يونس ٧
| کپی متن آیه |
|---|
| إِنَ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءَنَا وَ رَضُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ اطْمَأَنُّوا بِهَا وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ |
ترجمه
| يونس ٦ | آیه ٧ | يونس ٨ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لایَرْجُونَ»: نمی‌خواهند. انتظار نمی‌کشند. «إطْمَأَنُّوا بِهَا»: بدان دل بسته‌اند. بدان آرام گرفته‌اند.
نزول
این آیه درباره منکرین بعث و نشور نازل گردید است.[۱]
تفسیر
- آيات ۱۰ - ۱، سوره يونس
- كيفيت و مكان نزول سوره يونس و بيان غرض و آهنگ كلى اين سوره مباركه
- اشاره به استعمال كلمه ((آيه )) در مورد معانى ، اعيان واقوال
- بيان مراد از ((حكيم )) در: ((تلك الكتاب الحكيم ))
- وحى مشتمل است بر انذار همه مردم و تبشير مؤ منين . و بيان معناى : ((قدم صدق ))
- جواب خداى تعالى به ترديد و تعجب كفار ازنزول وحى و اينكه پيامبر (ص )
- معناى حق بودن معاد
- استدلال بر اثبات معاد، به سنت جاريه الهيه بر اضافه رحمت تا تماميت وكمال موجودات
- حجت دوم : اعمال فسط و عدل الهى ، با پاداش دادن به صالح و كيفر دادن صالح(ليجزى الذين آمنوا...)
- حقانيت خلقت الهى در آفرينش آفتاب و ماه
- معناى اختلاف ليل و نهار و حكمتهايى كه در آن وجود دارد
- انكار لقاء اللّه و فراموشى روز حساب و دلبستگى به زندگى دنيا و اساس انكار دينمى باشد
- مراد از هدايت مؤ منين به ايمانشان ، و اشاره به رابطه بين ايمان وعمل و آثار هر يك
- محبت خالص مؤ منين به خداى تعالى ، تسبيح او، و تحيت و درود آنان به يكديگر در جناتنعيم
- حمد و ستايش خداى تعالى فقط از بندگان مخلص خدا بر مى آيد
- بحث روايتى
- (رواياتى در مورد: ((قدم صدق عند ربهم ))، و تسبيح و حمد پروردگار توسطاهل بهشت )
- توضيحى درباره معناى تسبيح و حمد خداى تعالى و بيانى درباره انقطاع تمام سخناندر دنيا جز ذكر: ((الحمدلله ))
تفسیر نور (محسن قرائتی)
إِنَّ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا وَ رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ اطْمَأَنُّوا بِها وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آياتِنا غافِلُونَ «7»
قطعاً آنان كه به ديدار ما (و دريافت نعمت‌هاى اخروى) اميد ندارند و (تنها) به زندگى دنيادل خوش كرده‌اند و به آن آرام گرفته وتكيه مى‌كنند و نيز كسانى كه از نشانه‌هاى (قدرت) ما غافلند.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
إِنَّ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا وَ رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ اطْمَأَنُّوا بِها وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آياتِنا غافِلُونَ «7»
بعد از آن غافلين از ادلّه و مكذبين معاد را تهديد و توعيد مى‌فرمايد:
إِنَّ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا: بدرستى كه آن كسانى كه اميد ندارند به ثواب و عقاب، و منكر دار آخرت و محل مجازات عمل و حشر و نشر مى‌باشند.
وَ رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا: و خشنود شدند به زندگانى دنيا و پسنديدند آن را.
وَ اطْمَأَنُّوا بِها: و اطمينان پيدا كردند و آرام گرفتند بدان، يعنى همت خود را بر لذات محسوسه و زخارف دنيه مقصور گردانيدند و از نعيم جنانى و لذات جاودانى غافل شدند، و بر وجهى در دنيا دلبستگى يافتند كه گوئيا هرگز ايشان را از آنجا رحلت و انتقال نخواهد بود، و ندانستند كه لحظه به لحظه پشت به دنيا و رو به آخرت و مرگ روند. وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آياتِنا غافِلُونَ: و آنانكه، ايشان از آيات كتاب ما يا دلايل صنع ما غافل و بيخبرند به جهت فرط انهماك آنها در آنچه ضد آيات است.
