روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۱۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ الِامْتِنَاعِ مِنَ الشَّهَادَةِ وَ مَا جَاءَ فِي إِقَامَتِهَا وَ تَأْكِيدِهَا وَ كِتْمَانِهَا

روي هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع :

وَ فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لاََ يَأْبَ اَلشُّهَدََاءُ إِذََا مََا دُعُوا قَالَ قَبْلَ اَلشَّهَادَةِ وَ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ يَكْتُمْهََا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ‏ قَالَ بَعْدَ اَلشَّهَادَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۲

هشام بن سالم از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه در اين آيه شريفه: وَ لا يَأْبَ الشُّهَداءُ إِذا ما دُعُوا (بقره: ۲۸۲) مراد قبل از شهادت است يعنى اگر كسى را دعوت كنند كه بيا شاهد باش ما مى‏خواهيم فلان معامله را انجام دهيم آن شخص نبايد خوددارى كند و از آن سر باز زند. و در آيه وَ مَنْ يَكْتُمْها فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ (بقره: ۲۸۳) فرمود: مراد بعد از شهادت است (يعنى پس از آنكه شاهد آن بود در موقع شهادت دادن نزد حاكم، حقّ ندارد نيّت كتمان كند كه در اين صورت دل او گناهكار خواهد بود تا چه رسد به كتمان در عمل).