هَبَاء

آیات شامل این کلمه

واژه «هَباء» از مادّه «هَبْوَة» به معناى ذرات بسیار ریز غبار است که، در حال عادى، ابداً به چشم نمى آید، مگر زمانى که نور آفتاب از روزنه، یا دریچه اى به داخل اطاق تاریکى بیفتد و این ذرات را روشن و قابل مشاهده سازد، و «مُنْبَثّ» در سوره «واقعه» به معناى «پراکنده» است.

ریشه کلمه

• هبو (۲ بار)

قاموس قرآن

غبار [واقعة:5-6]. كوبيده شود كوهها بطور كامل و غبار پراكنده گردد [فرقان:23]. آيه راجع به حبط اعمال كفار در آخرت است يعنى: مى‏آييم به آنچه كرده‏اند و آن را غبار پراكنده گردانيم نظير [ابراهيم:18]. اين لفظ دوبار بيشتر در كلام الله نيامده است.

کلمات نزدیک مکانی

وَ مُنْبَثّا مَنْثُورا فَجَعَلْنَاه فَکَانَت أَصْحَاب بَسّا کُنْتُم الْجِبَال الْجَنّة عَمَل مِن بُسّت أَزْوَاجا يَوْمَئِذ رَجّا خَيْر عَمِلُوا ثَلاَثَة فَأَصْحَاب الْمَيْمَنَة مُسْتَقَرّا الْأَرْض مَا إِلَى قَدِمْنَا أَحْسَن

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...