تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۴۶: تفاوت میان نسخه‌ها

در تفسير قمى، در ذيل آيه: «وَ إذَا وَقَعَ القَولُ عَلَيهِم...» مى گويد: پدرم از ابن ابى عمير، از ابى بصير، از امام صادق «عليه السّلام» روايت كرده كه فرمود: رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله»، به امي المؤمنين برخورد و او را در مسجد خوابيده ديد، بدين حال كه مقدارى ريگ جمع كرده و سرش را روى آن گذاشته.

دسته دوم، او را عبادت مى كنند بدين جهت كه از آتش او بيمناك اند، و اين عبادت، «عبادت بردگان» است، كه داعی شان بر عبادت، «ترس» است، وليكن من خدا را به خاطر محبتى كه به او دارم، عبادت مى كنم و اين، «عبادت كرام» است، كه داعی شان بر عبادت، «محبت» است كه خود مستلزم امنيت است، كه خداى تعالى در باره شان فرمود: «وَ هُم مِن فَزَعِ يَومَئِذٍ آمِنُون». و نيز فرموده: «قُل إن كُنتُم تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِى يُحبِبكُمُ اللّهُ وَ يَغفِر لَكُم ذُنُوبَكُم». پس كسى كه خداى را دوست بدارد، خدا هم دوستش مى دارد و كسى كه خدا دوستش بدارد، از ايمنان مى باشد.