۱۳٬۸۷۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
«'''وَ هُوَ الَّذِى خَلَقَ الَّيْلَ وَ النَّهَارَ وَ الشَّمْس وَ الْقَمَرَ كُلُّ فى فَلَكٍ يَسبَحُونَ'''»: | «'''وَ هُوَ الَّذِى خَلَقَ الَّيْلَ وَ النَّهَارَ وَ الشَّمْس وَ الْقَمَرَ كُلُّ فى فَلَكٍ يَسبَحُونَ'''»: | ||
از ظاهر آيه به خوبى بر مى آيد كه مى خواهد براى هر يك از شب - كه ملازم سايه مخروطى شكل وجه زمين است - و روز - كه سمت مقابل آفتاب است - و نيز براى هر يك از آفتاب و ماه، «فَلَك» اثبات كند و بنابراين، قهرا بايد مراد از «فَلَك»، مدار هر يك از آن ها باشد. ولى با اين كه ظاهر آيه روشن است، مع ذلك بايد بگوييم مراد از «فَلَك»، اوضاع و احوالى كه در جوّ زمين و آثارى كه آن ها در زمين مى گذارند، مى | از ظاهر آيه به خوبى بر مى آيد كه مى خواهد براى هر يك از شب - كه ملازم سايه مخروطى شكل وجه زمين است - و روز - كه سمت مقابل آفتاب است - و نيز براى هر يك از آفتاب و ماه، «فَلَك» اثبات كند و بنابراين، قهرا بايد مراد از «فَلَك»، مدار هر يك از آن ها باشد. ولى با اين كه ظاهر آيه روشن است، مع ذلك بايد بگوييم مراد از «فَلَك»، اوضاع و احوالى كه در جوّ زمين و آثارى كه آن ها در زمين مى گذارند، مى باشد، هرچند كه حال اجرام ديگر بر خلاف آن ها باشد. | ||
پس بنابراين، آيه شريفه تنها براى زمين اثبات شب و روز مى كند، ديگر دلالت ندارد بر اين كه آفتاب و ماه و ثوابت و سيارات (چه آن ها كه از خود نور دارند و چه آن ها كه كسب نور مى كنند)، شب و روز دارند. | پس بنابراين، آيه شريفه تنها براى زمين اثبات شب و روز مى كند، ديگر دلالت ندارد بر اين كه آفتاب و ماه و ثوابت و سيارات (چه آن ها كه از خود نور دارند و چه آن ها كه كسب نور مى كنند)، شب و روز دارند. | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
<span id='link284'><span> | <span id='link284'><span> | ||
==بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات گذشته) == | ==بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات گذشته) == | ||
در كتاب | در كتاب محاسن، به سند خود، از يونس و او، بدون ذكر سند، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: هيچ باطلى در برابر حق قرار نمى گيرد، مگر آن كه مغلوب حق مى شود. چون خداى تعالى فرمود: «بَل نَقذِفُ بِالحَقِّ عَلَى البَاطِلِ فَيَدمَغُهُ فَإذَا هُوَ زَاهِقٌ». | ||
و در همان | و در همان كتاب، به سند خود، از ايوب بن حر روايت كرده كه گفت: امام صادق «عليه السلام» فرمود: اى ايوب! هيچ كس نيست مگر آن كه حق، خود را به او نشان مى دهد، تا حدى كه در قلب او جاى مى كند. حال يا آن را قبول مى كند و يا نمى كند، زيرا خداى تعالى فرموده: «بَل نَقذِفُ بِالحَقِّ عَلَى البَاطِلِ فَيَدمَغُهُ فَإذَا هُوَ زَاهِقٌ وَ لَكُمُ الوَيلُ مِمَّا تَصِفُون». | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۹۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۹۵ </center> | ||
مؤلف: اين دو روايت، مبنى بر تعميم آيه شريفه است. | |||
و در | و در عيون، در باب روايات وارده از حضرت رضا «عليه السلام» درباره هاروت و ماروت، در ضمن حديثى كه فرمود ملائكه معصوم و به لطف خدا از كفر و هر گناه و كار زشتى محفوظ اند، همچنان كه خداى تعالى فرموده: «لَا يَعصُونَ اللّهَ مَا أمَرَهُم وَ يَفعَلُونَ مَا يُؤمَرُون»، و نيز فرموده: «وَ لله مَن فِى السَّماواتِ وَ الأرضِ وَ مَن عِندَهُ» - كه منظور از آنان ملائكه است - «لَا يَستَكبِرُونَ عَن عِبَادَتِهِ وَ لَا يَستَحسِرُون * يُسَبِّحُونَ اللَّيلَ وَ النَّهَارَ لَا يَفتُرُون»، همه كسانى كه در آسمان ها و زمين اند، ملك او هستند و همه آنان كه نزد اويند، از عبادت او استكبار نورزيده و به ستوه نمى آيند، بلكه شب و روز او را تسبيح گفته، خسته نمى شوند. | ||
<span id='link285'><span> | <span id='link285'><span> | ||
==وصف ملائكه از زبان مبارك اميرالمؤمنين«ع»، در نهج البلاغه == | ==وصف ملائكه از زبان مبارك اميرالمؤمنين«ع»، در نهج البلاغه == | ||
