السجدة ٣: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۲۹#link230 | آيات ۱ - ۱۴، سوره سجده]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۲۹#link230 | آيات ۱ - ۱۴، سوره سجده]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۲۹#link231 | اجمال مطالبى كه سوره مباركه سجده متضمن است]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۲۹#link231 | اجمال مطالبى كه سوره مباركه سجده متضمن است]] | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۵: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۳۱#link246 | بيان عدم دلالت آياتى كه احيانا براى تاءييد فرضيه تطور بدانها استشهاد شده استبر صحت اين فرضيه]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۳۱#link246 | بيان عدم دلالت آياتى كه احيانا براى تاءييد فرضيه تطور بدانها استشهاد شده استبر صحت اين فرضيه]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۷_بخش۵۴#link46 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۷_بخش۵۴#link46 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ «3» | |||
آيا مى‌گويند: (پيامبر) قرآن را به دروغ ساخته؟ بلكه آن همان حقّ منحصر به فرد است كه از طرف پروردگارت مى‌باشد تا قومى را كه قبل از تو هيچ هشدار دهنده‌اى برايشان نيامده بود بترسانى، تا شايد هدايت يابند. | |||
===نکته ها=== | |||
«نَذِيرٍ»، از «انذار» به ترساندن همراه با آگاهى گفته مى‌شود، كه همان هشدار است. | |||
سؤال: با اين كه قرآن مى‌فرمايد: «وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلا فِيها نَذِيرٌ» «1» هيچ امتّى بدون پيامبر نبوده است، پس چگونه اين آيه مى‌فرمايد: قبل از تو هيچ پيامبرى براى مردم مكّه نيامده بود؟ | |||
پاسخ: 1. تا قبل از اسلام، ساكنان جزيرة العرب و مردم مكّه متشكّل نشده و به صورت امّت در نيامده بودند و پراكنده و متفرّق زندگى مى‌كردند. | |||
2. منظور آن است كه قبل از تو پيامبر بزرگى كه دعوت رسمى و علنى داشته باشد نيامده است، نه آنكه هيچ هشدار دهنده‌اى نيامده باشد. | |||
===پیام ها=== | |||
1- نقل شبهات دينى و سخنان باطل، براى ردّ آن مانعى ندارد. «أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ» | |||
2- تكذيب قرآن، شيوه‌ى دائمى كفّار است. «أَمْ يَقُولُونَ» ولى شما حقّ را بگوييد و از هدايتشان مأيوس نشويد. «لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ» | |||
3- كفّار، منطق ندارند و از حربه‌ى تهمت استفاده مى‌كنند. «افْتَراهُ» | |||
4- در برابر تلاش مخالفان براى تضعيف حقّ، بايد حقّ و پيروان حقّ را تقويت كرد. «بَلْ هُوَ الْحَقُّ» | |||
---- | |||
«1». فاطر، 24. | |||
جلد 7 - صفحه 301 | |||
5- سرچشمه‌ى حقّ، خداست. «الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ» | |||
6- خداوند به شخص رسول اكرم صلى الله عليه و آله عنايت خاص دارد. «رَبِّكَ» | |||
7- از اهداف اصلى بعثت انبيا، انذاز مردم است. «لِتُنْذِرَ» | |||
8- آشنايى با گذشته‌ى مخاطبان، براى مبلّغ لازم است. «لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ» | |||
9- انذار، براى هدايت است. «لِتُنْذِرَ- لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ» | |||
