روایت:الکافی جلد ۱ ش ۲۷۷

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

سهل قال :

كَتَبْتُ إِلَى‏ أَبِي مُحَمَّدٍ ع‏ سَنَةَ خَمْسٍ وَ خَمْسِينَ وَ مِائَتَيْنِ‏ قَدِ اِخْتَلَفَ يَا سَيِّدِي أَصْحَابُنَا فِي اَلتَّوْحِيدِ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ هُوَ جِسْمٌ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ هُوَ صُورَةٌ فَإِنْ رَأَيْتَ يَا سَيِّدِي أَنْ تُعَلِّمَنِي مِنْ ذَلِكَ‏ مَا أَقِفُ عَلَيْهِ وَ لاَ أَجُوزُهُ فَعَلْتَ مُتَطَوِّلاً عَلَى عَبْدِكَ‏ فَوَقَّعَ بِخَطِّهِ ع سَأَلْتَ عَنِ اَلتَّوْحِيدِ وَ هَذَا عَنْكُمْ مَعْزُولٌ‏ اَللَّهُ وَاحِدٌ أَحَدٌ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ `وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ خَالِقٌ وَ لَيْسَ بِمَخْلُوقٍ‏ يَخْلُقُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَا يَشَاءُ مِنَ اَلْأَجْسَامِ‏ وَ غَيْرِ ذَلِكَ وَ لَيْسَ بِجِسْمٍ‏ وَ يُصَوِّرُ مَا يَشَاءُ وَ لَيْسَ بِصُورَةٍ جَلَّ ثَنَاؤُهُ وَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ أَنْ يَكُونَ لَهُ شِبْهٌ‏ هُوَ لاَ غَيْرُهُ‏ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ وَ هُوَ اَلسَّمِيعُ اَلْبَصِيرُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۲۹۷

سهل گويد: سال ۲۵۵ نوشتم به ابى محمد (امام عسكرى ع) كه: اى آقايم، هم مذهبان ما در توحيد اختلاف نظر دارند، بعضى از آنها مى‏گويند خدا جسم است و بعضى ديگر مى گويند خدا صورت است، اى آقاى من اگر صلاح بدانيد كه به من بياموزيد آنچه را كه بر آن استوار بمانم و از آن در نگذرم براى اظهار لطف به چاكر خودتان عمل كنيد، به خط خود نگارش كرد: از موضوع توحيد پرسيدى و اين بحثى است كه شما از آن بركناريد، خدا يگانه است، يكتا است، فرزند نياورده و فرزند نبوده و احدى همتاى او نيست، آفريننده است و آفريده شده نيست، او است تبارك و تعالى كه هر چه خواهد از اجسام و جز آن بيافريند و خود جسم نيست، هر صورت و نقشه‏اى به قلم قدرت بكشد و خودش صورت نيست، ستايش او والا است و نامهايش مقدس‏تر از آن است كه براى او مانندى باشد، او است و جز او نيست، نيست به مانندش چيزى و او است شنوا و بينا.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۳۸

سهل گويد: در سال ۲۵۵ بحضرت عسكرى نوشتم كه اصحاب ما شيعيان در توحيد اختلاف دارند: برخى گويند او جسم است و بعضى گويند او صورتست اگر صلاح بدانيد بچاكر خود لطف كنيد و بمن بياموزيد آنچه را كه بر آن بايستم و از آن تجاوز نكنم انجام ميدهم، حضرت بخط خود مرقوم فرمود از توحيد پرسيدى در صورتى كه از شما بر كنار است (وظيفه شما نيست) خدا يگانه و يكتاست، نزاده و زاده نشده و چيزى همتاى او نيست، او خالق است و مخلوق نيست خداى تبارك و تعالى هر چه خواهد از جسم و غير جسم بيافريند و خودش جسم نيست، آنچه خواهد صورتگرى كند و خودش صورت نيست، سپاسش بزرگست نامهايش مقدستر از آنكه برايش مانندى جز خود او باشد، چيزى مانندش نيست و او شنوا و بيناست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۳۳۳

سهل گفت كه: در سال دويست و پنجاه و پنج از هجرت، به خدمت حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام نوشتم كه: اى آقاى من، اصحاب ما در باب توحيد اختلاف كرده‏اند. بعضى از ايشان كسى است كه مى‏گويد: آن جناب جسم است و بعضى از ايشان كسى است كه مى‏گويد: صورت است. پس اى آقاى من، اگر صلاح دانى كه به من تعليم كنى از اين باب، آنچه را كه بر آن واقف شوم و از آن در نگذرم، به فعل خواهى آورد كه بر بنده خود تفضل و انعام كرده‏اى. فرمان همايونى كه به خط مبارك آن حضرت عليه السلام بود رسيد كه: «از توحيد سؤال كردى و اين را از شما باز داشته‏اند. خدا يكتاست و يگانه «لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ* وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ» «۲» (به آن معنى كه گذشت)، آفريننده‏اى است كه آفريده نشد و آن جناب-/ تبارك و تعالى-/ مى‏آفريند آنچه را كه خواسته باشد؛ از اجسام و غير آن، و خود جسم نيست و تصوير مى‏كند و مى‏نگارد، هر چه را كه مى‏خواهد و خود صورت نيست. ثناى او از آن بزرگوارتر و نام‏هاى او از اين پاك‏تر است كه او را همتايى باشد. اوست نه غير او «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ»». __________________________________________________ (۲). اخلاص، ۳ و ۴.