نتایج جستجو

منهيه. بيشتر اهل ايمان را سبب گناه همين حرص وطمع و عدم قناعت است از حضرت امام حسن مجتبى«عليه السلام» منقول است: «هَلاكُ النَّاسِ فى ثَلثٍ: اَلْكِبْرُ وَ الْحَسَدُ

واضح ميكند گمراهى و فسق آنانرا و هر يك را بقدر استحقاق مجازات ميفرمايد امام حسن مجتبى (ع) فرموده كه اين آيه نازل شد براى آنكه قومى از يهود و فرقه از نصارى

پيامبر اسلام است كه وى حتّى روز فتح مكّه بر الاغى بدون پالان سوار شد. امام حسن مجتبى عليه السلام نيز با داشتن مركب‌هاى زياد، پياده به مكّه مى‌رفت. اينها

ما العفو؟ قال: أن تصل من قطعک و تعطى من حرمک و تعفو عمن ظلمک ... . از امام حسن مجتبى (ع) روایت شده است: همانا خداى عز و جل بهترین ادب را به پیامبر(ص) آموخت

درباره ما به خصوص یعنى اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله امام على و حضرت فاطمه و امام حسن و امام حسین اصحاب کساء علیهم‌السلام نازل گردیده است. سعید بن جبیر

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر و نظر الحسن بن علي ع : و امام حسن بن علىّ عليهما السّلام مردمان را نگريست كه در روز عيد فطر بازى ميكنند و

روایت شده از : امام حسن مجتبى عليه السلام کتاب : تهذيب الاحكام - جلد ۷ بخش : كتاب التجارات عنوان : حدیث امام حسن مجتبى (ع) در کتاب تهذيب الاحكام

روایت شده از : امام حسن مجتبى عليه السلام کتاب : الاستبصار فيما اختلف من الاخبار - جلد ۳ بخش : کتاب الجهاد عنوان : حدیث امام حسن مجتبى (ع) در کتاب الاستبصار

گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره روزه روز عرفه سؤال كردم. فرمود: اگر خواهى روزه بگير و اگر خواهى روزه نگير. و گفته‏اند كه مردى به نزد امام حسن و امام

روایت شده از : امام حسن مجتبى عليه السلام کتاب : الکافی (ط - الاسلامیه) - جلد ۶ بخش : كتاب الزي و

بن زياد التميمي عن ابي عبد الله ع قال قال الحسن بن علي ع : از امام صادق (ع) كه امام حسن (ع) فرمود: خويش: كسى است كه مهرش او را پيوسته و گرچه نژادش با دوست

وصيّت كرد و علىّ عليه السّلام به حسن و حسين هر دو وصيّت كرد، و حسن عليه السّلام امام او بود، پس مردى در روز عرفه بر حسن عليه السّلام وارد شد، در حالى كه

محمد بن حسن، از يعقوب بن يزيد، از ابن ابى عُمير، از مردان خويش كه راوى حديث است، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده‏اند كه فرمود: «حضرت امام حسن عليه

نخله از بى‏آبى خشك شده بود، براى امام حسن زير آن نخله خشك فرش انداختند و براى آن زبيرى زير نخله ديگرى برابر آن حضرت. امام صادق (ع) فرمود: آن زبيرى سر برداشت

قال : ابو بصير گويد: به امام باقر (ع) گفتم: مردى از پيروان مختار مرا ديدار كرد و اظهار عقيده كرد كه محمد بن الحنفيه امام است، امام باقر خشم كرد و فرمود:

مرد همراه شد؛ پس در عرض راه به حضرت امام حسين عليه السلام گذشت و آن حضرت ايستاده بود و نماز مى‏كرد. حضرت امام حسن عليه السلام فرمود: چرا به نزد حضرت ابى‏عبداللَّه

گذاشتم و آمدم، امام حسن (ع) فرمود: به منزلت برو كه خدا به تو پسر درستى بخشيده و او از شيعيان ما است. امام صادق عليه السلام فرمود: سالى حسن بن على عليهما

مسلم كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود: «چون حضرت حسن بن على عليه السلام را هنگام وفات رسيد، به حضرت امام حسين عليه السلام فرمود

دوازده امام را تمام گردانيد كه هفت امام ديگر را ذكر فرمود و نه امام از ايشان از فرزندان حسين‏اند». عبداللَّه بن جعفر مى‏گويد كه: از امام حسن و امام حسين

به پسرش حضرت امام حسن عليه السلام تسليم نمود، و آن حضرت يك مهر را برگرفت و به آنچه در آن بود، عمل نمود. بعد از آن، آن را به سوى حضرت امام حسين عليه السلام