ص ٦٥
| کپی متن آیه |
|---|
| قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ وَ مَا مِنْ إِلٰهٍ إِلاَّ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ |
ترجمه
| ص ٦٤ | آیه ٦٥ | ص ٦٦ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«مُنذِرٌ»: بیم دهنده. «الْقَهَّارُ»: غالب بر هر کس، و چیره بر هر چیز.
تفسیر
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ «65»
بگو: من فقط بيم دهنده‌ام و هيچ معبودى جز خداوند يكتاى قهار و مقتدر نيست.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلاَّ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ (65)
پس خطاب فرمايد به حضرت رسالت:
قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ: بگو اى پيغمبر بدرستى كه جز اين نيست كه من ترساننده‌ام از معاصى و عقاب الهى، وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ: و نيست هيچ خدائى سزاوار پرستش و ستايش مگر ذاتى كه مستجمع تمام صفات كماليه و منزه از كليه نقايص و قابل پرستش است، الْواحِدُ الْقَهَّارُ: كه يگانه است در ذات و متفرد در صفات، قهر كننده هر شي‌ء به قدرت كامله، و شكننده آمال متكبران و جبابره، پس هيچكس قادر نيست بر خلاصى از عذاب او چنانچه اراده‌اش تعلق يابد.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ قالُوا ما لَنا لا نَرى رِجالاً كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرارِ (62) أَتَّخَذْناهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصارُ (63) إِنَّ ذلِكَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهْلِ النَّارِ (64) قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلاَّ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ (65) رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (66)
قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ (67) أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ (68) ما كانَ لِي مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلى إِذْ يَخْتَصِمُونَ (69) إِنْ يُوحى إِلَيَّ إِلاَّ أَنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (70)
ترجمه
و گويند چيست ما را نمى‌بينيم مردانيرا كه بوديم ميشمرديمشان از بدكاران
آيا گرفتيم آنانرا بسخريه يا برگرديد از ايشان ديده‌ها
همانا اين راست است آنمنازعه اهل آتش است
بگو جز اين نيست كه من بيم دهنده‌ام و نيست معبودى مگر خداى يگانه داراى قهر و غلبه
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است كه تواناى آمرزنده است
بگو آن خبرى بزرگ است
شما از آن رو گردانندگانيد
نبود براى من دانشى بجماعت بالاتر وقتى با يكديگر بحث مينمودند
وحى نميشود بسوى من مگر براى آنكه من بيم دهنده آشكارم.
تفسير
خداوند متعال باز نقل نموده كلام اهل دوزخ را با يكديگر كه گويند چه شده است ما را كه نمى‌بينيم در جهنّم مردانيرا كه ما آنها را از اشرار مى‌شمرديم در دنيا و ميگفتيم اينها با هم براى رياست و اغراض شخصى سازش نمودند كه ما را از دين آباء خود باز دارند آيا ما آنها را بسخريّه و استهزاء گرفتيم و چنين كار بدى كرديم چون اينجا كه نيستند معلوم ميشود در بهشتند يا اينجا هستند و چشم ما بآنها نمى‌افتد و محتمل است مراد آن باشد كه آيا ما كه آنها را
جلد 4 صفحه 477
