نتایج جستجو

فرموده: به فولى ان ضدّ حلم است (يعنى سفاهت). نگاررنده اين معنى را مى‏پسندم و در بيشتر آيات قرآن، آن به معنى سفاهت و بى اعتنائى استعمال شده است. مثلا آنجا

داراى عقل و در معرض سفاهت و کم خردى (و أنّه کان یقول سفیهنا على اللّه شططًا) جن: اقرار جنیان مؤمن ۱; حقیقت جن ۴; سفاهت جن ۴; سفاهت جنیان مشرک ۱; عقل جن

بدنى داشته باشد مثل نقصان عضو و انواع بیمارى ها و یا جنبه روحى مثل جهل، سفاهت و جنون و یا جنبه هاى دیگر مانند از بین رفتن مال و مقام و فرزندان و «ایوب»

قرآن ۴; نفرت از استماع قرآن ۳ کافران: سفاهت کافران ۲; منشأ اعراض کافران ۴; نشانه هاى بى عقلى کافران ۴; نشانه هاى سفاهت کافران ۴ محمد(ص): نفرت مکذبان محمد(ص)

به سفاهت افکنده‌اند از آیین پاک ابراهیم روی گردان خواهد شد» (وَ مَنْ یَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْراهِیمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ). آیا این سفاهت نیست

(سخن و رفتار)، گرفته شده است. ۱۵- ممنوعیت سپردن اموال به شرابخوار، به دلیل سفاهت وى (و لا تؤتوا السّفهاء اموالکم) امام صادق (ع) در مقام نهى از امین قرار دادن

مکذبان محمد(ص) ۲; خواسته هاى مکذبان محمد(ص) ۳; رذایل اخلاقى مکذبان محمد(ص) ۲; سفاهت مکذبان محمد(ص) ۳; عجب مکذبان محمد(ص) ۲; قصه محمد(ص) ۵; مخالفت با محمد(ص)

بخارى و مسلم و غير آن آمده است. و ظاهرش آن است كه حديث را قبول دارد. چه سفاهت عجيبى؟!1 قران فرمايد «لا تُدْرِ كُهُ الْاَبْصارُ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَىْ‏ءٌ»

تصرف ۱۳; حق مالکیت ۱۳ خدا: نواهى خدا ۱۹ ذکر: آثار ذکر پرسش از عهد ۱۸ سفاهت: آثار سفاهت ۱۴ سفیه: محجوریت سفیه ۱۴ ضعفا: اهمیت حفظ مال ضعفا ۴; اهمیت رعایت مصالح

حكمت است. بیگمان خداوند تنها توبه‌ی کسانی را می‌پذیرد که از روی نادانی (و سفاهت و حماقت ناشی از شدّت خشم و غلبه‌ی شهوت بر نفس) به کار زشت دست می‌یازند، سپس

ابوطالب آمدند و از دست محمد زبان به شکایت گشودند و گفتند: محمد احلام ما را به سفاهت می‌خواند و به خدایان ما بد مى گوید. ابوطالب محمد را خواند و گفت: اینان از

ستمكاران هيزم دوزخند. «بخس» به معناى نقصان ظالمانه است و «رهق» در معناى سفاهت، طغيان، گناه، كذب و ظلم به كار مى‌رود. «1» «قسط» به معناى بهره و نصيب است

خود كه آنها را بحال خودشان واگذار فرمايد تا در درياى جهالت و نادانى و محيط سفاهت و شهوت رانى غوطه‌ور شوند و در دنياى فانى بلهو و لعب مشغول گردند تا قيامت

function. آيات ۱۳۰ ۱۳۴ بقره روگرداندن از كيش حضرت ابراهيم (ع ) از حماقت و سفاهت نفس است مقام اصطفاء و برگزيدگى همان مقام اسلام و تسليم است نكته و وجه دو

خود كه آنها را بحال خودشان واگذار فرمايد تا در درياى جهالت و نادانى و محيط سفاهت و شهوت رانى غوطه‌ور شوند و در دنياى فانى بلهو و لعب مشغول گردند تا قيامت

جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً» 4- سخن ناحق گفتن نشانه سفاهت است. «يَقُولُ سَفِيهُنا عَلَى اللَّهِ شَطَطاً» 5- جنّ از افكار و عقايد انسان‌ها

حجّت بر آنها چون مقاوله و مقابله و مجادله با آنها از قدر شخص ميكاهد و بر سفاهت آنان ميفزايد كه گفته‌اند جواب ابلهان خاموشى است و نزغ تحريك بامر شرّ است

خود كه آنها را بحال خودشان واگذار فرمايد تا در درياى جهالت و نادانى و محيط سفاهت و شهوت رانى غوطه‌ور شوند و در دنياى فانى بلهو و لعب مشغول گردند تا قيامت

اضطراب برطرف گرديد، فورا آن آيت عظيمه را فراموش كردند و برگشتند به رويه سابقه سفاهت و گمراهى و مخالفت و نافرمانى. بعد از آن در مقام تهديد و وعيد اين جماعت فرمايد:

ملايمت و متانت و احترام صورى با او صحبت كنيد و اسمش را در حضورش نبريد مبادا سفاهت كند و ناگهان متعرّض شما شود اميد است متذكر قبح اعمال خود شود و از خدا و روز