أَفَاق: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
(افزودن نمودار دفعات)
خط ۷: خط ۷:
بالا. [يوسف:37]. من خودم را مى‏بينم كه بالاى سرم نان حمل مى‏كنم. آن هم در علو مادى و محسوس به كار مى‏رود مثل آيه فوق و هم در علو معنوى و برترى قدرت مثل [يوسف:76]. و مثل [انعام:18]. كه مراد برترى از حيث قدرت و غيره است. افاقه: به معنى بيدار شدن از غشوه و بيهوشى و رجوع صحت و عقل به انسان است. [اعراف:143]. پس چون موسى به هوش آمد گفت: منزّهى تو، توبه كردم به سوى تو. فواق: (به فتح فاء) به معنى مهلت است و در مصباح و اقرب آن را مدت و فاصله ميان دوبار دوشيدن ناقه گفته است [ص :15]. اينان منتظر نيستند مگر به يك صيحه كه براى آن مهلتى نيست «وَ لاتَ حينَ مَناصٍ»
بالا. [يوسف:37]. من خودم را مى‏بينم كه بالاى سرم نان حمل مى‏كنم. آن هم در علو مادى و محسوس به كار مى‏رود مثل آيه فوق و هم در علو معنوى و برترى قدرت مثل [يوسف:76]. و مثل [انعام:18]. كه مراد برترى از حيث قدرت و غيره است. افاقه: به معنى بيدار شدن از غشوه و بيهوشى و رجوع صحت و عقل به انسان است. [اعراف:143]. پس چون موسى به هوش آمد گفت: منزّهى تو، توبه كردم به سوى تو. فواق: (به فتح فاء) به معنى مهلت است و در مصباح و اقرب آن را مدت و فاصله ميان دوبار دوشيدن ناقه گفته است [ص :15]. اينان منتظر نيستند مگر به يك صيحه كه براى آن مهلتى نيست «وَ لاتَ حينَ مَناصٍ»


{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::أَفَاق]]
|?نازل شده در سال
|mainlabel=-
|headers=show
|limit=2000
|format=jqplotchart
|charttype=line
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول
|labelaxislabel=سال نزول
|smoothlines=yes
|numbersaxislabel=دفعات تکرار
|distribution=yes
|min=0
|datalabels=value
|distributionsort=none
|ticklabels=yes
|colorscheme=rdbu
|chartlegend=none
}}
[[رده:كلمات قرآن]]
[[رده:كلمات قرآن]]

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۴۷

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

قاموس قرآن

بالا. [يوسف:37]. من خودم را مى‏بينم كه بالاى سرم نان حمل مى‏كنم. آن هم در علو مادى و محسوس به كار مى‏رود مثل آيه فوق و هم در علو معنوى و برترى قدرت مثل [يوسف:76]. و مثل [انعام:18]. كه مراد برترى از حيث قدرت و غيره است. افاقه: به معنى بيدار شدن از غشوه و بيهوشى و رجوع صحت و عقل به انسان است. [اعراف:143]. پس چون موسى به هوش آمد گفت: منزّهى تو، توبه كردم به سوى تو. فواق: (به فتح فاء) به معنى مهلت است و در مصباح و اقرب آن را مدت و فاصله ميان دوبار دوشيدن ناقه گفته است [ص :15]. اينان منتظر نيستند مگر به يك صيحه كه براى آن مهلتى نيست «وَ لاتَ حينَ مَناصٍ»


در حال بارگیری...