۱۴٬۲۰۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۴۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معناى عرضه امانت به آسمان ها و زمين و وصف انسان حامل آن به ظلوم و جهول
| خط ۱۵۸: | خط ۱۵۸: | ||
ما ولايت الهى و استكمال به حقايق دين حق را، چه علم به آن حقايق، و چه عمل بدان ها را، بر آسمان ها و زمين عرضه كرديم. و معناى عرضه كردن آن، اين است كه: ما يك يك موجودات را با آن سنجيديم و قياس كرديم، هيچ يك استعداد پذيرفتن آن را نداشتند، به جز انسان. | ما ولايت الهى و استكمال به حقايق دين حق را، چه علم به آن حقايق، و چه عمل بدان ها را، بر آسمان ها و زمين عرضه كرديم. و معناى عرضه كردن آن، اين است كه: ما يك يك موجودات را با آن سنجيديم و قياس كرديم، هيچ يك استعداد پذيرفتن آن را نداشتند، به جز انسان. | ||
«'''عَلَى السَّمَاوَاتِ وَ الأرضِ وَ الجِبَالِ'''» - يعنى: اين موجودات بسيار بزرگ، با اين كه از نظر خلقت، بسيار بزرگتر از انسان اند، استعداد پذيرفتن آن را نداشتند. | «'''عَلَى السَّمَاوَاتِ وَ الأرضِ وَ الجِبَالِ'''» - يعنى: اين موجودات بسيار بزرگ، با اين كه از نظر خلقت، بسيار بزرگتر از انسان اند، استعداد پذيرفتن آن را نداشتند. همان طور كه خداوند مى فرمايد: «لَخَلقُ السَّمَاوَاتِ وَ الأرضِ أكبَرُ مِن خَلقِ النَّاسِ». | ||
«'''فَأبَينَ أن يَحمِلنَهَا وَ أشفَقنَ مِنهَا'''»: پس امتناع كردند از اين كه آن را حمل كنند، و از حمل آن، إشفاق و اظهار ناراحتى كردند. چون مشتمل بر صلاحيت تلبس به آن نبودند. | |||
و اگر از قبول آن، تعبير به «حمل» كرد، براى اشاره به اين نكته است كه: «امانت مذكور»، آن قدر سنگين است كه آسمان ها و زمين و كوه ها، با همه بزرگى شان، قادر به پذيرفتن آن نيستند. | و اگر از قبول آن، تعبير به «حمل» كرد، براى اشاره به اين نكته است كه: «امانت مذكور»، آن قدر سنگين است كه آسمان ها و زمين و كوه ها، با همه بزرگى شان، قادر به پذيرفتن آن نيستند. | ||