10- كتاب و پيامبر براى هدايت انسان كافى نيستند، اين خود انسان است كه بايد زمينه و استعداد هدايت را در خود به وجود آورده و آن را انتخاب و اختيار كند. «لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ «3» | |||
---- | |||
«1» معانى الاخبار، ص 23، روايت 2. (چ حيدرى- 1379 هجرى) | |||
جلد 10 - صفحه 373 | |||
أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ: آيا مى‌گويند منكران كه اين قرآن را بر بافته پيغمبر است از نزد خود، يعنى انكار حقيقت آن نموده اسناد افترا به آن داده و حال آنكه نه چنانست كه مى‌گويند، بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ: بلكه آن سخن راست و درست است از جانب پروردگار تو. | |||
تبصره: نظم كلام بر اسلوب صحيح و فصيح است، چه حق تعالى اول اشاره به اعجاز قرآن نموده؛ بعد از آن مرتب ساخته به آنكه تنزيل آن از جانب پروردگار عالميان است، و تقرير آن فرموده به نفى ريب از آن و از روى انكار قول مشركان و تعجب از آن اضراب نموده از آن به آنچه كفار مى‌گويند بر خلاف آن؛ و بعد از اضراب اثبات فرموده به اينكه قرآن حق و منزل از جانب حق است؛ و آنگاه مقصود از تنزيل را فرمايد: لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ: براى اينكه بترسانى از عذاب الهى قومى را كه نيامده است ايشان را، مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ: هيچ ترساننده‌اى پيش از تو. مراد زمان فترت است [كه آن] ما بين زمان حضرت عيسى عليه السّلام و حضرت خاتم صلّى اللّه عليه و آله است، گرچه پيغمبر ما بين آنها نبود لكن وصى حضرت عيسى ميان آنها بود، اما چنان خودسر شده بودند كه هيچ اعتنائى نداشتند تا چه رسد به اطاعت نمودن. لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ: براى اينكه ايشان بترساندن تو آنها را هدايت شوند و راه يابند به حق به ادله واضحه، اگر عناد و لجاج را كنار گذارند. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
تَنْزِيلُ الْكِتابِ لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ «2» أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ «3» اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ ما لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا شَفِيعٍ أَ فَلا تَتَذَكَّرُونَ «4» يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ «5» | |||
ترجمه | |||
اين فرو فرستادن كتاب است نيست شكى در آن از پروردگار جهانيان | |||
آيا ميگويند بدروغ نسبت داد آنرا بلكه آن حق است از پروردگارت تا بيم دهى گروهى را كه نيامد آنانرا بيم دهنده‌اى پيش از تو باشد كه آنان راه يابند | |||
خدا است آنكه آفريد آسمانها و زمين را و آنچه ميان آندو است در شش روز پس مستولى شد بر عرش نيست براى شما غير از او هيچ ياورى و نه شفاعت كننده‌اى آيا پس پند نميگيريد | |||
تنظيم ميكند امر عالم را از آسمان بسوى زمين پس صعود ميكند بسوى او در روز كه مقدار آن هزار سال است از آنچه بشمار مى‌آوريد | |||
تفسير | |||
الم مكرّر مبيّن شده و پس از آن خداوند منّان بيان عظمت قرآن را فرموده كه اين آياتيكه بتدريج بر پيغمبر آخر الزمان نازل ميشود نازل نمودن آنكتاب موعود الهى است بانبياء سلف شكّى در آن نيست كه از پروردگار جهانيان است آيا ميگويند كفار و معاندين كه افترا بسته است آنرا بخدا نه چنين است بلكه آن حق و محقّق است از جانب پروردگار تو اى محمد صلّى اللّه عليه و اله و مقصود از | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 287 | |||
