تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۱۳۷: | خط ۱۳۷: | ||
يعنى روزى كه انسان منتظر ديدن جزاى اعمالى است كه در زندگى دنيا انجام داده، و از پيش فرستاده است. بعضى گفته اند معنايش اين است كه: در آن روز، انسان به اعمال خود نظر مى كند، چون همه اعمال خود را نزد خود حاضر مى بيند؛ همچنان كه در جاى ديگر همين مطلب را خاطر نشان نموده، فرموده است: «يَومَ تَجِدُ كُلُّ نَفسٍ مَا عَمِلَت مِن خَيرٍ مُحضراً وَ مَا عَمِلَت مِن سُوء». | يعنى روزى كه انسان منتظر ديدن جزاى اعمالى است كه در زندگى دنيا انجام داده، و از پيش فرستاده است. بعضى گفته اند معنايش اين است كه: در آن روز، انسان به اعمال خود نظر مى كند، چون همه اعمال خود را نزد خود حاضر مى بيند؛ همچنان كه در جاى ديگر همين مطلب را خاطر نشان نموده، فرموده است: «يَومَ تَجِدُ كُلُّ نَفسٍ مَا عَمِلَت مِن خَيرٍ مُحضراً وَ مَا عَمِلَت مِن سُوء». | ||
«'''وَ | «'''وَ يَقُولُ الكَافِرُ يَا لَيتَنى كُنتُ تَراباً'''» - يعنى كافر در آن روز از شدت آن روز آرزو مى كند اى كاش خاكى بود فاقد شعور و اراده، و در نتيجه آنچه كرده نكرده بود، و جزا داده نمى شد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۸۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۲۸۵ </center> | ||