سخريه نموديم عمدا كار بدى كرديم يا خبر چون در دنيا ما از باطن آنها آگاه نبوديم و چشم ما خوبيهاى آنها را نديد پس معذوريم و در هر حال اظهار ندامت و پشيمانى ميكنند و اتّخذنا هم بدون همزه استفهام نيز قرائت شده و بنابراين صفت ديگرى است براى رجالا و معنى واضح‌تر است و كلمه‌ام معادل ما لنا لا نرى خواهد بود صريحا نه بنحويكه بيان شد كه معادل اتّخذناهم بود باعتبار دلالت همزه استفهام بر ندامت آنها از استهزاء خودشان براى نبودن آنرجال در جهنّم و بودنشان در بهشت كه مستفاد از ما لنا لا نرى است و محتمل است ام منقطعه باشد يعنى آيا ما آنها را مسخره نموديم و قدر آنها را نشناختيم و چشم ما خوبيهاى آنها را نديد جاى تأسف است چون معلوم شد آنها بهشتى بودند كه اينجا نيستند و گفته‌اند مراد امثال ابو جهل و وليد بن مغيره‌اند كه امثال عمّار و صهيب و خباب را در جهنّم نمى‌بينند ولى در روايات متعدده از ائمه اطهار با تأكيدات بليغه بدشمنان آل محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم كه دوستان ايشانرا در جهنّم نمى‌بينند تفسير شده و بشيعيان فرموده‌اند و اللّه خدا غير از شما را اراده ننموده از آنها كه فرموده در جهنّم ديده نميشوند و اللّه دو نفر بلكه و اللّه يكنفر شما داخل جهنّم نخواهيد شد و بعد از تمام نزاعهاى جهنمى‌ها در آيات سابقه و گفتگوشان اينجا خداوند فرموده اين مخاصمه و گفتگوى ندامت اثر اهل آتش با يكديگر حقّ است و شبهه‌ئى در آن نيست كه واقع خواهد شد و به پيغمبر اكرم دستور فرموده كه بفرمايد باهل مكّه من فقط پيغمبر خدايم كه بايد شما را از قهر و غضب او بترسانم الزام به قبول و مسئوليّت انكار آن با من نيست و نيست معبود بحقى مگر خداوند يگانه كه شريك و جزء ندارد و غالب بر هر شى‌ء و قادر بر هر امرى است و چيزى و كسى نميتواند در مقابل او قيام و بر خلاف او اقدامى نمايد پروردگار آسمانها و زمين و موجودات در آن دو و ما بين آن دو است و مبدء و منتهاى تمام آنها است ارجمند و غالب و توانائى است كه كسى و چيزى نميتواند مانع از نفوذ اراده او شود و اگر بخواهد گناهكاران را تمامى بتمام گناهانشان عذاب كند ميتواند ولى آمرزنده است و هر گناهى را از هر كس بخواهد مى‌آمرزد و بمناسبت سبق ذكر انذار صفات جلال بيشتر ذكر شده است و نيز دستور فرموده كه بفرمايد آن خبر بيم دهنده بودن من از آتش جهنّم و قهّاريّت خداى يگانه
جلد 4 صفحه 478
خبر بزرگى است كه بايد كاملا بآن توجّه داشت و حقّ بودن آنرا دانست و از آن ترسيد ولى مع الاسف شما از استماع و تفكّر در آن گريزانيد يا آنچه خبر ميدهد پيغمبر صلى اللّه عليه و اله بآن خبر مهمّى است كه بايد بآن توجّه داشت و نبايد از آن غافل و رو گردان بود و شما بآن اعتنا نميكنيد منكه از احوال ساكنان عالم اعلى مطلع نبودم و علم ببحث و گفتگو و ردّ و قبول آنها نداشتم اين قبيل مطالب بطريق وحى از خداوند بمن ميرسد و وحى نميشود بمن مگر براى آنكه پيغمبرم و بايد مردم را از خدا بترسانم با بيانات واضح و آشكار چنانچه نمونه آن در آيات آتيه خواهد آمد انشاء اللّه تعالى اين معانى از ظاهر اين آيات بنظر ميرسد ولى قمّى ره و در بصائر از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه مراد از نبأ عظيم امير المؤمنين عليه السّلام است و از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه مراد از نبأ امامت است و نيز قمّى ره در حديث معراج از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه