۸٬۹۳۳
ویرایش
ریشه اسف: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
«اَسَفْ» هم به معناى «اندوه» آمده و هم «غضب»; همچنین به گفته «راغب» در «مفردات» گاه به «اندوه توأم با غضب» گفته مى شود، و گاه به هر یک از این دو جداگانه اطلاق مى گردد. چرا که حقیقت آن هیجانى درونى است که انسان را به انتقام دعوت مى کند; هرگاه نسبت به زیردستان باشد، در شکل غضب ظاهر مى شود و هر گاه نسبت به بالادستان باشد، به صورت اندوه آشکار مى گردد. لذا وقتى از «ابن عباس» درباره «حزن» و «غضب» سؤال کردند، گفت: ریشه هر دو یکى است اما لفظ آن مختلف است. | «اَسَفْ» هم به معناى «اندوه» آمده و هم «غضب»; همچنین به گفته «راغب» در «مفردات» گاه به «اندوه توأم با غضب» گفته مى شود، و گاه به هر یک از این دو جداگانه اطلاق مى گردد. چرا که حقیقت آن هیجانى درونى است که انسان را به انتقام دعوت مى کند; هرگاه نسبت به زیردستان باشد، در شکل غضب ظاهر مى شود و هر گاه نسبت به بالادستان باشد، به صورت اندوه آشکار مى گردد. لذا وقتى از «ابن عباس» درباره «حزن» و «غضب» سؤال کردند، گفت: ریشه هر دو یکى است اما لفظ آن مختلف است. | ||
حزن. غضب. در مجمع گويد: «اَسَف» به معنى شدّت غضب است، به معنى اندوه نيز مىآيد. بنا به قول راغب: منشاء اسف، حِسّ انتقام است، اگر انتقام نسبت به ضعيف باشد اَسَف بصورت غضب مىدهد و هرگاه نسبت و قوى باشد بصورت اندوه ظاهر مىگردد انتهى. بنابراين مىشود كه به معنى غضب باشد نظير [زخرف:55]، چون ما را به خشم آوردند از آنها انتقام گرفتيم. و مىشود به معنى اندوه باشد مثل [كهف:6] شايد تو از اندوه خودت را هلاك كنندهاى «اَسِفْ» بكسر (س) صفت مشبهه است به معنى اندوهگين [اعراف:150]. موسى به سوى قوم خويش خمشگين و اندوهناك برگشت. در هنگام اندوه و تأسف از فوت چيزى گويند: يا اَسس فى، مثل [يوسف:84] اى دريغ از يوسف. | |||
__TOC__ | __TOC__ | ||