نازل نمودن آنستكه بيم دهى از معصيت خدا جماعتى را كه نيامده است نزد آنها بيم دهنده‌اى از جانب خداوند پيش از تو شايد آنها بحق و حقيقت راه يابند و از ثمرات آن بهره‌مند گردند چون آن زمان زمان فترت و جهالت مردم بود و بعد از حضرت عيسى عليه السّلام ديگر پيغمبرى نيامده بود و سنن انبياء از ميان مردم آن عصر بكلّى رفته بود و پس از آن در مقام بيان عظمت دستگاه ربوبى و امر خلقت فرموده خداوند سبحان آن قادر منّانى است كه خلق فرمود آسمانها و زمين و تمام موجودات ما بين آن دو را از ثوابت و سيّارات و ملائكه و جنّ و انس و غيرهم در مدّتيكه بقدر شش روز بود از روزهاى بعد از خلقت آفتاب و زمين پس احاطه و استيلا يافت و حكمفرما شد بر تمام آنها بيك منوال در مقرّ سلطنت حقه حقيقيه خود چنانچه در سوره اعراف ذيل آيه شريفه إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ مستوفى گذشت و مردم بايد بدانند و متذكر باشند كه در دنيا و آخرت دوستى كه در مقابل قهر خدا بتواند با آنها كمك كند و شفيعى كه بى‌اجازه خدا بتواند از آنها شفاعت نمايد ندارند و خداوند تدبير و تنظيم ميفرمايد كار دنيا و ما فيها را از امر و نهى و وسائل آسايش و اعمال بندگانرا از عالم بالا و نازل ميفرمايد بزمين پس صعود و عروج و بازگشت ميكند كار و امر و حكم بسوى او در روز كه مقدار آنروز هزار سال بسالهاى دنيا است كه آنروز قيامت است و فرمانفرمائى در آنروز مخصوص بذات اقدس او است چنانچه قمى ره فرموده كه مراد امورى است كه تدبير ميفرمايد آنها را و امر و نهى كه الزام فرموده بآن و اعمال بندگان تمام اينها ظاهر ميشود روز قيامت پس ميباشد مقدار آن روز هزار سال از سالهاى دنيا و بنابر اين يوم ظرف عروج است و بعضى آنرا ظرف نزول و عروج دانسته‌اند و گفته‌اند از آسمان تا زمين پانصد سال راه است و ملائكه كه تدبير امور خلق مينمايند آنرا در يكروز ذهابا و ايابا سير ميكنند و معتمد قول اول است و منافات ندارد با آنكه روز قيامت پنجاه هزار سال دنيا باشد چون اين تعبيرات براى تمثّل و تصوير امتداد و ظرف آنعالم است و تشبيه آن بأزمنه اينعالم در طول مدت و در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه قيامت پنجاه موقف دارد هر موقفى هزار | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 288 | |||
سال و بنابر اين ممكن است اينجا موقف اول اراده شده باشد در هر حال اوضاع آنعالم را تحقيقا نميتوان با اوضاع اينجا تطبيق نمود و علم آنرا بايد بآشنايان ملك وجود حواله داد و بايد در تحصيل رضاى چنين خالق مديّر محيط توانائى كوشيد تا جام مراد ابدى را نوشيد. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَم يَقُولُونَ افتَراه‌ُ بَل هُوَ الحَق‌ُّ مِن رَبِّكَ لِتُنذِرَ قَوماً ما أَتاهُم مِن نَذِيرٍ مِن قَبلِك‌َ لَعَلَّهُم يَهتَدُون‌َ «3» | |||
آيا ميگويند اينکه كفار قريش و مشركين که اينکه پيغمبر افترا مي‌زند اينکه قرآن را که مي‌گويد از جانب خدا است و از جانب خدا نيست و دروغ است بلكه چنين نيست اينکه قرآن حق است از جانب پروردگار تو براي اينکه که انذار كني قومي را که نيامد بر آنها از انذار كننده از پيش از تو باشد که آنها هدايت شوند. | |||
