سوره الشورى: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(Edited by QRobot!) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
{{ سوره | نام =سوره الشورى | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::62|٦٢]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::42|٤٢]] | آیه = [[تعداد آیات::53|٥٣]] | بعدی = سوره الزخرف | قبلی = سوره فصلت | کلمه = [[تعداد کلمات::983|٩٨٣]] | حرف = }} | {{ سوره | نام =سوره الشورى | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::62|٦٢]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::42|٤٢]] | آیه = [[تعداد آیات::53|٥٣]] | بعدی = سوره الزخرف | قبلی = سوره فصلت | کلمه = [[تعداد کلمات::983|٩٨٣]] | حرف = }} | ||
{| width="75%" | {| width="75%" | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| | | | ||
{| | {| | ||
|- align="center" | |- align="center" | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۴: | ||
|} | |} | ||
|} | |} | ||
==متن سوره== | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١ | بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ حم (١) ]] }} | |||
حم. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢ | عسق (٢) ]] }} | |||
عسق. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣ | كَذٰلِكَ يوحى إِلَيكَ وَ إِلَى الَّذينَ مِن قَبلِكَ اللَّهُ العَزيزُ الحَكيمُ (٣) ]] }} | |||
این گونه، خدای عزیز و حکیم سوی تو و سوی کسانی که پیش از تو بودند وحی می‌کند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤ | لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ ما فِى الأَرضِ وَ هُوَ العَلِىُّ العَظيمُ (٤) ]] }} | |||
آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است تنها از اوست و او تنها بلندمرتبه‌ی بزرگ است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٥ | تَكادُ السَّمٰوٰتُ يَتَفَطَّرنَ مِن فَوقِهِنَّ وَ المَلٰئِكَةُ يُسَبِّحونَ بِحَمدِ رَبِّهِم وَ يَستَغفِرونَ لِمَن فِى الأَرضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الغَفورُ الرَّحيمُ (٥) ]] }} | |||
چیزی نمانده که (در پی‌آمد شرک) آسمان‌ها از فرازشان بشکافند. و فرشتگان با سپاس پروردگارشان، تسبیح می‌گویند، و برای کسانی که در زمین هستند بسی پوشش می‌طلبند. آگاه باش! همانا خداست که همو بسی پوشندهی رحمتگر بر ویژگان است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٦ | وَ الَّذينَ اتَّخَذوا مِن دونِهِ أَولِياءَ اللَّهُ حَفيظٌ عَلَيهِم وَ ما أَنتَ عَلَيهِم بِوَكيلٍ (٦) ]] }} | |||
و کسانی که به جای او سرپرستانی (برای خود) گرفته‌اند، (بدانند که) خداست که بر آنان (و اینان) نگهبان است، و تو بر اینان نگهبانی نیستی. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٧ | وَ كَذٰلِكَ أَوحَينا إِلَيكَ قُرإنًا عَرَبِيًّا لِتُنذِرَ أُمَّ القُرىٰ وَ مَن حَولَها وَ تُنذِرَ يَومَ الجَمعِ لا رَيبَ فيهِ فَريقٌ فِى الجَنَّةِ وَ فَريقٌ فِى السَّعيرِ (٧) ]] }} | |||
