نتایج جستجو

السلام)، معناى اول مناسب تر به نظر مى رسد. فره‌ (۱ بار) فره (بر وزن فرس) به معنى خودپسندى است اسم فاعل آن فره (بر وزن كتف) آيد. فراهة به معنى حذاقت، خفّت

شده است. لا ف نحت من ذلک ک ها جبل طلع نزل ظلم خوف نخل بيت فى ه زرع عين قرء فره وقى عرب جنن صرف امن هو صلح

کوهستانى خویش (و تنحتون من الجبال بیوتًا فرهین) «فارهین» مى تواند از مصدر«فره» (نشاط و سرخوشى) مشتق شده باشد. گفتنى است که «فارهین» بنابراین احتمال، صفت

اهميّت خرما در ميان قوم ثمود بوده است. كلمه‌ى‌ «فارِهِينَ» مى‌تواند از كلمه‌ى «فره» به معناى شادى باشد كه‌ «بُيُوتاً فارِهِينَ» يعنى در خانه‌ها سرمست بودند و

تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتاً فَارِهِينَ»: راغب در مفردات گفته : كلمه «فره » به فتحه فاء و كسره راء - صفت مشبهه و به معناى شهوت پرست است و آيه «و تنحتون