۱۴٬۲۰۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۱۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱۶ - ۴۰ سوره قيامت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۷۰: | خط ۲۷۰: | ||
بنابراين، گفتار در آيات مورد بحث به منزله سفارش يك گوينده از ما آدميان است، كه در ضمن سخنى كه با شنونده خود مى گوييم، و شنونده بخواهد با يك كلمه و دو كلمه سخن ما را تكميل كند، و قبل از اين كه ما آن را به زبان بياوريم، او به زبان بياورد، و ما احساس كنيم كه اين عمل وى، نمى گذارد به طور كامل سخن ما را بفهمد، سخنش را قطع مى كنيم و به وى مى گوييم: در سخن من عجله مكن، و هيچ مگو تا سخن مرا بهتر بفهمى. بعد از اين تذكر، مجددا به سخن خود ادامه مى دهيم. | بنابراين، گفتار در آيات مورد بحث به منزله سفارش يك گوينده از ما آدميان است، كه در ضمن سخنى كه با شنونده خود مى گوييم، و شنونده بخواهد با يك كلمه و دو كلمه سخن ما را تكميل كند، و قبل از اين كه ما آن را به زبان بياوريم، او به زبان بياورد، و ما احساس كنيم كه اين عمل وى، نمى گذارد به طور كامل سخن ما را بفهمد، سخنش را قطع مى كنيم و به وى مى گوييم: در سخن من عجله مكن، و هيچ مگو تا سخن مرا بهتر بفهمى. بعد از اين تذكر، مجددا به سخن خود ادامه مى دهيم. | ||
پس در اين جمله كه فرموده: «لا تُحَرّك بِهِ لِسَانَكَ»، خطاب به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» است، و دو ضمير «بِهِ»، به قرآنى كه به او وحى شده و يا به وحى بر مى گردد. و معناى آن، اين است كه: زبان خود را به وحى حركت مده، تا به عجله وحى را گرفته باشى، و چيزى را كه هنوز ما نخوانده ايم، در خواندنش از ما پيشى گرفته باشى. و اين همان طور كه گفتيم، آن مضمونى است كه آيه زير آن را مى رساند: «وَ لا تَعجَل بِالقُرآنِ مِن قَبلِ أن يُقضى إلَيكَ وَحيُهُ». | پس در اين جمله كه فرموده: «لا تُحَرّك بِهِ لِسَانَكَ»، خطاب به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» است، و دو ضمير «بِهِ»، به قرآنى كه به او وحى شده و يا به وحى بر مى گردد. | ||
و معناى آن، اين است كه: زبان خود را به وحى حركت مده، تا به عجله وحى را گرفته باشى، و چيزى را كه هنوز ما نخوانده ايم، در خواندنش از ما پيشى گرفته باشى. و اين همان طور كه گفتيم، آن مضمونى است كه آيه زير آن را مى رساند: «وَ لا تَعجَل بِالقُرآنِ مِن قَبلِ أن يُقضى إلَيكَ وَحيُهُ». | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۷۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۱۷۵ </center> | ||
«'''إنّ عَلَينَا جَمعَهُ وَ قُرآنَهُ'''» - كلمه «قرآن» در اين جمله نام كتاب آسمانى اسلام نيست، بلكه مانند «فرقان» و «رُجحان»، مصدر و به معناى خواندن است، و ضمير در آن، به وحى بر مى گردد، و معناى جمله اين است كه: به قرآن عجله مكن، چون جمع كردن آنچه به تو وحى مى شود و پيوسته كردن اجزاى آن به يكديگر و قرائت آن، بر تو به عهدۀ ماست، و هيچ يك از اين ها از ما فوت نمى شود، تا تو عجله كنى و قبل از خواندن ما، آن را بخوانى. | «'''إنّ عَلَينَا جَمعَهُ وَ قُرآنَهُ'''» - كلمه «قرآن» در اين جمله نام كتاب آسمانى اسلام نيست، بلكه مانند «فرقان» و «رُجحان»، مصدر و به معناى خواندن است، و ضمير در آن، به وحى بر مى گردد، و معناى جمله اين است كه: به قرآن عجله مكن، چون جمع كردن آنچه به تو وحى مى شود و پيوسته كردن اجزاى آن به يكديگر و قرائت آن، بر تو به عهدۀ ماست، و هيچ يك از اين ها از ما فوت نمى شود، تا تو عجله كنى و قبل از خواندن ما، آن را بخوانى. | ||