و بدین‌سان قرآنی آشکار سوی تو وحی کردیم تا مرکز مجتمعاتِ مکلفان [:مکه] و کسانی را که پیرامون آنند هشدار دهی و (نیز) روزِ گرد آمدن (مکلّفان) را - که شکی مستند در آن نیست - هشدار دهی؛ (در آن روز) گروهی در بهشتند و گروهی در آتش سوزان فروزان. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٨ | وَ لَو شاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُم أُمَّةً وٰحِدَةً وَ لٰكِن يُدخِلُ مَن يَشاءُ فى رَحمَتِهِ وَ الظّٰلِمونَ ما لَهُم مِن وَلِىٍّ وَ لا نَصيرٍ (٨) ]] }} | |||
و اگر خدا می‌خواست، همانا آنان را (به اجبار) امّتی یگانه می‌گردانید. و اما هر که را بخواهد، به رحمت خویش درمی‌آورد. و ستمگران (هرگز) نه هیچ پشتیبانی دارند و نه یاوری. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٩ | أَمِ اتَّخَذوا مِن دونِهِ أَولِياءَ فَاللَّهُ هُوَ الوَلِىُّ وَ هُوَ يُحىِ المَوتىٰ وَ هُوَ عَلىٰ كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (٩) ]] }} | |||
یا از مادون او سرپرستانی (برای خود) گرفته‌اند؟ پس خداست که (هم)او سرپرست (راستین) است و اوست که مردگان را زنده می‌کند و (هم) اوست که بر هر چیزی بسی تواناست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٠ | وَ مَا اختَلَفتُم فيهِ مِن شَيءٍ فَحُكمُهُ إِلَى اللَّهِ ذٰلِكُمُ اللَّهُ رَبّى عَلَيهِ تَوَكَّلتُ وَ إِلَيهِ أُنيبُ (١٠) ]] }} | |||
و درباره‌ی هر چیزی اختلاف کردید، پس حکمش تنها سوی خداست. این پروردگار من است. تنها بر او توکّل کردم و تنها سوی او پیاپی بازمی‌گردم. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١١ | فاطِرُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ جَعَلَ لَكُم مِن أَنفُسِكُم أَزوٰجًا وَ مِنَ الأَنعٰمِ أَزوٰجًا يَذرَؤُكُم فيهِ لَيسَ كَمِثلِهِ شَيءٌ وَ هُوَ السَّميعُ البَصيرُ (١١) ]] }} | |||
پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین (بر فطرت توحید) است. از سنخ خودتان برایتان جفت‌هایی قرار داد، و از دام‌ها (نیز) جفت‌هایی(نهاد). بدین وسیله شما را در آفرینش آشکار و نمودار می‌گرداند. هرگز چیزی (در ذات و صفات و افعالش) همانند او نیست و اوست بسیار شنوای بس بینا. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٢ | لَهُ مَقاليدُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ يَبسُطُ الرِّزقَ لِمَن يَشاءُ وَ يَقدِرُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ (١٢) ]] }} | |||
گنجینه‌ها، سازمان‌ها و سامان‌ها و درب‌های آسمان‌ها و زمین(و همه چیز آنها) تنها از آنِ اوست. برای هر کس که بخواهد روزی را گشاده یا تنگ می‌گرداند. همواره اوست که به هر چیزی بس داناست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٣ | شَرَعَ لَكُم مِنَ الدّينِ ما وَصّىٰ بِهِ نوحًا وَ الَّذى أَوحَينا إِلَيكَ وَ ما وَصَّينا بِهِ إِبرٰهيمَ وَ موسىٰ وَ عيسىٰ أَن أَقيمُوا الدّينَ وَ لا تَتَفَرَّقوا فيهِ كَبُرَ عَلَى المُشرِكينَ ما تَدعوهُم إِلَيهِ اللَّهُ يَجتَبى إِلَيهِ مَن يَشاءُ وَ يَهدى إِلَيهِ مَن يُنيبُ (١٣) ]] }} | |||
