روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۴۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن عثمان بن عيسي عن مبارك غلام شعيب قال سمعت ابا الحسن موسي ع يقول :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ إِنِّي لَمْ أُغْنِ اَلْغَنِيَّ لِكَرَامَةٍ بِهِ عَلَيَّ وَ لَمْ أُفْقِرِ اَلْفَقِيرَ لِهَوَانٍ بِهِ عَلَيَّ وَ هُوَ مِمَّا اِبْتَلَيْتُ بِهِ اَلْأَغْنِيَاءَ بِالْفُقَرَاءِ وَ لَوْ لاَ اَلْفُقَرَاءُ لَمْ يَسْتَوْجِبِ اَلْأَغْنِيَاءُ اَلْجَنَّةَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۰۹

از مبارك غلام شعيب، كه شنيدم امام كاظم (ع) مى‏فرمود: راستى كه خدا عز و جل مى‏فرمايد: راستى كه من به توانگر تواناى مالى ندادم كه نزد من ارجمند و گرامى است و فقير را بى‏چيز نكردم براى آنكه نزد من خوار و بى‏مقدار است و اين خود براى آزمايش توانگر است به وجود بى‏نوايان و اگر بى‏نوايان نباشند، توانگران مستحقّ بهشت نگردند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۶۴

موسى بن جعفر عليه السّلام ميفرمود: خداى عز و جل فرمايد: من توانگر را براى شرافتش نزد خود توانگر نساختم و فقير را براى خواريش در نظرم فقير نكردم، بلكه با اين تفاوت توانگران را بوسيله فقرا آزمودم، و اگر فقرا نبودند، توانگران سزاوار بهشت نميگشتند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۳۹

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از عثمان بن عيسى، از مبارك، غلام شعيب، كه گفت: شنيدم از ابوالحسن حضرت امام موسى‏كاظم عليه السلام كه مى‏فرمود: «خداى عز و جل مى‏فرمايد كه: من غنى را غنى نكرده‏ام، به جهت آنكه كرامت و عزّتى داشته در نزد من، و فقير را فقير نگردانيده‏ام، به جهت آنكه خوار و بى‏مقدار بود در نزد من. و اين از جمله آنها است كه به واسطه آن، اغنيا را به فقرا آزموده‏ام، و اگر فقرا نمى‏بودند، اغنيا مستحقّ بهشت نمى‏شدند».