تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
<span id='link63'><span> | <span id='link63'><span> | ||
==بحث روايتى (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته ) == | ==بحث روايتى: (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته) == | ||
در | در كافى، به سند خود، از ابى عمرو زبيرى، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه در تفسير جمله: «إنَّ هَذَا القُرآنَ يَهدِى لِلَّتِى هِىَ أقوَم» فرموده است: كلمۀ «يَهدِى» به معناى «يَدعُو» است. يعنى اين قرآن دعوت مى كند. | ||
و در تفسير عياشى، از فضيل بن يسار، از ابى جعفر «عليه السلام» روايت كرده كه در ذيل آيه: «إنَّ هَذَا القُرآنَ...» فرموده: مقصود از «لِلَّتِى هِىَ أقوَم»، ولايت است و به آن دعوت مى كند. | |||
در روايت ابى | |||
مؤلف: اين روايت، از باب جرى و تطبيق كلّى بر مصداق است. ممكن هم هست كه مقصود از آن، كمال معارف دينى باشد كه نزد امام است، و بخواهد بفرمايد: قرآن به سوى آن دين كامل و معارف كامله دينى كه نزد امام است، دعوت مى كند. مؤيّد اين احتمال، اين است كه در بعضى از روايات دارد: «قرآنريال به سوى امام هدايت مى كند». | |||
در روايت ابى الجارود، از ابى جعفر «عليه السلام» نقل كرده كه در ذيل آيه: «وَ كُلُّ إنسَانٍ ألزَمنَاهُ طَائِرَهُ فِى عُنُقِهِ» مى فرمود: چه خيرش و چه شرّش، با اوست، هر جا كه باشد، و به هيچ وجه نمى تواند از آن جدا شود، تا روزى كه كتابش را، كه همان اعمال و كرده هاى اوست، به دستش بدهند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۹۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۹۷ </center> | ||
و در همان كتاب، از زراره و حمران و محمد بن مسلم، از امام ابى جعفر و امام صادق «عليهما السلام»، از معناى اين آيه سؤال شد. فرمودند: مقصود از كتابى كه در قيامت به گردن هر كسى است، همان مقدراتى است كه برايش تقدير كرده اند. | |||
و نيز، در همان كتاب، از خالد بن يحيى، از امام صادق «عليه السلام» نقل كرده كه در تفسير جمله: «إقرَء كِتَابَكَ...» فرمود: | |||
بنده، تمامى آنچه را كه كرده، به ياد مى آورد، و با آنچه كه در آن كتاب ضبط شده، مطابق مى بيند، آن چنان كه گویى همين الآن آن عمل را انجام داده است. آنگاه مى گويد: «يَا وَيلَتَنَا مَا لِهَذَا الكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَ لَا كَبِيرَةً إلّا أحصَيهَا: واى بر ما! اين چه كتابی است كه از هيچ كوچك و بزرگى (از اعمال ما) چشم پوشى نكرده و همه را برشمرده. | |||
باز، در همان كتاب، از حمران، از ابى جعفر «عليه السلام» نقل كرده كه جملۀ «أمَرنَا مُترَفِيهَا» را «أمَّرنَا» با تشديد قرائت كرد، كه به معناى «كثرنَا» مى باشد و فرمود: من آن را بدون تشديد نخوانده ام. | |||
مؤلف: و در حديثى ديگر، از حمران، از آن جناب آمده كه جملۀ مزبور را به معناى «بزرگانشان را دستور داديم» تفسير فرموده. | |||
و در جملۀ «وَ يَدعُ الإنسَانُ بِالشَّرِّ...»، و در آيه: «وَ جَعَلنَا اللَّيلَ وَ النَّهَارَ آيَتَين...»، در تفسير آيه «وَ كُلُّ إنسَانٍ ألزَمنَاهُ طَائِرَهُ...»، از طرق شيعه و سنّى، از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» و على «عليه السلام» و سلمان و غير سلمان رواياتى آمده كه چون مورد تأييد كتاب و سنّت نبود و دليل عقل هم آن را تأييد نمى كرد و سند معتبرى هم نداشت، لذا از مطرح كردن آن ها خوددارى نموديم. | |||
<span id='link64'><span> | <span id='link64'><span> | ||
==گفتارى در چند فصل پيرامون قضاء == | ==گفتارى در چند فصل پيرامون قضاء == | ||
<span id='link65'><span> | <span id='link65'><span> | ||
