۱۳٬۵۰۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۱۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مراد از اينكه فرمود: يونس به سوى كشتى فرار كرد
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۷۴: | خط ۲۷۴: | ||
<span id='link159'><span> | <span id='link159'><span> | ||
==مراد از | ==مراد از اين كه فرمود: يونس به سوى كشتى فرار كرد== | ||
«'''وَ إِنَّ يُونُس لَمِنَ الْمُرْسلِينَ إِذْ أَبَقَ إِلى الْفُلْكِ الْمَشحُونِ'''»: | «'''وَ إِنَّ يُونُس لَمِنَ الْمُرْسلِينَ * إِذْ أَبَقَ إِلى الْفُلْكِ الْمَشحُونِ'''»: | ||
يعنى و يونس | يعنى: و يونس نيز، از پيامبران بود كه به سوى كشتى فرار كرد، با اين كه كشتى ظرفيت سوار شدن او را نداشت و «اباق»، به معناى فرار كردن عبد از مولايش می باشد... | ||
مراد از فرار كردن او به طرف | مراد از فرار كردن او به طرف كشتى، اين است كه او از بين قوم خود بيرون آمد و از آنان اعراض كرد. و آن جناب، هرچند در اين عمل خود، خدا را نافرمانى نكرد، و قبلا هم خدا او را از چنين كارى نهى نكرده بود، وليكن اين عمل، شباهتى تام به فرار يك خدمتگزار از خدمت مولى داشت. و به همين جهت، خداى تعالى، او را به كيفر اين عمل بگرفت، كه شرح بيشتر داستانش در تفسير آيه «وَ ذَا النُّونِ إذ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنّ أن لَن نَقدِرَ عَلَيه»، گذشت. | ||
«'''فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ'''»: | «'''فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ'''»: | ||
كلمه | كلمه «سَاهَمَ»، ماضى از باب مساهمه است، كه به معناى قرعه كشى است. و كلمه «مُدحَضِين»، اسم مفعول از «إدحاض» است، كه به معناى غالب آمدن است. و معناى آيه اين است كه: در كشتى قرعه انداختند و يونس از مغلوبين شد. | ||
و جريان بدين قرار بود كه: نهنگى بر سرِ راه كشتى در آمد و كشتى را متلاطم كرد و چون سنگين بود، خطر غرق همگى را تهديد كرد. ناگزير شدند از كسانى كه در كشتى بودند، شخصى را در آب بيندازند، تا نهنگ او را ببلعد، و از سرِ راه كشتى به كنارى رود. قرعه انداختند، به نام يونس «عليه السلام» اصابت كرد. به ناچار او را به دهان نهنگ سپردند و نهنگ آن جناب را ببلعيد. | |||
ماهى او را لقمه اى كرد، در حالى كه او ملامت زده بود. كلمه | «'''فَالْتَقَمَهُ الحُْوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ'''»: | ||
ماهى او را لقمه اى كرد، در حالى كه او ملامت زده بود. كلمه «إلتقام»، به معناى ابتلاع و بلعيدن است. و كلمه «مُليم»، اسم فاعل از «لَامَ» است، كه به معناى داخل شدن در ملامت است. مانند «إحرام»، كه به معناى داخل شدن در حرم است. و ممكن است معناى كلمه اين باشد كه يونس داراى ملامت شد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۲۴۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۲۴۸ </center> | ||
<span id='link160'><span> | <span id='link160'><span> | ||
