نتایج جستجو

رِجْسِهِم نَخْشَى إِذ فِتْنَة أَمّا رَسُولُه الْقَوْم مَن لا لَنُغْرِيَنّک قَرْن الْقِتَال عَلَيْه بِالْقَوْل أَعْمَالَهُم يَأْتُوا أَضْغَانَهُم أَنْفُسَهُم

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ليت لات ندى حين عجب نوص هم ندو ان ف جىء من قرن نذر قبل

ببينيد. ف ا لوت عزى ندى مناة ليت ندو رئى ثلث اخر کبر حين هم من ه عجب نوص کم قرن ل ان ربب ايى جىء ائى قبل هلک

را با آن مى بندند، «قرن» مى گویند و نیز به کسى که با غل و زنجیر دست و پایش را به هم مى بندند ـ به همین مناسبت ـ «مقرن» مى گویند. قرن‌ (۳۳ بار) وَ فِي الْأَصْفَاد

زَمَنِ واحِدٍ» طبرسى فرموده: قرن مردم هر زمان است و آن از نزديك به هم بودن در يك زمان متخذ شده، زجاج گويد: به نظر من قرن اهل هر زمانى است كه در آن پيغمبرى

17 سوره حج آمده اصحابرّس باشند و يا مجوس از اخلاف آنها باشد . صحب ثمود عاد قرن بين فرعون ل نوح قوم ذلک اخو الم لوط هم کلل عذب کثر ضرب ايکه قبل ظلم خرج کذب

شده، و تاریخ تألیف آنها به 38 سال بعد از حضرت مسیح(علیه السلام)، تا حدود یک قرن بعد از او مى رسد; بنابراین کتاب اصلى مسیح(علیه السلام)به عنوان یک کتاب آسمانى

مرگ معمولى است. در المنار ذيل «اِنِ امْرُؤهَلَكَ...» گويد لفظ هلاك از چند قرن به اين طرف بكار نمى‏رود مگر در مقام تحقير و قرآن آن را در اين آيه و در آيه

مرگ معمولى است. در المنار ذيل «اِنِ امْرُؤهَلَكَ...» گويد لفظ هلاك از چند قرن به اين طرف بكار نمى‏رود مگر در مقام تحقير و قرآن آن را در اين آيه و در آيه

بر مشرق و مغرب عالم مسلّط شد و دو جانب آفتاب را دو قرن آن خوانند و بعضى گفته‌اند براى آن بود كه دو قرن زندگى كرد و مردم دو دوره در زمان حيات او مردند در

ثبر وحد يوم لا ه کثر هنالک ف قول هنا ا انن ذلک کون رود صلى فرعون خير سعر قرن ان يا ل فزز سوف من ظهر فى هم ک ام ارض ورى اهل ضيق ظنن ى جنن کتب ها غرق خلد

در قاموس خود ذيل ماده يوحنا مى‏نويسد: در قرن اخير بعضى از نقاد اين عقيده را پيداكردند كه انجيل يوحنا در اوائل قرن دوم نوشته شده و نيز معتقداند كه مؤلف يوحناى

نفع تلو او الى دخل ذا قرى وجه متع طول سور اذ هى اخذ نن لما جنن شىء حقق شرى قرن بلغ عوذ نشء ائى لم ولد

لقى نفس صلو عرج الذى نبو يا دکک غمم اخذ ذلک قضى خوف نور خصم حمد عن وسم طيب قرن حفف عشو حزن نعم قرب خمس

ندى موسى ندو شتت الذين کذب او بين حضر کم علم ثم فضل سخط لو الا مسک يا دين قرن صغر لمز حقق سعى خير هما يهود مرى کما هدى غيب اخر بعض شرب لغو عذب نحر عزير

انن کم فى ارض ف رحب اذا ل هن ذرع مکر سوء علم دعو لوط ها رسل خوف نا ذا حزن قرن حرج کذب الى شىء حتى ضرر وحى هنا خلف جعل عن نفس وله هذا ضيق الله هنالک وجد

خير صغر ت فوق قوم ما رحم ربب لقى بکى فضل ذکر کتب سجد کان او الا غوى نصب جنن قرن کبر قد انث وقى مسک ه انس حيث هدى بعض

شامل این کلمه ماجوج‌ (۲ بار) [كهف:94]. [انبیاء:96]. مأجوج و يأجوج چنانكه در «قرن ذوالقرنين» گفته‏ايم همان اقوام بدوى بودند كه آنها را «تاتار» ناميده‏اند در

سه بار در قرآن مجيد آمده است. کم وقى ل حرر هم سربال من جعل بئس صفد فى کنن قرن قطر يوم جبل اذ ذلک غشو غشى جرم رئى ک تمم وجه نعم نور ه

جهنم کفى ذلک صدد نزل شرک نذر مع نشر قرء اثم خوف قد فيض سعر س عرض يوم نبو هدى قرن شقق سبح انا ذکر مدد خردل الا ايانا