نكته- بدانكه عطف يا به جهت تغاير وصفين، و تنبيه بر آنكه وعيد متوجّه است بر كسى كه بكلّى غفلت از آيات، و منهمك در شهوات، بطورى كه اصلا
«1» منهج ج 4 ص 355.
ج5، ص 265
آخرت در خاطر او خطور نمى‌كند؛ و يا به جهت تغاير فريقين. كه مراد به اول، منكر بعث و كسى كه نظر او مقصود بر زخارف دنيا باشد، و به ثانى، شاغل به حب عاجل از تأمل در آجل.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
إِنَّ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا وَ رَضُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ اطْمَأَنُّوا بِها وَ الَّذِينَ هُمْ عَنْ آياتِنا غافِلُونَ «7» أُولئِكَ مَأْواهُمُ النَّارُ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ «8»
ترجمه
همانا آنانكه اميد ندارند ملاقات ما را و خوشنود شدند بزندگانى دنيا و دلگرم شدند بآن و آنانكه آنها از آيتهاى ما بيخبرانند
آنگروه جايگاهشان آتش است براى آنچه بودند كه كسب ميكردند.
تفسير
گفته‌اند ملاقات خداوند چون محال است مراد ملاقات رحمت او است و براى تعظيم اضافه بحق شده است و بنظر حقير ملاقات خداوند بديده سر محال است ولى بديده دل ممكن است براى اولياء در اين عالم و براى همه در عالم شهود كه علائق جسمانى مقطوع است در هر حال مراد كسانى هستند كه اعتقاد بمبدء و معاد ندارند و مأيوس از رحمت حقّند و خوفى از عذاب قبر و عالم برزخ و قيامت كبرى در دل آنها نيست اين قبيل اشخاص تمام همّشان مصروف بتعمير اين سراى ظلمانى است و فكر آخرت نيستند و دلخوش و سر گرم باين عالمند و غافلند از اينكه تا چشم بر هم بگذارند اين نشئه تمام ميشود و بايد به نشئه ديگر منتقل شوند دست خالى با روى سياه و حال تباه و اين حال در نتيجه اعراض از ذكر و آيات الهى براى بشر روى ميدهد چنانچه براى كفّار روى داده و براى مسلمانان مقلّد آنها هم در اثر تقليد حاصل است لذا جايگاه آنها در دنيا و آخرت در آتش است امّا در دنيا براى آنكه هر چه سعى ميكنند بمقصود خودشان كه خوشى و راحت است نائل نميشوند ناچار ميسوزند و ميسازند و امّا در آخرت براى آنكه نتيجه اين اعمال بادلّه قطعيّه و وعده الهيّه خلود در آتش است كه ظاهر از آيه دوّم است.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
إِنَّ الَّذِينَ لا يَرجُون‌َ لِقاءَنا وَ رَضُوا بِالحَياةِ الدُّنيا وَ اطمَأَنُّوا بِها وَ الَّذِينَ هُم عَن آياتِنا غافِلُونَ «7»
محققا كساني که معتقد بقيامت نيستند و اميد بملاقات ما ندارند و فقط خوشنود بهمين زندگاني دنيوي هستند و اطمينان و دلبستگي بدنيا دارند و كساني که آنها از آيات ما غافل هستند، خبر ان‌ّ در آيه بعد ميآيد.
إِنَّ الَّذِينَ لا يَرجُون‌َ لِقاءَنا فقط طبيعي که منكر مبدء و معاد هستند و غير اينکه عالم عالمي قائل نيستند و ميگويند إِن هِي‌َ إِلّا حَياتُنَا الدُّنيا نَمُوت‌ُ وَ نَحيا وَ ما نَحن‌ُ بِمَبعُوثِين‌َ مؤمنون آيه 39، و نيز ميگويند ما هِي‌َ إِلّا حَياتُنَا الدُّنيا نَمُوت‌ُ وَ نَحيا وَ ما يُهلِكُنا إِلَّا الدَّهرُ جاثيه آيه 23، و اكثر اهل دنيا امروز داراي اينکه مسلك هستند.
وَ رَضُوا بِالحَياةِ الدُّنيا و دل خوش داشتند بهمين چهار روزه و تمام فكر و هم‌ّ آنها جمع آوري مال و رياست و سلطنت و عزت اينکه عالم است تا بروند بكره
جلد 9 - صفحه 351
ماه و مريخ وَ اطمَأَنُّوا بِها تصور ميكنند هميشه در دنيا هستند و براي آنها پايدار است با اينكه هر روز انقلابات دنيا را مشاهده ميكنند.
