روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۵۵
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن علي بن حديد رفعه الي ابي عبد الله ع قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۶۵۴ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۶۵۶ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۷
از امام صادق (ع)، فرمود: چون پوستت دانه لرز بر خود گرفت و چشمت گريان شد، خود را باش، خود را باش كه محققاً به تو توجهى شده است (از طرف خدا براى انجام حاجت يا از طرف فرشتهها براى شفاعت و انجام حاجت به امر خدا- از مجلسى ره).
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۲۸
و نيز آن حضرت عليه السلام فرمود: هر گاه بدنت لرزيد و چشمت گريان شد پس خود را باش، خود را باش (و بوسيله دعا بگير از خداى سبحان آنچه خواهى- از فيض ره-) كه بتو توجهى شده است.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۲۳
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد بن خالد، از على بن حديد كه آن را مرفوع ساخته به سوى امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «چون پوست بدنت (به قشعريره آيد) بلرزد و موى از تنت برخيزد و چشمهايت اشك بريزد، متوجّه خود شو كه هنگام اجابت است؛ زيرا كه رحمت الهى متوجّه تو گرديده و مطلوبت رو به تو آورده است». و گفته است كه: محمد بن اسماعيل، از ابواسماعيل سرّاج، از محمد بن ابىحمزه، از سعيد، مثل اين را روايت كرده است.