از کل دین، آنچه را که به نوح درباره‌ی آن سفارش کرد، برایتان راهی بگشود. و آنچه را به تو وحی کردیم و آنچه را که درباره‌ی آن به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش نمودیم که: «دین را بر پا بدارید و در آن از یکدیگر جدا نشوید.» بر مشرکان آنچه که ایشان را سوی آن فرامی‌خوانی، گران می‌آید. خدا هر که را بخواهد، سوی خود برمی‌گزیند و هر که را به او برگشت پیاپی می‌کند، سوی خود راه می‌نماید. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٤ | وَ ما تَفَرَّقوا إِلّا مِن بَعدِ ما جاءَهُمُ العِلمُ بَغيًا بَينَهُم وَ لَولا كَلِمَةٌ سَبَقَت مِن رَبِّكَ إِلىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِىَ بَينَهُم وَ إِنَّ الَّذينَ أورِثُوا الكِتٰبَ مِن بَعدِهِم لَفى شَكٍّ مِنهُ مُريبٍ (١٤) ]] }} | |||
و (در دین) متفرق نشدند، مگر پس از آنکه علم (وحیانی) برایشان آمد، در حال ستم‌کاری (و برتری جویی) میان یکدیگر. و اگر سخنی (دایر بر تأخیر عذاب) از جانب پروردگارت تا زمانی معیّن، پیشی نگرفته بود، بی‌گمان (در دنیا) میانشان (عملاً) داوری می‌شد. و کسانی که بعد از آنان کتاب (وحیانی) را به میراث یافتند، به‌راستی در(باره‌ی) آن در (ژرفای) شکی مستند غوطه‌ورند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٥ | فَلِذٰلِكَ فَادعُ وَ استَقِم كَما أُمِرتَ وَ لا تَتَّبِع أَهواءَهُم وَ قُل إمَنتُ بِما أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتٰبٍ وَ أُمِرتُ لِأَعدِلَ بَينَكُمُ اللَّهُ رَبُّنا وَ رَبُّكُم لَنا أَعمٰلُنا وَ لَكُم أَعمٰلُكُم لا حُجَّةَ بَينَنا وَ بَينَكُمُ اللَّهُ يَجمَعُ بَينَنا وَ إِلَيهِ المَصيرُ (١٥) ]] }} | |||
پس بنابراین (در برابر گسیختگی مکلفان از حق)، تو همچنان به دعوت (رسالتی پایانی) بپرداز و همان گونه که مأموری ایستادگی کن و هوس‌های آنان را پیروی مکن و بگو: «به هر کتابی که خدا نازل کرده است ایمان آوردم و مأمور شدم میانتان عدالت و ساماندهی کنم؛ خدا، پروردگار ما و پروردگار شماست؛ اعمال ما از آنِ ما و اعمال شما از آنِ شماست؛ حجتی (جز حجت الهی) در میان ما و میان شما نیست؛ خدا بین ما را جمع می‌کند و بازگشت همه تنها سوی اوست.» | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٦ | وَ الَّذينَ يُحاجّونَ فِى اللَّهِ مِن بَعدِ مَا استُجيبَ لَهُ حُجَّتُهُم داحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِم وَ عَلَيهِم غَضَبٌ وَ لَهُم عَذابٌ شَديدٌ (١٦) ]] }} | |||
و کسانی که در(باره‌ی) خدا- پس از آنکه دعوتش پذیرفته شد -به مجادله و ستیز برخیزند، حجّتشان پیش پروردگارشان باطل و ناچیز است و خشمی (از خدا) بر ایشان بوده و برایشان عذابی سخت است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٧ | اللَّهُ الَّذى أَنزَلَ الكِتٰبَ بِالحَقِّ وَ الميزانَ وَ ما يُدريكَ لَعَلَّ السّاعَةَ قَريبٌ (١٧) ]] }} | |||
