نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه سقم‌ (۲ بار) مريض و پريشان حال [صافات:88-89]. [صافات:145]. اين كلمه فقط دو بار در قرآن آمده به نظر مى‏آيد مراد از هر دو پريشان حال است

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه من يقطين رسل شجر الى على مئى نبت الف او سقم نا زيد هو

قرآن مجيد به كار رفته است. ه رسل يقطن من الى مئى شجر الف على او نبت زيد نا سقم

‌الي‌ بهجة ‌لا‌ انقطاع‌ لها و ‌الي‌ غني‌ ‌لا‌ فاقة معه‌ و ‌الي‌ صحّة ‌لا‌ سقم‌ معها و ‌الي‌ عزّ ‌لا‌ ذل‌ّ معه‌ و ‌الي‌ قوّة ‌لا‌ ضعف‌ معها و ‌الي‌ كرامة

‌آن‌ ‌آيه‌ شريفه‌ ‌را‌ ترجمه‌ ميكنيم‌ و سپس‌ اشاره‌ بكلمات‌ مفسرين‌ و صحت‌ و سقم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بيان‌ ميكنيم‌ حديث‌ ‌از‌ ‌إبن‌ بابويه‌ بسند معتبر ‌تا‌ منتهي‌

فاني‌ و زائل‌ ميشود. 2‌-‌ مقرون‌ ببلاء و مصيبت‌ و هموم‌ و غموم‌ و مرض‌ و سقم‌ نيست‌ و دنيا مقرون‌ ‌است‌. 3‌-‌ زحمت‌ تحصيل‌ ندارد نعم‌ اخروي‌ تمام‌ موجود

خود) ملازم حق، و موافق و مصدّق کتابهای پیشین (آسمانی)، و شاهد (بر صحّت و سقم) و حافظ (اصول مسائل) آنها است. پس (اگر اهل کتاب از تو داوری خواستند) میان

‌آن‌ ‌آيه‌ شريفه‌ ‌را‌ ترجمه‌ ميكنيم‌ و سپس‌ اشاره‌ بكلمات‌ مفسرين‌ و صحت‌ و سقم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بيان‌ ميكنيم‌ حديث‌ ‌از‌ ‌إبن‌ بابويه‌ بسند معتبر ‌تا‌ منتهي‌

‌در‌ صنايع‌ الهي‌ و اسرار خلقت‌ و غرض‌ الهي‌ ‌از‌ خلقت‌ اشياء و ‌در‌ صحت‌ و سقم‌ اعمال‌ صالحه‌ و ‌در‌ آيات‌ و اخبار و احكام‌ الهيه‌ ‌است‌ ‌که‌ فرمود تفكر

بر آنان تلاوت می‌شود. مراد این است که قرآن معجزه جاویدان است و برای صحّت و سقم آن می‌توان پیوسته آن را دید و آزمود. دیگر همانند معجزات حسّی پیشنهادی شما

موجود است و زيادت و نقصانى در آن نيست. هكذا سائر روايات كه در بيان صحت و سقم اخبار تطبيق آنها را با قرآن لازم دانسته است، ايضاً رواياتيكه مى‏گويند امامان

ازمنه و امكنه و حالات مختلف شود؛ چنانچه به سفر و حضر، عسر و يسر، و صحت و سقم، احكام يك شخص‌ «1» سفينة البحار، جلد 2، صفحه 680- بحار الانوار، جلد 75، باب

آله اشفنى يا شافى لا شفاء الا شفاؤك، شفاء لا يغادر سقما، شفاء من كل داء و سقم» محمد بن يحيى، از موسى بن حسن، از محمد بن عيسى، از ابواسحاق صاحب شعير، از

مَنْ زَارَ جَعْفَراً وَ أَبَاهُ‏ لَمْ يَشْتَكِ عَيْنَهُ وَ لَمْ يُصِبْهُ سُقْمٌ وَ لَمْ يَمُتْ مُبْتَلًى‏

بِهِ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلاَةٍ تُصَلِّيهَا فَإِذَا كَانَ بِكَ دَاءٌ مِنْ سَقَمٍ وَ وَجَعٍ فَإِذَا قَضَيْتَ صَلاَتَكَ فَامْسَحْ بِيَدِكَ عَلَى مَوْضِعِ سُجُودِكَ

مِنْ ذَلِكَ كُلِّهِ بِعَرَضٍ وَ لاَ مَرَضٍ وَ لاَ هَمٍّ وَ لاَ غَمٍّ وَ لاَ سَقَمٍ وَ لاَ غَفْلَةٍ وَ لاَ نِسْيَانٍ بَلْ بِالتَّعَاهُدِ وَ اَلتَّحَفُّظِ لَكَ

أَسْأَلُكَ عِلْماً نَافِعاً وَ رِزْقاً وَاسِعاً وَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ فَجَعَلَ يَقُولُ ذَلِكَ وَ هُوَ مُسْتَقْبِلُ‏ اَلْكَعْبَةِ ثُمَّ قَالَ لِأَصْحَابِهِ

(( - با دو فتحه و ((حزن (( - با ضمه و سكون - به يك معنا است ، مانند ((سقم (( و ((سقم (( و مراد از حزن علت حزن است ، پس اگر اطلاق حزن بر موسى كرده به خاطر

نظر اهميت موضوع فشرده آن را در اينجا مى آوريم . البته قضاوت درباره صحت و سقم آن نيازمند بررسى فراوانى است كه شايد بر عهده آيندگان باشد و ما آن را فقط به

حجت است بر تمام خلائق نهايت با مراجعه بعقل و اخبار معصومين بلكه ميزان صحت و سقم روايات را ائمه اطهار قرآن قرار داده‌اند و فرمودند اخبار ما را بقرآن عرضه داريد