روایت:الکافی جلد ۸ ش ۳۸۷
آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة
احمد بن محمد الكوفي عن علي بن الحسن بن علي عن عبد الرحمن بن ابي نجران عن هارون عن ابي عبد الله ع قال قال لي :
| الکافی جلد ۸ ش ۳۸۶ | حدیث | الکافی جلد ۸ ش ۳۸۸ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۸۲
ابو هارون گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: اينان (يعنى اهل سنت و مخالفين) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ را (در موقع قرائت حمد و سوره در نماز) نهان كردند (كه اصلا نميخوانند يا آهسته ميخوانند) پس- بخدا- چه نامهاى خوبى را نهان كردند. رسول خدا (ص) را رسم چنان بود كه هر گاه داخل خانه ميشد و قريش گرد او جمع ميشدند بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ را با صداى بلند ميخواند و قريش كه آن را ميشنيدند پا بفرار ميگذاشتيد پس خداى عز و جل در اين باره نازل فرمود: «و چون در قرآن پروردگارت را بتنهائى ياد كنى گريزان پشت بگردانند» (سوره اسراء آيه ۴۶).
حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى, ۳۱۲
ابو هارون مىگويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: اينان [اهل سنّت] بسم اللَّه الرحمن الرحيم را [به هنگام قرائت حمد و سوره در نماز] پنهان مىكنند [اصلا نمىخوانند يا آهسته مىگويند]. پس بخدا چه نامهاى نيكى را پنهان مىكنند. هر گاه پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به خانه خود در مىآمد و قريش براى ديدن ايشان اجتماع مىكردند حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بسم اللَّه الرحمن الرحيم را آشكارا مىخواند و صداى خود را بدان بلند مىكرد و قريش كه آن را مىشنيدند مىگريختند و لذا خداوند عزّ و جلّ در اين باره نازل فرمود: وَ إِذا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى أَدْبارِهِمْ نُفُوراً «۱». __________________________________________________
(۱) «و چون پروردگارت را در قرآن به يكتايى ياد كنى، بازمىگردند و مىرمند» (سوره اسراء/ آيه ۴۶).