چون جبرئيل پيغمبر صلى اللّه عليه و اله را بسدرة المنتهى رسانيد از رفتار بازماند و حضرت رسيد بجائيكه كسى بآن جا نرسيده بود چون جز نور حق چيزى فاصله بين حبيب و محبوب نبود و خدا از پيغمبر ص پرسيد بحث ملأ اعلى با يكديگر در چه بود حضرت عرض كرد من نميدانم مگر آنچه را تو بمن آموختى پس خداوند دست قدرت خود را ميان دو كتف او گذارد و پيغمبر فرمود من خنكى آنرا در وسط سينه خود يافتم و هر چه از گذشته و آينده از من پرسيد دانستم از آن جمله آنكه فرمود ساكنان ملأ اعلى در چه بحث ميكردند عرض كردم در كفّارات و درجات و حسنات و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم نقل نموده كه خدا بمن فرمود ميدانى ملأ اعلى در چه گفتگو ميكردند عرض كردم خير فرمود بحث ميكردند در كفّارات و درجات و امّا كفّارات فراوان نمودن آب وضو و رفتن بنماز جماعت و انتظار نماز بعد از نماز است و امّا درجات افشاء سلام و اطعام طعام و نماز شب است با آنكه مردم در خواب باشند و ظاهرا چون معناى حسنات واضح بوده ذكر نفرموده‌اند و سخريّا بضمّ سين و الّا انّما بكسر همزه نيز قرائت شده يعنى وحى نميشود بمن مگر آنكه تو بايد بيم‌دهنده مردم و آشكار كننده حق براى آنها باشى و بامر ديگرى مأموريّت ندارى و اللّه تعالى اعلم بحقائق الامور.
جلد 4 صفحه 479
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
قُل إِنَّما أَنَا مُنذِرٌ وَ ما مِن إِلهٍ إِلاَّ اللّه‌ُ الواحِدُ القَهّارُ (65)
بفرما جز اينکه نيست که من آمده‌ام براي انذار تمام مكلفين از جن و انس الي يوم يبعثون از شرك و كفر و ضلالت و معاصي و نيست الهي مگر اللّه خداوند واحد قهار.
قُل إِنَّما أَنَا مُنذِرٌ معني اينکه نيست که فقط مكلف به انذار هستم زيرا انبياء مبشر هم هستند هادي و راهنما هم هستند بلكه مراد اينست که عهده‌دار اينكه شما هدايت شويد و اطاعت كنيد و متقي شويد نيستم بايد حجت از هر جهت تمام شود «تو خواه از سخنم پند گير و خواه ملال».
وَ ما مِن إِلهٍ و نيست سزاوار پرستش نه خورشيد و ماه و ستاره نه ملك نه انسان نه جن نه شجر نه حجر نه صنم نه منم.
إِلَّا اللّه‌ُ جز ذات مقدس اللّه خالق آسمانها و زمين و ما بينهما
جلد 15 - صفحه 265
محيي و مميت و رازق و معطي.
الواحِدُ يكي است، از امير المؤمنين سؤال كردند از معني واحد فرمود چهار معني دارد و دو معني كفر و باطل است واحد بمعني وحدت عدديه که در شمار آيد يك دو و سه چنانچه نصاري گفتند اب إبن، روح القدس و وحدت نوعيه و جنسيه که يك فرد از نوع و جنس باشد و دو معني صحيح است وحدت ذاتيه مثل و مانند و عديل و شبيه ندارد و وحدت حقيقيه اجزاء جسميه خارجيه و ذهنيه نوع و فصل، و وهميه وجود و ماهيت ندارد صرف الوجود و بحت الوجود است صفات عارضه ندارد.
القَهّارُ بر هر چيزي قادر است و احاطه قيوميه دارد و هيچ امري از تحت قدرت او خارج نيست.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 65)- من یک بیم دهنده‌ام! از آنجا که تمام بحثهای گذشته همه جنبه انذار و تهدید برای مشرکان و سرکشان و ظالمان دارد، در اینجا همین مسأله را تعقیب کرده، می‌گوید: «بگو: من تنها یک بیم دهنده‌ام»! (قُلْ إِنَّما أَنَا مُنْذِرٌ).
درست است که پیامبر صلّی اللّه علیه و اله بشارت دهنده نیز می‌باشد، ولی چون بشارت برای مؤمنان است، و انذار برای مشرکان و مفسدان، و در اینجا روی سخن با گروه اخیر است، تنها تکیه بر انذار شده است.
