نتایج جستجو

شود منظورشان اين بوده كه فرشته او را تصديق كند چنانكه در جاى ديگر آمده: [فرقان:7]. ايضاً [هود:12]. و به احتمال ضعيف منظورشان آن بوده كه ملك عذاب موعود را

نام‌هاى قرآن، فرقان است. فرقان، يعنى آنچه مايه‌ى افتراق، جدايى و فرق گذاشتن است. از آنجا كه قرآن راه تشخيص حقّ از باطل مى‌باشد، لذا به آن فرقان گفته شده است

«كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَليلَةٍ غَلَبَتْ فَئَةً كَثيرَةً بِاِذْنِ‏اللَّهِ». [فرقان:75]. طبرسى رحمه‏اللَّه غرفه را درجه رفيعه معنى كرده و فرمايد آن در اصل بنائى

کلمه «جاؤُا» از مادّه «مجیىء» معمولاً به معناى «آمدن» است، ولى، در سوره «فرقان» آیه 4، به معناى «آوردن» آمده است. همان گونه که در آیه 81 سوره «یونس» مى

ساختند، حتى به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)، چنان که در آیه 8 سوره «فرقان» مى خوانیم: إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلاّ رَجُلاً مَسْحُوراً: «ستمگران گفتند: شما

تکرار در قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... [فرقان:38]. [ق:12]. رسّ در لغت به معنى اثر جزئى و اول تب و دفن مرده و غيره آمده است ولى ملاحظه

العرب»، آبى است که در نهایت «عذوبت» (پاکیزگى و گوارایى) باشد. فرت‌ (۳ بار) [فرقان:53]. در «عذب» گذشت كه عذب به معنى گوارا و فرات به معنى بسيار گوارا است در

فتح اول) آسانى. «هانَ عَلَيْهِ الْاَمْرُهَوْناً: سَهُلَ» چنانكه فرموده: [فرقان:63]. هون در جاى حال و مراد از آن تواضع و وقار و آرامى است يعنى بندگان خدا

در يك محل آمده [بقره:222] در اينجا لازم است درباره چند آيه سخن گوئيم. 1- [فرقان:70] مگر آنكه توبه كند و ايمان آرد و عمل صالح انجام دهد، پس خدا سيئات آنها

فتح اول) آسانى. «هانَ عَلَيْهِ الْاَمْرُهَوْناً: سَهُلَ» چنانكه فرموده: [فرقان:63]. هون در جاى حال و مراد از آن تواضع و وقار و آرامى است يعنى بندگان خدا

را از غار آنها به طرف شمال ميل مى‏كند و زور به ضم (ز) به معنى دروغ است [فرقان:4]. ولى راغب گويد: زور به فتح (ز) بالاى سينه است «زُرْتُ فُلاناً» او را زيارت

اسباب جنگ است گويند سلاح جنگ را از آن اوزار گويند كه بر حامل آن ثقيل است. * [فرقان:35]. وزير به معنى كمك و يار است كه مقدارى از وظائف بالا دست خويش را حمل مى‏كند

اسباب جنگ است گويند سلاح جنگ را از آن اوزار گويند كه بر حامل آن ثقيل است. * [فرقان:35]. وزير به معنى كمك و يار است كه مقدارى از وظائف بالا دست خويش را حمل مى‏كند

اصحاب حجر خوانده شدند يعنى مردميكه در محلّ محاط از سنگ زندگى مى‏كردند . [فرقان:22] در مجمع از خليل نقل شده كه چون كسى در جاهليّت در ماه حرام شخصى را ميديد

کلمه «مَثْبُور» از مادّه «ثبور» به معناى «هلاکت» است. ثبر (۵ بار) هلاكت. [فرقان:14] امروز يك دفعه و اثبورا و واهلاكا نگوئيد و واثبوا را بسيار گويند زيرا

معناى شور یا آب شور است که به راحتى از گلو پایین نمى رود. ملح‌ (۲ بار) [فرقان:53]. مُلُوحَة ومّلاحَة به معنى شورى است و مِلْح به معنى شور و نمك است يعنى:

[اعراف:54]ستّين: شصت [مجادله:4]. نا گفته نماند در آيات 54 اعراف، 3 يونس، 7 هود، 59 فرقان، 4 سجده، 38 حديد، گفته شده كه خدا آسمانها و زمين را در شش روز آفريد در سه

نيستند بلكه محل عذاب و اقتدار و كفراند. [طه:5]. [طه:90]. [طه:108]. [فرقان:26]. [فرقان:63]. [زخرف:20]. [ملك:3]. [نباء:38]، ملاحظه اين آيات و غيره شكى نمى‏گذارد

شناخت ويژه‌اى به او مى‌دهد. «فرقان» نكره آمده است تا نشان دهد كه بصيرت خاصّى مراد است) 3- تقوا، هم عامل شناخت صحيح، «فرقان» هم مايه‌ى آبرو و حيثيّت اجتماعى،

نظر مى‏آيد كه «تَجْرى...» در جاى خبر بوده باشد ايضاً آيه [محمّد:15]. 3- [فرقان:33]. ظاهراً مراد از مثل در اين آيه به معنى حديث و سؤال است آيه ماقبل چنين