خداست که کتاب را به تمامی حقّ و وسیله‌ی سنجش را فرود آورد. و چه به تو می‌فهماند (که) شاید (آن) ساعت (پایانی) نزدیک باشد؟ | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٨ | يَستَعجِلُ بِهَا الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِها وَ الَّذينَ إمَنوا مُشفِقونَ مِنها وَ يَعلَمونَ أَنَّهَا الحَقُّ أَلا إِنَّ الَّذينَ يُمارونَ فِى السّاعَةِ لَفى ضَلٰلٍ بَعيدٍ (١٨) ]] }} | |||
کسانی که به آن ایمان ندارند بسی شتابزده آن را می‌خواهند، و کسانی که ایمان آورده‌اند، از آن با تعظیم هراسناکند و می‌دانند که آن حقّ است. هان! همانا آنان که در (باره‌ی) قیامت تردیدی بی‌مستند می‌ورزند، همواره در گمراهی دور و درازی می‌باشند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ١٩ | اللَّهُ لَطيفٌ بِعِبادِهِ يَرزُقُ مَن يَشاءُ وَ هُوَ القَوِىُّ العَزيزُ (١٩) ]] }} | |||
خدا نسبت به بندگانش بسی کانون لطف است؛ هر که را بخواهد روزی می‌دهد و اوست (همان) نیرومند عزیز. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٠ | مَن كانَ يُريدُ حَرثَ الإخِرَةِ نَزِد لَهُ فى حَرثِهِ وَ مَن كانَ يُريدُ حَرثَ الدُّنيا نُؤتِهِ مِنها وَ ما لَهُ فِى الإخِرَةِ مِن نَصيبٍ (٢٠) ]] }} | |||
کسی که کِشت آخرت را می‌خواسته، برای وی در کشته‌اش می‌افزاییم و کسی که کِشت این دنیا را می‌خواسته، به او برخی از آن را می‌دهیم؛ حال آنکه در آخرت او را بهره و نصیبی نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢١ | أَم لَهُم شُرَكٰؤُا۟ شَرَعوا لَهُم مِنَ الدّينِ ما لَم يَأذَن بِهِ اللَّهُ وَ لَولا كَلِمَةُ الفَصلِ لَقُضِىَ بَينَهُم وَ إِنَّ الظّٰلِمينَ لَهُم عَذابٌ أَليمٌ (٢١) ]] }} | |||
یا برای آنان شریکانی است که در آنچه خدا بدان اجازه نداده، برایشان راهی از (آن) دین گشودند؟ و اگر کلمه‌ی (ربّانی.) جداسازی (درباره‌ی جدایی رستاخیز از دنیا) نبود، بی‌گمان (در همین دنیا) میانشان (عملاً) داوری می‌شد. و برای ستمکاران شکنجه‌ای پر درد است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٢ | تَرَى الظّٰلِمينَ مُشفِقينَ مِمّا كَسَبوا وَ هُوَ واقِعٌ بِهِم وَ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ فى رَوضاتِ الجَنّاتِ لَهُم ما يَشاءونَ عِندَ رَبِّهِم ذٰلِكَ هُوَ الفَضلُ الكَبيرُ (٢٢) ]] }} | |||
(پس از مرگ) ستمکاران را از آنچه انجام دادند، با بزرگ‌داشتی هراسناک می‌بینی و حال آنکه (همان اعمال) به (سر و سامان) ایشان فرود آینده است. و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، در سبزه‌زارها و باغ‌هایند (و) آنچه را بخواهند نزد پروردگارشان خواهند داشت. این است همان فضلیت بزرگ. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٣ | ذٰلِكَ الَّذى يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ قُل لا أَسـَٔلُكُم عَلَيهِ أَجرًا إِلَّا المَوَدَّةَ فِى القُربىٰ وَ مَن يَقتَرِف حَسَنَةً نَزِد لَهُ فيها حُسنًا إِنَّ اللَّهَ غَفورٌ شَكورٌ (٢٣) ]] }} | |||
