۱۴٬۰۶۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۱۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←نهى از تصرف در مال يتيم وامر به وفاء به عهد
| خط ۱۲۵: | خط ۱۲۵: | ||
<span id='link80'><span> | <span id='link80'><span> | ||
==نهى از تصرف در مال يتيم | ==نهى از تصرف در مال يتيم و امر به وفای به عهد == | ||
«'''وَ | «'''وَ لا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلّا بِالَّتى هِىَ أَحْسنُ حَتّى يَبْلُغ َأَشُدَّهُ'''»: | ||
اين | اين آيه، از خوردن مال يتيم نهى مى كند كه خود، يكى از كبائرى است كه خداوند وعده آتش به مرتكبان آن داده و فرموده است: «إنَّ الَّذِينَ يَأكُلُونَ أموَالَ اليَتَامَى ظُلماً إنَّمَا يَأكُلُونَ فِى بُطُونِهِم نَاراً وَ سَيَصلَونَ سَعِيراً». | ||
و اگر به جاى «نهى از خوردن آن»، از «نزديك شدن به آن» نهى كرد، براى اين بود كه شدّت حرمت آن را بفهماند. و معناى جملۀ «إلّا بِالَّتِى هِىَ أحسَن»، اين است كه: در صورتى كه تصرف در مال يتيم به نحوى باشد كه از تصرف نكردن بهتر باشد، به اين معنا كه تصرف در آنريال به مصلحت يتيم و باعث زياد شدن مال باشد، عيب ندارد و حرام نيست. | |||
و «بلوغ أشدّ» در جملۀ «حَتَّى يَبلُغَ أشُدَّه»، اوان و آغاز اين بلوغ و رشد است، كه در اين هنگام، حكم يتيمى از يتيم برداشته مى شود، و ديگر او را يتيم نمى گويند. | |||
پس اين كه فرمود: «نزديك مال يتيم نشويد، تا بالغ شود»، به اين معنا است كه: مال يتيم را حفظ كنيد تا بالغ شود، و چون بالغ شد، به دستش بسپاريد. و به عبارت ديگر، به اين معنا است كه: نزديك مال يتيم مادام كه يتيم است، نشويد. در سوره «انعام»، آيه ۱۵۲ نيز، مطالبى كه مربوط به اين مقام است، گذشت. | |||
«'''وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كانَ مَسئُولاً'''»: | «'''وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كانَ مَسئُولاً'''»: | ||
«مسؤول» در اين جا، به معناى «مَسؤُولٌ عَنه» است.، يعنى از آن بازخواست مى شويد. و اين، از باب حذف و ايصالى است كه در كلام عرب جایز شمرده شده. | |||
بعضى هم گفته اند: منظور اين است كه از خود «عهد» مى پرسند كه فلانى با تو چه معامله اى كرد، آن ديگرى چه كرد و... و همچنين، چون ممكن است «عهد» را كه يكى از اعمال است، در روز قيامت مجسّم سازند تا به «لَه» و يا «عَلَيه» مردم گواهى دهد. يكى را شفاعت و با يكى مخاصمه كند. | |||
<span id='link81'><span> | <span id='link81'><span> | ||
