تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۷: تفاوت میان نسخه‌ها

==(روياتى در ذيل برخى آيات گذشته ) ==

در الدر المنثور است كه سعيد بن منصور، فاريابى ، عبد بن حميد، ابن جرير، ابن ابى حاتم ، و حاكم (وى حديث را صحيح دانسته )، همگى از طريق على (عليه السلام ) در ذيل آيه «'''فلا اقسم بالخنس '''» روايت كرده اند كه فرمود: منظور ستارگانى هستند كه در شب خودنمايى نموده و كنوس مى كنند، و در روز پنهان گشته ، خنوس مى كنند، و به چشم كسى نمى آيند.

و در تفسير قمى در ذيل آيه «'''فلا اقسم بالخنس '''» آمده : يعنى سوگند مى خورم به «'''خنس '''» كه نام ستارگان است ، و در معناى «'''الجوار الكنس '''» آمده : يعنى به ستارگانى كه در روز كنوس مى كنند، يعنى پنهان مى شوند.

و در مجمع البيان آمده : «'''بالخنس '''» يعنى ستارگان كه در روز خنوس مى كنند، و در شب ظاهر مى گردند، «'''الجوارى '''» صفت آن ستارگان است كه در مدار خود جريان دارند. «'''الكنس '''» نيز از صفات ستارگان است ، چون هر يك در برج خود كنوس مى كند، يعنى پنهان مى شود، همانطور كه آهوان در كناسه و آشيانه خود پنهان مى شوند، و اين ستارگان پنج كوكب هستند: ۱ - زحل ۲ - مشترى ۳ - مريخ ۴ - زهره ۵ - عطارد.

و از على (عليه السلام ) روايت شده كه در معناى «'''و الليل اذا عسعس '''» فرموده : يعنى وقتى با تاريكى خود مى رود.

و در تفسير قمى در ذيل آيه «'''و الليل اذا عسعس '''» آمده : يعنى شب هنگامى كه تا ريك شود، «'''و الصبح اذا تنفس '''» يعنى روز هنگامى كه بالا مى آيد.

و در الدر المنثور است كه ابن عساكر از معاويه بن قره روايت آورده كه گفت : رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) به جبرئيل فرموده : پروردگارت چه ثناى جميلى از تو كرده ، آنجا كه فرموده : «'''ذى قوه عند ذى العرش مكين مطاع ثم امين '''»، حال بگو ببينيم قوت تو چگونه و امانت تو چيست ؟

جبرئيل عرضه داشت : اما قوتم نمونه اش يكى اين است كه وقتى به سوى شهرهاى لوط كه چهار شهر بود مبعوث شدم ، با اينكه در هر شهرى صد هزار مرد جنگى غير از اطفال وجود داشت ، سرزمينشان را از ريشه چنان كندم و آنقدر بالا بردم كه حتى اهل آسمان صداى مرغهاى خانگى و پارس كردن سگهاى آن شهرها را شنيدند، آنگاه از آنجا شهر و سكنه آن را رها كردم ، و همه را كشتم . و اما امانتم اين است كه هيچ ماموريتى نيافتم كه چيزى از آن كم و يا زياد كنم .

مؤ لف : اين روايت خالى از اشكال نيست ، و از سوى ديگر اهل حديث ، ابن عساكر را ضعيف دانسته اند، مخصوصا در احاديثى كه تنها خود او روايت كرده .

و در خصال از امام صادق (عليه السلام ) روايت شده كه فرمود: هر كس ‍ در هر روز از (ماه ) شعبان هفتاد بار بگويد: «'''استغفر اللّه لذى لا اله الا هو الرحمن الرحيم الحى القيوم و اتوب اليه '''» خداى تعالى نامش را در افق مبين مى نويسد، مى گويد: پرسيدم : افق مبين چيست ؟ فرمود جايگاهى است در جلو عرش كه در آنها نهرهايى است فراگير، و در آن جام هايى است به عدد ستارگان .

و در تفسير قمى در حديثى كه نسبتش را به امام صادق (عليه السلام ) داده آمده كه در معناى آيه «'''و ما هو بقول شيطان رجيم '''» فرموده : منظور از آن ، كاهنانى هستند كه در قريش بودند، و سخنان خود را به سخنان شيطانهايى نسبت مى دادند كه به اصطلاح خود، آنان همزاد آنان بودند، و ايشان به زبان آن همزادها سخن مى گفتند، و اين آيه شريفه مى فرمايد: قرآن مانند سخنان كاهنان از سخنان شيطانهاى رانده شده نيست .