مائى چه مزيّتى دارى تا پيامبر شوى؟ (شعراء:153-154)گفتند: پيش از اين اميدها از تو داشتيم آيا ما را از آنچه پدرانمان مى‏پرستيدند منع مى‏كنى؟ (هود:62). آخر كار ناقه صالح را كه معجزه آن حضرت و حيوانى مفيد بود بكشند و گفتند: اگر از پيامبرانى عذابى كه وعده مى‏دهى بياور. (اعراف:77) فرموده: سه روز در خانه‏هاى خويش خوش باشيد اين وعده دروغ ندارد (هود:65) سه روز مهلت ظاهراً براى آن بود كه شايد در عرض آن متنبه شده و به سوى خداى مهربان رو آورند چنانكه از آيه 46 نمل روشن مى‏شود. سرانجام از آيه 46 نمل روشن مى‏شود. سرانجام صاعقه شديدى بر آن‏ها باريدن گرفت و همه را با آت‏ش و صيحه خود از بين برد (رجوع به ثمد) صالح يافت (هود:66) و آنگاه كه به سر اجساد بى جان آمد باكمال تأسف فرمود: اى قوم رسالت خدا را به شما رسادن و شما را نصيحت كردم ليكن ناصحان را دوست نداريد [اعراف:79]. نام حضرت صالح در قرآن به قرار ذيل است: اعراف آيات: 73،75،77. هود:61،62،66،89. نمل:45. ناقه صالح‏ راجع به ناقه صالح انشاءاللّه در «نوق» به تقصيل سخن خواهيم گفت.

[[رده:كلمات قرآن]]