روایت:الکافی جلد ۱ ش ۴۰۵
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ
محمد بن ابي عبد الله و غيره عن سهل بن زياد عن احمد بن محمد بن ابي نصر قال :
| الکافی جلد ۱ ش ۴۰۴ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۴۰۶ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۴۵۵
احمد بن محمد بن ابى نصر گويد: به امام رضا (ع) گفتم: بعضى از همكيشان ما معتقد به جبراند و برخى معتقد به استطاعت، فرمود: بنويس: بسم الله الرحمن الرحيم، على بن الحسين فرمود: خداى عز و جل فرمايد: اى پسر آدم، به خواست من تو هستى كه خواهى و به نيروى اعطائى من واجبات مرا مىپردازى و به نعمت دريافتى از من بر گناهانم توانائى كنى، من تو را بينا و شنوا ساختم، هر چه خوشى بينى از طرف خدا است و هر چه بدى بينى از طرف خودت است و اين براى آن است كه من از خودت به كارهاى نيكت علاقمندتر و شايسته ترم و تو از من به كارهاى بدت علاقمندترى، من از هر چه كنم مسئول نباشم (چون مسئوليت در بدى و خلاف حكمت است و از خدا نيايد) و هم ايشانند كه مسئولند، چون كارگرانىاند كه در كارگاه خير و شر از دستور تخلف كردند، من همه چيز را براى تو منظم كردم (يعنى همه ابزار و برنامه و تنظيم امور در اين كارگاه خير و شر كه به كار گماشته شدى از من است به شرحى كه مفصلا بيان شد، شرح تفصيل استطاعت در باب بعد مىآيد).
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۲۲
احمد بن محمد گويد: بحضرت رضا (ع) عرضكردم: بعضى از اصحاب ما شيعيان قائل بجبر و بعضى قائل باستطاعتند حضرت فرمود بنويس: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ، على بن الحسين فرمود خداى عز و جل فرموده است: اى پسر آدم، تو بخواست من ميخواهى و بقوت من واجباتم را انجام دهى و بوسيله نعمت من بر نافرمانيم توانا گشتى، من ترا شنوا و بينا كردم، هر نيكى كه بتو رسد از خداست و هر بدى كه بتو رسد از خود تو است زيرا من به نيكيهايت از تو سزاوارترم و تو ببديهايت از من سزاوارترى زيرا من از آنچه كنم بازخواست نشوم و مردم بازخواست شوند (سپس امام (ع) فرمود يا خدا فرمايد) هر چه ميخواستى برايت برشته در آوردم.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۵۰۱
محمد بن ابى عبداللَّه و غير او، از سهل بن زياد، از احمد بن محمد بن ابى نصر روايت كردهاند كه گفت: به خدمت ابوالحسن حضرت امام رضا عليه السلام عرض كردم كه: بعضى از اصحاب ما به جبر قائلاند و بعضى قائلاند به استطاعت (و توانايى بر فعل و ترك به طور استقلال كه مرادف تفويض است). محمد مىگويد كه: حضرت به من فرمود كه: «بنويس: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»، حضرت على بن الحسين عليهما السلام فرمود كه: خداى عزّوجلّ فرموده است كه: اى فرزند آدم، به خواست من چنان شدى كه مىخواهى، و به قوت من فرايض و واجبات مرا به سوى من رسانيدى، و آنها را به جا آوردى، و به نعمت من بر نافرمانى من قوت به هم رسانيدى. من تو را شنوا و بينا گردانيدم. آنچه به تو رسد از نيكى، پس از جانب خدا است و آنچه به تو رسد از بدى، پس از نفس تو است. و اين، به جهت آن است كه من به حسنات تو از تو سزاوارترم و تو به گناهان و بدىهاى خود از من سزاوارترى. و آن، براى اين است كه من پرسيده نمىشوم از آنچه مىكنم و بندگان پرسيده مىشوند. به حقيقت كه هر خوبى را كه خواسته باشى براى تو در رشته كشيدم و به هم پيوند نمودم».
(و اين فقره از كلام امام رضا عليه السلام است كه به محمد بن ابى نصر فرمود و از تتمه حديث قدسى نيست، چنانچه همين حديث در باب مشيت و ارادت گذشت و در آخر آن، اين فقره نبود).
