نتایج جستجو

لازم است طرف را با منطق مجاب نمايد در «تبب» و «حمار» گذشت كه قرآن راجع به ابولهب قصد نا سزا گوئى و به حمار قصد تحقير ندارد. در اينجا هم از دشنام دادن به

گوئى خران رم كرده‏اند كه از شير گريخته‏اند . نا گفته نماند: منظور از ذكر حمار و حمر، فهماندن مطلب و نجسيم واقعيّت است و گرنه آن طور كه ما در مثل زدن به

(لَهُم‌ فِيها زَفِيرٌ): زفير اوّل‌ صوت‌ حمار ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ قلب‌ و سينه‌ خارج‌ مي‌شود، و شهيق‌ آخر صوت‌ حمار ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ حلق‌ و گلو بيرون‌ مي‌آيد

بلكه موجب وحشت و دهشت است، زيرا صوت حمار با وجود رفعت، مكروه طبيعت و موجب وحشت مى‌باشد. در تشبيه رافع صوت به حمار، مبالغه شديدى است در مذمت و تهجين صداى

رمنده‌ As though they were panicked donkeys. ترتیل: ترجمه: «حُمُرٌ»: جمع حِمار، گورخر. «مُسْتَنفِرَةٌ»: گریز پا. رمنده. چموش. ذکر آن از باب استفعال برای

وَ شَهِيقٌ‌: مر ايشان را است در جهنم فرياد سخت و ناله‌زار. «زفير» مبدأ صوت حمار و «شهيق» آخر آن، تشبيه فرموده فرياد اشقيا را به انكر اصوات. يا مراد از «زفير

عشار حيواناتي‌ هستند ‌که‌ بار ‌بر‌ ‌آنها‌ حمل‌ كنند مثل‌ شتر يابو و قاطر و حمار جلد 18 - صفحه 4 اينها ‌هم‌ تعطيل‌ ميشوند چون‌ تمام‌ تلف‌ ميشوند و كساني‌

(أَنْعامَ) در آیه پنجم است. «الْبِغَالَ»: جمع بَغْل، استرها. «الْحَمِیرَ»: جمع حِمار، الاغها. «زینَةً»: عطف بر محلّ (لِتَرْکَبُوهَا) و هر دو مفعول‌له هستند. «یَخْلُقُ

شوند. نوع‌ مفسّرين‌ گفتند مثل‌ كشتي‌ حيواناتي‌ ‌که‌ مراكب‌ انسان‌ هستند: حمار، استر، فرس‌، بقر، ابل‌، لكن‌ آنچه‌ بنظر مي‌رسد تشبيه‌ ‌به‌ فلك‌ ‌اينکه‌ مراكب‌

راحتي‌ و سهولتش‌ بيشتر ‌باشد‌ خطراتش‌ ‌هم‌ زيادتر و سخت‌تر ميشود مثلا خطر حمار و استر و فرس‌ و گاو و شتر فقط سقوط ‌از‌ ‌آنها‌ ‌است‌ و رسيدن‌ آسيبي‌ ‌به‌

شنيده نمى‌شود از آنها كلامى مگر شهقه‌اى مانند شهقه بغال و نهقه‌اى مانند نهقه حمار و صدائى مانند صداى سگان، و خارج نشود از آنها هموم و غموم هرگز، و نباشد براى

بعض‌ ‌آنها‌ ‌را‌ مأكول‌ ‌خود‌ قرار ميدهند. اما مركوب‌ ‌آنها‌ فرس‌، استر، حمار ‌حتي‌ گاو و اما ماكول‌ ‌آنها‌ گوسفند، گاو شتر. ] (آیه 72)- و برای این که

(قرآن) تذكّرى ارزشمند است. پس هركس خواست، با آن تذكّر يابد. «حُمُرٌ» جمع «حمار» به الاغ وحشى گفته مى‌شود و معادل فارسى آن گورخر است. كلمه «گور» به معناى

(قرآن) تذكّرى ارزشمند است. پس هركس خواست، با آن تذكّر يابد. «حُمُرٌ» جمع «حمار» به الاغ وحشى گفته مى‌شود و معادل فارسى آن گورخر است. كلمه «گور» به معناى

‌اينکه‌ انعام‌ تمام‌ گوشت‌ ‌آنها‌ حلال‌ ‌است‌ غاية الامر مثل‌ اسب‌ و استر و حمار مكروه‌ ‌است‌ و معمول‌ نيست‌ لكن‌ شرط حليت‌ ‌آنها‌ منوط بتذكيه‌ ‌است‌ ‌که‌

گاو و گوسفند و شتر اكل‌ ‌آنها‌ بايد سوزانيد ‌بعد‌ ‌از‌ ذبح‌ و ‌اگر‌ مثل‌ حمار و بغل‌ و استر ‌باشد‌ ‌که‌ اكل‌ ‌آنها‌ معمول‌ نيست‌ بايد ‌از‌ ‌آن‌ شهر خارج‌

(قرآن) تذكّرى ارزشمند است. پس هركس خواست، با آن تذكّر يابد. «حُمُرٌ» جمع «حمار» به الاغ وحشى گفته مى‌شود و معادل فارسى آن گورخر است. كلمه «گور» به معناى

و برنج‌ ‌بعد‌ ‌از‌ آنكه‌ حصاد شد پرهاي‌ كاه‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ميگيرند و خوراك‌ حمار و بغل‌ و استر ميشود و زير دندان‌ ‌آنها‌ ريز ريز ميشود ‌پس‌ ‌از‌ ‌آن‌ ‌از‌

انعام‌ دو قسم‌ انعام‌ داريم‌ يك‌ قسم‌ ‌براي‌ ركوب‌ ‌است‌ مثل‌ فرس‌ و استر و حمار و يك‌ قسم‌ ‌براي‌ اكل‌ ‌است‌ مثل‌ شتر و گاو و گوسفند و بسا مشترك‌ ‌است‌ مثل‌

(قرآن) تذكّرى ارزشمند است. پس هركس خواست، با آن تذكّر يابد. «حُمُرٌ» جمع «حمار» به الاغ وحشى گفته مى‌شود و معادل فارسى آن گورخر است. كلمه «گور» به معناى