وَ الَّذِينَ هُم عَن آياتِنا غافِلُونَ دسته دوم طبيعي نيست بخدايي را و ديني را معتقد است لكن حب‌ّ دنيا چشمهاي آنها را كور كرده و گوشهاي آنها را كر و بكلي غافل شدند و اصلا توجهي بآيات الهي ندارند و گوش آنها بدهكار بدين و شريعت و روز جزاء و سعادت و شقاوت نيست اينها هم در قطار دسته اول هستند
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 7)- بهشتیان و دوزخیان: از این آیه به بعد نیز شرحی پیرامون معاد و سرنوشت مردم در جهان دیگر آمده است.
نخست می‌فرماید: «کسانی که امید لقای ما را ندارند و به رستاخیز معتقد نیستند و به همین دلیل تنها به زندگی دنیا خشنودند و به آن اطمینان می‌کنند ...» (إِنَّ الَّذِینَ لا یَرْجُونَ لِقاءَنا وَ رَضُوا بِالْحَیاةِ الدُّنْیا وَ اطْمَأَنُّوا بِها).
«و همچنین آنها که از آیات ما غافلند و در آنها اندیشه نمی‌کنند» تا قلبی بیدار و دلی مملو از احساس مسؤولیت پیدا کنند ... (وَ الَّذِینَ هُمْ عَنْ آیاتِنا غافِلُونَ).
نکات آیه
۱ - قیامت، روز دیدار با خداست. (إن الذین لا یرجون لقاءنا)
۲ - شرک پیشگان عصر بعثت، منکر روز بازپسین بودند. (إن الذین لا یرجون لقاءنا)
۳ - انکار جهان آخرت، زمینه ساز دلبستگى به دنیا و فریفته شدن به زخارف و زینتهاى آن (إن الذین لا یرجون لقاءنا و رضوا بالحیوة الدنیا)
۴ - ایمان به روز رستاخیز و امید دیدار با خدا، مایه پیراستگى از دلخوش بودن به مظاهر فریبنده دنیا و آرامش یافتن به آن (إن الذین لا یرجون لقاءنا و رضوا بالحیوة الدنیا و اطمأنوا بها)
۵ - شرک و انکار ربوبیت خدا، اعتقادى است برخاسته از جهل و غفلت. (و الذین هم عن ءایتنا غفلون)
۶ - جهان آفرینش، سرشار از آیات و دلایل روشن توحید ربوبى (إن فى اختلف الّیل و النهار ... لأیت ... و الذین هم عن ءایتنا غفلون)
۷ - دلخوش بودن به دنیا و آرامش یافتن به آن و غفلت از آیات الهى، از اوصاف کافران و امرى مذموم و ناپسند (إن الذین ... و رضوا بالحیوة الدنیا و اطمأنوا بها ... غفلون)
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: آیات آفاقى ۶ ; غافلان از آیات خدا ۷
- امور: امور ناپسند ۷
- امیدوارى: آثار امیدوارى به لقاء اللّه ۴
- ایمان: آثار ایمان به قیامت ۴
- توحید: دلایل توحید ربوبى ۶
- جهل: آثار جهل ۵
- خدا: عوامل تکذیب ربوبیت خدا ۵
- دنیاطلبان: ۷
- دنیاطلبى: زمینه دنیاطلبى ۳ ; سرزنش دنیاطلبى ۷ ; ناپسندى دنیاطلبى ۷
- زهد: زمینه زهد ۴
- شرک: عوامل شرک ۵
- غفلت: آثار غفلت ۵ ; ناپسندى غفلت از آیات خدا ۷
- قیامت: آثار تکذیب قیامت ۳ ; لقاءاللّه در قیامت ۱ ; مکذبان قیامت ۲ ; ویژگیهاى قیامت ۱
- کافران: دنیاطلبى کافران ۷ ; صفات کافران ۷ ; غفلت کافران ۷
- لقاء اللّه: وقت لقاء اللّه ۱
- مشرکان: کفر مشرکان صدر اسلام ۲
منابع
- ↑ تفسیر کشف الاسرار.
