روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۲۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع قال :

مَنْ تَقَدَّمَ فِي اَلدُّعَاءِ اُسْتُجِيبَ لَهُ إِذَا نَزَلَ بِهِ اَلْبَلاَءُ وَ قَالَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ صَوْتٌ مَعْرُوفٌ وَ لَمْ يُحْجَبْ عَنِ اَلسَّمَاءِ وَ مَنْ لَمْ يَتَقَدَّمْ فِي اَلدُّعَاءِ لَمْ يُسْتَجَبْ لَهُ إِذَا نَزَلَ بِهِ اَلْبَلاَءُ وَ قَالَتِ اَلْمَلاَئِكَةُ إِنَّ ذَا اَلصَّوْتَ لاَ نَعْرِفُهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۱

از امام صادق (ع)، فرمود: هر كه به دعا پيشدستى كند، بلا كه به او نازل شد دعايش مستجاب گردد و فرشته‏ها گويند: ما اين آواز را مى‏شناسيم و از آسمان ممنوع نگردد، و هر كه به دعا پيشدستى نكند، وقتى بلا به او نازل شود و دعا كند دعايش مستجاب نگردد و فرشته‏ها گويند: راستى ما اين آواز را نشناسيم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۱۹

حضرت صادق عليه السّلام فرمود: هر كه در دعا پيش افتد (يعنى هميشه دعا ميكند و اختصاصى بهنگام‏ رسيدن بلا ندارد) بلائى كه باو برسد دعايش مستجاب شود، و فرشتگان گويند: صداى آشنائى است و از بالا رفتن بآسمان ممنوع نگردد، و كسى كه پيشدستى بدعا نكند، چون بلا باو برسد دعايش مستجاب نشود، و فرشتگان گويند ما: اين آواز را نشناسيم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۱۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم، از هشام بن سالم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر كه در دعا پيشى گيرد (يعنى پيش از نزول بلا پيوسته دعا كند)، چون بلا بر او نازل شود، دعايش مستجاب گردد و گفته شود كه: اين آوازى است شناخته شده و آشنا، و آن آواز و دعا از آسمان ممنوع و محجوب نشود؛ بلكه در آن بالا رود. و هر كه در دعا پيشى نگيرد، چون بلا بر او فرود آيد، دعايش مستجاب نگردد و فرشتگان گويند: به درستى كه ما اين آواز را نمى‏شناسيم».