روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۵۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن علي بن معبد عن واصل بن سليمان عن عبد الله بن سليمان قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَتِّلِ‏ اَلْقُرْآنَ‏ تَرْتِيلاً قَالَ قَالَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ص‏ بَيِّنْهُ تِبْيَاناً وَ لاَ تَهُذَّهُ هَذَّ اَلشِّعْرِ وَ لاَ تَنْثُرْهُ نَثْرَ اَلرَّمْلِ وَ لَكِنْ أَفْزِعُوا قُلُوبَكُمُ اَلْقَاسِيَةَ وَ لاَ يَكُنْ هَمُّ أَحَدِكُمْ آخِرَ اَلسُّورَةِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۲۷

از عبد اللَّه بن سليمان گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (۴ سوره مزمّل): «وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا»، فرمود: امير المؤمنين (ع) فرموده است: يعنى او را خوب بيان كن و كلماتش را روشن ادا كن و چون شعر، پست سرِ هم و به شتاب مخوانش و چون ريگ پراكنده مسازش ولى دلهاى سخت خود را با آن به هراس اندازيد و نبايد كه همّت يكى از شماها اين باشد كه سوره را پايان دهد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۱۸

عبد اللَّه بن سليمان گويد: از حضرت صادق عليه السلام پرسيدم از گفتار خداى عز و جل (كه فرمايد:) وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا فرمود: امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه فرموده: يعنى او را خوب بيان كن و همانند شعر آن را بشتاب مخوان، و مانند ريگ (هنگام خواند) آن را پراكنده مساز، ولى دلهاى سخت خود را بوسيله آن به بيم و هراس افكنيد، و همت شما اين نباشد كه سوره را بآخر رساند (يعنى همت خود را در تدبر و تأمل در آيات و بكار بستن و عمل كردن آنها قرار دهيد نه باينكه سوره را بآخر رسانيد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۳۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از على بن معبد، از واصل بن سليمان، از عبد اللَّه بن سليمان روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم از معنى قول خداى عز و جل: «وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا» «۴»، كه ترجمه ظاهرش اين است كه: «ترتيل كن قرآن را، ترتيل كردنى كامل». راوى مى‏گويد كه: حضرت فرمود كه: «اميرالمؤمنين- صلوات اللَّه عليه- فرموده كه: آن را خوب بيان كن و حروف آن را ظاهر گردان، و آن را تند مخوان، مانند تند خواندن شعر (و به نحوى كه عربان شعر را مى‏خوانند، يا حروف آن را بسيار متّصل به يكديگر مگردان، مانند اتّصال موى به يكديگر)، و آن را از هم مپاش و پراكنده مكن، مانند پراكندگى ريگ، وليكن بر دل‏هاى سختِ خويش غالب شويد «۱»، و بايد كه همّت و قصد يكى از شما، آخر سوره نباشد» (يعنى همّت را همين بر اين نگمارد كه سوره را تمام كند). ( ۱). و لجام آنها را باز زنيد، چنان كه لجام اسب را باز مى‏زنند تا باز ايستد؛ يعنى حروف آن را چنان ادا كنيد كه دردل‏هاى سخت نيز جاى گيرد و بعضى گمان كرده‏اند كه، معنى اين است كه: ليكن به فزع و خوف آوريد، يا بكوبيد به خواندن قرآن، دل‏هاى سخت را. و اين ترجمه بنا بر تصحيف فرع، به فاء« سعفص» و راء« قرشت» است، به زاى« هوّز» يا قاف« قرشت».( مترجم)