نتایج جستجو

آن مفصل پااست يا برجستگى استخوان روى پا يعنى قوزك پا؟ طبرسى فرموده: كعبين نزد اماميه عبارتند از دو استخوان روى پا (قوزك) ولى جمهور مفسران و فقهاءگفته‏اند

از مادّه «تنکیس» به معناى واژگون ساختن چیزى است به گونه اى که سر، به جاى پا، و پا به جاى سر قرار گیرد، و در اینجا کنایه از بازگشت کامل انسان به حالات طفولیت

این کلمه «أَعْقاب» جمع «عَقِب» (بر وزن خَشِن) به معناى پاشنه پا است و بازگشت به روى پاشنه پا به معناى عقب گرد و کنایه از انحراف و بازگشت از هدف است و همان

به معناى کوبیدن پا بر زمین، و گاه، به معناى دویدن آمده است; و در اینجا به معناى اول است. به فتح (ر) پا به زمين زدن راغب گويد: آن زدن پا به زمين است هر گاه

بگزارید)! و نماز به پا داريد و زكات بدهيد و با راكعان ركوع كنيد و نماز را بر پا داريد، و زكات را بدهيد، و با ركوع‌كنندگان ركوع كنيد. و نماز به پا دارید و زکات

آیات شامل این کلمه «أقم» از مادّه «اقامه» به معناى صاف و مستقیم کردن و بر پا داشتن است. ف‌ (۲۹۹۹ بار) قوم‌ (۶۶۰ بار) مِن وَجْهَک لِلدّين قَبْل کَان مُشْرِکِين

آیات شامل این کلمه «أَثَر» از مادّه «أثر» در تفسیر اول، به معناى «خاک زیر پا» است، و در تفسیر دوم به معناى «بخشى از تعلیمات» است. اثر (۲۱ بار) مِن فِي

مى شود، اعم از این که با زبان بخواهد، و یا عملاً براى به دست آوردن چیزى به پا خیزد، تلاش و کوشش کند. دعو (۲۱۲ بار) وَ رَبّه اللّه مَن إِذَا قَال مِمّن حِسَاب

مى شود، اعم از این که با زبان بخواهد، و یا عملاً براى به دست آوردن چیزى به پا خیزد، تلاش و کوشش کند. دعو (۲۱۲ بار) وَ الْإِنْسَان مَع يَوْم الدّاع مَن أَلِيما

دویدن با سرعت، و هم به معناى دواندن مَرکب مى آید، گاهى نیز به معناى کوبیدن پا بر زمین آمده است، مانند: ارْکُضْ بِرِجْلِکَ هذا مُغْتَسَلُ بارِدٌ وَ شَرابٌ

«قائِم» از مادّه «قیام» اشاره به شهرها و آبادى هایى است که، از اقوام پیشین بر پا مانده اند، مانند سرزمین مصر که جایگاه فرعونیان بود، و پس از غرق شدن این گروه

عظیم همگى بى هوش شدند سپس به فرمان خدا به هوش آمدند، بعضى دیگر در توجیه گرى پا را از این فراتر نهاده و «موت» را به معناى جهل، و «بعث» را به معناى «تعلیم»

لغت نوشته اند، به اسب هایى گفته مى شود که به هنگام ایستادن بر روى سه دست و پا ایستاده، و یک دست را کمى بلند کرده، تنها نوک جلو سم را بر زمین مى گذارد، و

آیات شامل این کلمه «فاسقین» کسانى هستند که از راه و رسم عبودیت و بندگى پا بیرون نهاده اند; زیرا «فسق» از نظر ریشه لغت به معناى خارج شدن هسته از درون خرما

رستاخيز برپا گردد، آن روز [مردم‌] پراكنده مى‌شوند. و روزی که ساعت قیامت بر پا شود در آن روز خلایق (بر حسب مراتب طاعت و معرفت و کفر و عصیان) فرقه فرقه شوند

وجوه چهارگانه مى‏گويد: علّت اين دستور آن است كه پا برهنه بودن علامت تواضع و فروتنى است و لذا بزرگان سلف پا برهنه طواف مى‏كردند و آنرا از اصّم نقل مى‏كند

مادّه «رکن»، به معناى ستون و دیواره هایى است که ساختمان یا اشیاء دیگر را بر سر پا مى دارد، و سپس به معناى اعتماد و تکیه کردن بر چیزى به کار رفته است. گر چه،

مى‌شوند و روزى كه قيامت برپا شود مجرمان نوميد مى‌گردند. و روزی که ساعت قیامت بر پا شود بدکاران نومید و اندوهگین شوند. و روزی که قیامت برپا شود گنهکاران [از شدت

از سخن گفتن و گواهى دادن دست و پا بر کردارهاى انسان، دلیل جسمانى بودن معاد، همانند جسم دنیایى است که داراى دهان، دست و پا مى باشد. انسان: حشر انسان ها ۷

در آیه مورد بحث، پرچم ها است که در میان لشکرها یا کاروان ها در یک نقطه بر پا مى کنند، و هر کس با سرعت خود را به آن مى رساند،ولى تفسیر اول مناسب تر است