سپس می‌افزاید: «و هیچ معبودی جز خداوند یگانه قهّار نیست» (وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ).
تکیه بر قهر او نیز به همین منظور است، تا کسی به لطف او مغرور نگردد، و از قهر او خود را ایمن نشمرد، و در گرداب کفر و گناه غوطه‌ور نشود.
نکات آیه
۱ - پیامبراسلام(ص)، مأمور به ابلاغ رسالت و تکلیف خود به مردم و رفع اتهام از خویش (قل إنّما أنا منذر) حصر «إنّما أنا...» از نوع حصر اضافى است و نسبت به افتراهاى مشرکان علیه پیامبراسلام(ص) سنجیده شده است. آنان حضرت رسول(ص) را به ساحر، شاعر و یا مجنون بودن متهم مى کردند. خداوند نیز در پاسخ آنان فرمود: او تنها منذر و اخطارگر الهى است.
۲ - انذار و اخطار به مردمان، رسالت و تکلیف پیامبراسلام(ص) (إنّما أنا منذر)
۳ - انسان، منهاى ایمان، با خطرها، آسیب ها و دشوارى هاى علاج ناپذیر روبه رو خواهد شد. (قل إنّما أنا منذر) از این که خداوند پیامبر(ص) را منذر و اخطارگر معرفى کرد، روشن مى شود که بر سر راه انسان ها، خطرها و آسیب هاى بسیارى وجود دارد و اگر انسان ها از رهنمودهاى آن حضرت بهره نگیرند و به ایشان ایمان نیاورند، گرفتار آنها خواهند شد.
۴ - پیامبراسلام(ص)، مأمور اعلام یکتایى خداوند و قهار بودن او به مردم (قل ... و ما من إله إلاّ اللّه الوحد القهّار)
۵ - پیامبراسلام(ص)، مأمور اعلام صریح مواضع عقیدتى خود به مردم (قل ... ما من إله إلاّ اللّه الوحد القهّار)
۶ - هیچ معبود حقیقى، جز اللّه در عالم وجود ندارد. (ما من إله إلاّ اللّه الوحد القهّار)
۷ - خداوند، ذاتى واحد، بى کثرت و بدون اجزا است. (ما من إله إلاّ اللّه الوحد) جمله «ما من إله إلاّ اللّه» مى تواند مربوط به یکتایى خدا در برابر شرک و اعتقاد به چند خدایى باشد. صفت «الواحد» نیز مى تواند به وحدانیت ذات پروردگار - در برابر اعتقاد به تجسّم و ترکیب ذات او - اشاره داشته باشد.
۸ - خداوند، واحد (یگانه) و قهّار (غالب و چیره) است. (اللّه الوحد القهّار)
۹ - جهان هستى، مغلوب اراده خداوند است. (القهّار) مقصود از «القهّار» قهاریت و چیره بودن خداوند بر جهان هستى است; چنان که در آیه بعد از ربوبیت الهى بر جهان سخن به میان آمده است (ربّ السماوات و الأرض و ما بینهما...).
موضوعات مرتبط
- آفرینش: حاکم آفرینش ۹; مقهوریت آفرینش ۹
- اسماء و صفات: قهار ۸; واحد ۸
- انسان: انذار انسان ها ۲
- ایمان: آثار بى ایمانى ۳
- توحید: تبلیغ توحید ۴; توحید ذاتى ۷; توحید عبادى ۶
- جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۶، ۷
- خدا: تبلیغ قهاریت خدا ۴; حاکمیت اراده خدا ۹; قهاریت خدا ۹
- خطر: زمینه خطر ۳
- زیان: زمینه زیان ۳
- سختى: زمینه سختى ۳
- عقیده: صراحت در بیان عقیده ۵
- محمد(ص): انذارهاى محمد(ص) ۲; تبلیغ محمد(ص) ۱; تکلیف محمد(ص) ۱، ۲، ۵; رسالت محمد(ص) ۴; رفع تهمت از محمد(ص) ۱
منابع