این (نماد) بزرگ همان پاداشی است، که خدا بندگان خود را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند (بدان) مژده می‌دهد. بگو: «بر آن (رسالت) پاداشی از شما نمی‌خواهم، مگر دوستی درباره‌ی نزدیکتران (رسالتی خود).» و هر کس نیکی را با دشواری به جای آورد، برای او در آن نیکی‌ای (بسیار) خواهیم افزود. به‌راستی خدا بسی پوشندهی شکرگزار است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٤ | أَم يَقولونَ افتَرىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِن يَشَإِ اللَّهُ يَختِم عَلىٰ قَلبِكَ وَ يَمحُ اللَّهُ البٰطِلَ وَ يُحِقُّ الحَقَّ بِكَلِمٰتِهِ إِنَّهُ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدورِ (٢٤) ]] }} | |||
یا می‌گویند: «بر خدا دروغی بسته است!» پس اگر خدا بخواهد بر دلت مُهر پایانی می‌نهد. و خدا باطل را محو و حق را با کلمات خویش پا برجا می‌کند. اوست که به (راز) ذات سینه‌ها بسی داناست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٥ | وَ هُوَ الَّذى يَقبَلُ التَّوبَةَ عَن عِبادِهِ وَ يَعفوا عَنِ السَّيِّـٔاتِ وَ يَعلَمُ ما تَفعَلونَ (٢٥) ]] }} | |||
و اوست کسی که توبه را از بندگان خود می‌پذیرد و از گناهان(شان) درمی‌گذرد و آنچه می‌کنید می‌داند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٦ | وَ يَستَجيبُ الَّذينَ إمَنوا وَ عَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ وَ يَزيدُهُم مِن فَضلِهِ وَ الكٰفِرونَ لَهُم عَذابٌ شَديدٌ (٢٦) ]] }} | |||
و (درخواستِ) کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کرده‌اند، به شایستگی اجابت می‌کند و از فضل خویش به آنان افزون می‌بخشد. و برای کافران عذابی سخت است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٧ | وَ لَو بَسَطَ اللَّهُ الرِّزقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوا فِى الأَرضِ وَ لٰكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما يَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبيرٌ بَصيرٌ (٢٧) ]] }} | |||
و اگر خدا روزی را بر بندگانش فراخ گرداند، بی‌گمان در زمین سر به طغیان و تجاوز برمی‌دارند. ولی آنچه را بخواهد به اندازه‌ای (که مصلحت است) به تدریج فرو می‌فرستد. به‌راستی او به (حال) بندگانش (بسی) آگاه و بیناست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٨ | وَ هُوَ الَّذى يُنَزِّلُ الغَيثَ مِن بَعدِ ما قَنَطوا وَ يَنشُرُ رَحمَتَهُ وَ هُوَ الوَلِىُّ الحَميدُ (٢٨) ]] }} | |||
و اوست کسی که باران را - پس از آنکه (مردمان) نومید شدند - فرود می‌آورد و رحمت خویش را (بر آنان) می‌گسترد و (هم) اوست سرپرست بسی ستوده. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٢٩ | وَ مِن إيٰتِهِ خَلقُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ ما بَثَّ فيهِما مِن دابَّةٍ وَ هُوَ عَلىٰ جَمعِهِم إِذا يَشاءُ قَديرٌ (٢٩) ]] }} | |||
و از نشانه‌های (ربوبیتِ) اوست آفرینش آسمان‌ها و زمین و آنچه از جنبندگان در آن دو پراکند و او هرگاه می‌خواهد بر گردآوردنِ (عاقلان)شان بسی تواناست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٠ | وَ ما أَصٰبَكُم مِن مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَت أَيديكُم وَ يَعفوا عَن كَثيرٍ (٣٠) ]] }} | |||