أَم يَقُولُونَ افتَراه‌ُ نسبت‌هاي ناروايي که كفار قريش و مشركين به قرآن مجيد دادند بسيار است. گاهي گفتند: أَساطِيرُ الأَوَّلِين‌َ اكتَتَبَها فَهِي‌َ تُملي عَلَيه‌ِ بُكرَةً وَ أَصِيلًا (فرقان آيه 5) گاهي گفتند: إِن هَذا إِلّا إِفك‌ٌ افتَراه‌ُ وَ أَعانَه‌ُ عَلَيه‌ِ قَوم‌ٌ آخَرُون‌َ (فرقان آيه 5). | |||
گاهي گفتند ما هذا إِلّا إِفك‌ٌ مُفتَري‌ً وَ قال‌َ الَّذِين‌َ كَفَرُوا لِلحَق‌ِّ لَمّا جاءَهُم إِن هذا إِلّا سِحرٌ مُبِين‌ٌ (سبأ آيه 43) الي غير ذلک از كفريات و مزخرفات. | |||
بَل هُوَ الحَق‌ُّ مِن رَبِّكَ حق ثابت و محقق بر طبق واقع موافق حكمت و مصلحت بجا و بموقع مقابل باطل است که واقعيت ندارد با عيب‌هاي ديگر و از جانب پروردگار تو است زيرا قبل از بعثت مشاهده كرده بودند که حضرتش نه خط مي‌نوشت و نه مي‌خواند چنانچه مي- فرمايد: ما كُنت‌َ تَتلُوا مِن قَبلِه‌ِ مِن كِتاب‌ٍ وَ لا تَخُطُّه‌ُ بِيَمِينِك‌َ (عنكبوت آيه 48). | |||
جلد 14 - صفحه 445 | |||
لِتُنذِرَ قَوماً ما أَتاهُم مِن نَذِيرٍ مِن قَبلِك‌َ زيرا مشركين حجاز قبل از بعثت پيغمبري نداشتند زيرا از زمان آدم تا زمان ابراهيم بياباني بود که غير مسكون بود که حضرت ابراهيم بناي كعبه كرد که: إِنَّ أَوَّل‌َ بَيت‌ٍ وُضِع‌َ لِلنّاس‌ِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبارَكاً و گفت: إِنِّي أَسكَنت‌ُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوادٍ غَيرِ ذِي زَرع‌ٍ (ابراهيم آيه 37) و بعد از حضرت اسماعيل که مسكون شد پيغمبري بر آن ها مبعوث نشد فقط اوصياء ابراهيم بودند و آنها هم متروك و مردود بودند که آخرين آنها حضرت ابي طالب بود و انبياء بني اسرائيل از اسحاق و يعقوب و شعيب و داوود و سليمان و زكريا و يحيي و عيسي هم بر اينها مبعوث نبودند بر بني اسرائيل و ديگران مبعوث شدند لذا ميفرمايد: | |||
لِتُنذِرَ قَوماً ما أَتاهُم مِن نَذِيرٍ مِن قَبلِك‌َ. | |||
لَعَلَّهُم يَهتَدُون‌َ گفتيم «لعل» از جانب خدا به معني ترديد نيست بلكه به معني بايد است: بايد هدايت شوند. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 3)- سپس به تهمتی که بارها مشرکان و منافقان بی‌ایمان به این کتاب | |||
ج3، ص571 | |||
بزرگ آسمانی بسته بودند اشاره کرده، می‌فرماید: «آنها می‌گویند: (محمّد) اینها را به دروغ به خداست بسته است» و از ناحیه پروردگار جهانیان نیست (أَمْ یَقُولُونَ افْتَراهُ). | |||
در پاسخ ادعای بی‌دلیل آنها می‌گوید: این افترا نیست، «بلکه سخن حقی است از سوی پروردگارت» (بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ). | |||
و دلیل حقانیت آن در خود آن آشکار و نمایان است. | |||
سپس به هدف نزول آن پرداخته، می‌گوید: «هدف این بوده که گروهی را انذار کنی که پیش از تو هیچ انذار کننده‌ای برای آنها نیامده است، شاید (پند گیرند و) هدایت شوند» (لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ). | |||
منظور از «نذیر» در اینجا پیامبر بزرگی است که دعوت خود را آشکارا و توأم با معجزات و در محیطی وسیع و گسترده آشکار سازد، و می‌دانیم چنین انذار کننده‌ای در جزیره عربستان و در میان قبائل «مکّه» قیام نکرده بود. | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
