نتایج جستجو

عَلَيْهِم قُل قَالُوا کَفَرُوا لَم جَزَاء قَبْلِهِم إِذ أَشَدّ بَل قَوْم فَمَا بِهِم أَو الْقِيَامَة فِيهَا رَبّک أَنّهُم فِرْعَوْن ضَل يَا يَخْتَلِفُون حَاق

أَضْغَانَهُم أَنْفُسَهُم الشّيْطَان أَرَاد يَسْتَبْشِرُون الْمُؤْمِنُون بِهِم عَذَاب لَو يَنْتَه فَأَحْبَط يَهْدِي مِن فِيهَا تُصِيبَنَا مَاتُوا يَحِيف

كثيرى است از گذشتگان و كمى از آخر مانده‏ها، آنها بر كرسيهاى رديف هم يا متصل بهم نشسته‏اند. اين لفظ فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است. على من وکء سرر ها اخر

أن جاءت رسلنا لوطًا سىء بهم و ضاق بهم ذرعًا) «سىء» متعدى به باى سببى است. «سىء بهم» یعنى، به سبب حضور آنان، ناراحت شد. «ضاق بهم ذرعاً» به معناى تنگ شدن

المرجفون فى المدینة لنغرینّک بهم) ۹ - پیامبراکرم(ص) در مدینه، حاکمیت مقتدرانه داشت. (لئن لم ینته المنفقون ... لنغرینّک بهم) ۱۰ - منافقان، از جمله عوامل

وزن ارث) گرفته شده که به معناى اصل و اساس مى باشد و گاهى نیز به هر چیزى که بهم پیوسته و ترکیب شده است گفته مى شود، و به همین جهت به تخت هاى کوتاه «کُرْسى»

ملائکه: خواسته هاى ملائکه ۲; ملائکه و ابراهیم(ع) ۲ و لما جاءت رسلنا لوطًا سىء بهم دعائم الإسلام ، ج ۱ ، ص ۱۶۶; بحارالأنوار ، ج ۸۲ ، ص ۳۲۵ ، ح ۲۰. تفسیرعیاشى،

کَشَفْنَا غَيْر الدّين مُتَرَبّص لَمَسَخْنَاهُم الْمَغْضُوب تِسْعُون کُل مَا بِهِم يَکْسِبُون نَعْجَة مُسْتَقِيم نَخْزَى مَکَانَتِهِم قُل بِالْحَق بَيْنَنَا

خطاکاران است. (إنّ ربّهم بهم یومئذ لخبیر) ۷ - علم خداوند، پشتوانه دقّت در حسابرسى و مجازات انسان ها در قیامت است. (إنّ ربّهم بهم یومئذ لخبیر) انسان: دقت

(أسمع بهم و أبصر یوم یأتوننا) «أسمع بهم» و «أبصر» صیغه هاى تعجب هستند، یعنى چقدر شنوا و بینا هستند!؟. ۲- قیامت، روز ظهور و بروز حقایق است. (أسمع بهم و أبصر

أم أراد بهم ربّهم رشدًا) ۴ - منوعیت جن از استراق سمع آسمان، در جهت خیر و صلاح اهل زمین است. (و أنّا لاندرى أشرّ أُرید بمن فى الأرض أم أراد بهم ربّهم رشدًا)

یوسف(ع) ، بنیامین و لاوى ، اطمینان داشت. (عسى الله أن یأتینى بهم جمیعًا) مراد از ضمیر جمع در «بهم» یوسف(ع) ، بنیامین و لاوى است. ۱۲- یعقوب(ع) به مراجعت سه

قرار داده‏ايم و رابطه موهوم دنيايى قطع شده وهيچ نتوانند آن فاصله را پيموده و بهم ديگر برسند. از اين ماده دو لفظ بيشتر در قرآن مجيد نداريم. وَ أَو شَکُور بِمَا

قرار داده‏ايم و رابطه موهوم دنيايى قطع شده وهيچ نتوانند آن فاصله را پيموده و بهم ديگر برسند. از اين ماده دو لفظ بيشتر در قرآن مجيد نداريم. هم ل رئى جرم ب هن

منظور از نبات در آيه موّادى است كه گياه را تشكيل مى‏دهند و آنها به واسطه بهم آميخته و ممتزج مى‏شوند و به صورت گياه در مى‏آيند. على هذا با «به» براى سببيّت

كثيرى است از گذشتگان و كمى از آخر مانده‏ها، آنها بر كرسيهاى رديف هم يا متصل بهم نشسته‏اند. اين لفظ فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است. مُتّکِئِين سُرُر عَلَيْهَا

الرسول لو تسوّى بهم الارض) ۵- انکار رسالت پیامبر اسلام (ص)، موجب سرافکندگى و شرمسارى در قیامت (یومئذ یودّ الذین کفروا و عصوا الرسول لو تسوّى بهم الارض) «الرسول»

آواره شدن شان همراه با لعن خدا مى شد. (لئن لم ینته المنفقون ... لنغرینّک بهم ثمّ لایجاورونک فیها إلاّ قلیلاً. ملعونین) «ملعونین» حال براى ضمیر فاعلى «لایجاورون»

و شما می‌نگریستید (و می‌دیدید که بعد از بیرون رفتنتان، دریا چگونه بر آنان بهم می‌آید). و چون دریا را برایتان شکافتیم، پس شما را نجات دادیم، و فرعونیان را

در شكاف كوه و گودالها و چاه‌ها پنهان شدند و همه يكديگر را در بغل گرفتند و بهم چسبيدند، باد همه ايشان را از آن مكانها بركنده برون انداخت و مستأصل ساخت. محمد