و هر (گونه) مصیبتی به شما در رسید ناشی از دستاورد خود شماست و (خدا) از بسیاری (از این‌ها در دنیا) چشم‌پوشی می‌کند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣١ | وَ ما أَنتُم بِمُعجِزينَ فِى الأَرضِ وَ ما لَكُم مِن دونِ اللَّهِ مِن وَلِىٍّ وَ لا نَصيرٍ (٣١) ]] }} | |||
و شما در زمین درمانده‌کننده‌ی (خدا و خداییان) نیستید و جز خدا برای شما هیچ سرپرست و یاوری (هم) نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٢ | وَ مِن إيٰتِهِ الجَوارِ فِى البَحرِ كَالأَعلٰمِ (٣٢) ]] }} | |||
و از نشانه‌های (ربانی) او کشتی‌های دریانورد کوه‌‌پیکر -چون پرچم‌ها- در دریاست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٣ | إِن يَشَأ يُسكِنِ الرّيحَ فَيَظلَلنَ رَواكِدَ عَلىٰ ظَهرِهِ إِنَّ فى ذٰلِكَ لَإيٰتٍ لِكُلِّ صَبّارٍ شَكورٍ (٣٣) ]] }} | |||
اگر بخواهد باد را ساکن می‌گرداند، پس کشتی‌ها همچنان بر روی آن ]:دریا[ ساکن بمانند. همانا در این (امر) برای هر شکیبای بسیار شکرگزاری نشانه‌هاست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٤ | أَو يوبِقهُنَّ بِما كَسَبوا وَ يَعفُ عَن كَثيرٍ (٣٤) ]] }} | |||
یا به (سزایِ) آنچه (کشتی‌نشینان) مرتکب شده‌اند هلاکشان می‌کند و از بسیاری از آنها (اکنون) درمی‌گذرد. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٥ | وَ يَعلَمَ الَّذينَ يُجٰدِلونَ فى إيٰتِنا ما لَهُم مِن مَحيصٍ (٣٥) ]] }} | |||
و (تا) آنان را که در آیات ما مجادله می‌کنند، نشانه نهد. ایشان را هیچ گریزگاهی نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٦ | فَما أوتيتُم مِن شَيءٍ فَمَتٰعُ الحَيوٰةِ الدُّنيا وَ ما عِندَ اللَّهِ خَيرٌ وَ أَبقىٰ لِلَّذينَ إمَنوا وَ عَلىٰ رَبِّهِم يَتَوَكَّلونَ (٣٦) ]] }} | |||
پس آنچه به شما داده شده، برخورداری (از کالای) زندگی دنیاست و آنچه پیش خداست برای کسانی که ایمان آورده و به پروردگارشان اعتماد دارند بهتر و پایدارتر است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٧ | وَ الَّذينَ يَجتَنِبونَ كَبٰئِرَ الإِثمِ وَ الفَوٰحِشَ وَ إِذا ما غَضِبوا هُم يَغفِرونَ (٣٧) ]] }} | |||
و کسانی که از گناهان بزرگ‌تر و زشتکاری‌های تجاوزگر خود را دور می‌دارند و چون به خشم در می‌آیند، (هم)آنان درمی‌گذرند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٨ | وَ الَّذينَ استَجابوا لِرَبِّهِم وَ أَقامُوا الصَّلوٰةَ وَ أَمرُهُم شورىٰ بَينَهُم وَ مِمّا رَزَقنٰهُم يُنفِقونَ (٣٨) ]] }} | |||
و کسانی که (ندای) پروردگارشان را پاسخ مثبت داده و نماز بر پا داشته و کارشان در میانشان مشورت است و از آنچه روزیشان داده‌ایم انفاق می‌کنند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٣٩ | وَ الَّذينَ إِذا أَصابَهُمُ البَغىُ هُم يَنتَصِرونَ (٣٩) ]] }} | |||
و کسانی که چون ستم برایشان رسد، (هم)ایشان بی‌قرار، کوشا و جویای یاری می‌باشند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٠ | وَ جَزٰؤُا۟ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثلُها فَمَن عَفا وَ أَصلَحَ فَأَجرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الظّٰلِمينَ (٤٠) ]] }} | |||
و جزای بدی، بدی‌ای همانند آن است. پس هر کس درگذرد و نیکوکاری کند، پاداش او بر خداست. بی‌گمان او ستمگران را دوست نمی‌دارد. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤١ | وَ لَمَنِ انتَصَرَ بَعدَ ظُلمِهِ فَأُولٰئِكَ ما عَلَيهِم مِن سَبيلٍ (٤١) ]] }} | |||
و کسانی که پس از ستم (دیدنِ) خود، با کوششی همی یاری جویند (و انتقام گیرند) پس راهی [:نکوهشی] بر ایشان نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٢ | إِنَّمَا السَّبيلُ عَلَى الَّذينَ يَظلِمونَ النّاسَ وَ يَبغونَ فِى الأَرضِ بِغَيرِ الحَقِّ أُولٰئِكَ لَهُم عَذابٌ أَليمٌ (٤٢) ]] }} | |||
راه (نکوهش) تنها بر کسانی است که به مردم ستم می‌کنند و در زمین (و زمینه‌ی تکلیف) بناحق تجاوز می‌نمایند. اینان برایشان عذابی دردناک است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٣ | وَ لَمَن صَبَرَ وَ غَفَرَ إِنَّ ذٰلِكَ لَمِن عَزمِ الأُمورِ (٤٣) ]] }} | |||
و هر که همواره صبر کند و (از تجاوز دیگران) چشم پوشد، بی‌چون این (خویشتن‌‌داری، حاکی) از اراده‌ی قوی (در) کارهاست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٤ | وَ مَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن وَلِىٍّ مِن بَعدِهِ وَ تَرَى الظّٰلِمينَ لَمّا رَأَوُا العَذابَ يَقولونَ هَل إِلىٰ مَرَدٍّ مِن سَبيلٍ (٤٤) ]] }} | |||
و هر که را خدا بی‌راه کند، برای او هیچ سرپرستی پس از او نیست. و ستمگران را می‌بینی که چون عذاب را بنگرند گویند: «آیا راهی برای بازگشت (به دنیا) هست؟» | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٥ | وَ تَرىٰهُم يُعرَضونَ عَلَيها خٰشِعينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرونَ مِن طَرفٍ خَفِىٍّ وَ قالَ الَّذينَ إمَنوا إِنَّ الخٰسِرينَ الَّذينَ خَسِروا أَنفُسَهُم وَ أَهليهِم يَومَ القِيٰمَةِ أَلا إِنَّ الظّٰلِمينَ فى عَذابٍ مُقيمٍ (٤٥) ]] }} | |||
و آنان را در حالت ذلت و فروتنی می‌بینی (که) بر آتش نمایش داده می‌شوند، در حالی‌که زیر چشمی می‌نگرند. و کسانی که گرویدند گفتند: «زیانکاران - بی‌گمان - کسانی‌اند که روز قیامت خودهاشان و کسانشان را زیان کرده‌اند.» هان! ستمکاران همواره در عذابی پایدارند. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٦ | وَ ما كانَ لَهُم مِن أَولِياءَ يَنصُرونَهُم مِن دونِ اللَّهِ وَ مَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن سَبيلٍ (٤٦) ]] }} | |||
و جز خدا برای آنان اولیای دیگری نبوده (که) یاریشان کنند. و هر کس را خدا بی‌راه گذارد پس‌هیچ راهی برای او نیست. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٧ | استَجيبوا لِرَبِّكُم مِن قَبلِ أَن يَأتِىَ يَومٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ما لَكُم مِن مَلجَإٍ يَومَئِذٍ وَ ما لَكُم مِن نَكيرٍ (٤٧) ]] }} | |||
پیش از آنکه روزی فرا رسد (که) از جانب خدا برگشتی ندارد، پروردگارتان را به‌راستی اجابت کنید. در آن هنگام (و هنگامه) نه برای شما بازگشت و پناهی و نه برایتان (مجال) هیچ (انگار و) انکاری است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٨ | فَإِن أَعرَضوا فَما أَرسَلنٰكَ عَلَيهِم حَفيظًا إِن عَلَيكَ إِلَّا البَلٰغُ وَ إِنّا إِذا أَذَقنَا الإِنسٰنَ مِنّا رَحمَةً فَرِحَ بِها وَ إِن تُصِبهُم سَيِّئَةٌ بِما قَدَّمَت أَيديهِم فَإِنَّ الإِنسٰنَ كَفورٌ (٤٨) ]] }} | |||
پس اگر روی برتابند، ما تو را بر آنان (به عنوان) نگهبان نفرستاده‌ایم (و) بر عهده‌ی تو جز رسانیدن پیام رسا(ی رسالتی) نیست. و ما همواره چون رحمتی از جانب خود به انسان بچشانیم، بدان شاد (و سرمست) گردد و چون به (سزای) دستاورد پیش‌‌فرستاده‌شان به آنان بدی در رسد، انسان بی‌گمان پس از آن ناسپاس و کفران‌کننده است. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٤٩ | لِلَّهِ مُلكُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ يَخلُقُ ما يَشاءُ يَهَبُ لِمَن يَشاءُ إِنٰثًا وَ يَهَبُ لِمَن يَشاءُ الذُّكورَ (٤٩) ]] }} | |||
فرمانرواییِ (مطلق) آسمان‌ها و زمین تنها از خداست؛ هر چه بخواهد می‌آفریند؛ برای‌هر کس بخواهد فرزندِ دختر و برای هرکس بخواهد فرزندِ پسر می‌بخشد. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٥٠ | أَو يُزَوِّجُهُم ذُكرانًا وَ إِنٰثًا وَ يَجعَلُ مَن يَشاءُ عَقيمًا إِنَّهُ عَليمٌ قَديرٌ (٥٠) ]] }} | |||
یا برایشان پسران و دخترانی (توأمان) با یکدیگر می‌گرداند و هر که را بخواهد عقیم می‌سازد و همواره اوست بسی دانای بسیار توانا. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٥١ | وَ ما كانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلّا وَحيًا أَو مِن وَرائِ حِجابٍ أَو يُرسِلَ رَسولًا فَيوحِىَ بِإِذنِهِ ما يَشاءُ إِنَّهُ عَلِىٌّ حَكيمٌ (٥١) ]] }} | |||
و هیچ بشری را نرسیده است که خدا با او سخن گوید، جز به وحی، بدون پرده و حجاب یا از فراسوی حجابی. یا فرستاده‌ای بفرستد و به اذن او هر چه بخواهد وحی کند. به‌راستی اوست بلندمرتبه‌ا‌ی سنجیده‌کار. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٥٢ | وَ كَذٰلِكَ أَوحَينا إِلَيكَ روحًا مِن أَمرِنا ما كُنتَ تَدرى مَا الكِتٰبُ وَ لَا الإيمٰنُ وَ لٰكِن جَعَلنٰهُ نورًا نَهدى بِهِ مَن نَشاءُ مِن عِبادِنا وَ إِنَّكَ لَتَهدى إِلىٰ صِرٰطٍ مُستَقيمٍ (٥٢) ]] }} | |||
وهمین‌گونه (جهان‌شمول و پایدار) از امر خودمان سوی تو روحی (جان‌فزا) وحی کردیم. تو نمی‌دانسته‌ای نه (این) کتاب و نه (این) ایمان چیست؟ ولی آن را نوری گردانیدیم که هر که از بندگان خود را بخواهیم با آن راه می‌نماییم. و به‌راستی تو همواره سوی راهی راست هدایت می‌کنی. | |||
{{قاب | متن = [[ الشورى ٥٣ | صِرٰطِ اللَّهِ الَّذى لَهُ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ ما فِى الأَرضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصيرُ الأُمورُ (٥٣) ]] }} | |||
راه (همان) خدایی که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است تنها از آنِ اوست. هان! همه‌ی کارها و (همه‌ی) چیزها تنها سوی خدا بازمی‌گردند. | |||
==محتوای سوره== | ==محتوای سوره== | ||
