روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۰۰

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الوشا عن احمد بن عايذ عن ابن اذينه عن مالك الجهني قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هََذَا اَلْقُرْآنُ‏ لِأُنْذِرَكُمْ‏ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ‏ قَالَ مَنْ بَلَغَ أَنْ يَكُونَ إِمَاماً مِنْ‏ آلِ مُحَمَّدٍ فَهُوَ يُنْذِرُ بِالْقُرْآنِ‏ كَمَا أَنْذَرَ بِهِ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۷۷

مالك جهنى گويد: به امام صادق (ع) گفتم: قول خدا عز و جل (۲۰ سوره انعام): «به من وحى شده است اين قرآن تا شما را با آن انذار كنم و هر كه بدو برسد» فرمود: به هر كه نوبت رسد كه امامى از آل محمد (ص) باشد او به قرآن بيم دهد چنانچه رسول خدا (ص) بدان بيم داده است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۸۲

مالك جهنى گويد: بامام صادق عليه السلام عرضكردم: خداى عز و جل (از قول پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله) ميفرمايد: «اين قرآن بمن وحى شد تا بوسيله آن شما و هر كه را باو ميرسد بيم دهم- ۲۰ سوره ۶-» فرمود: يعنى هر كس از آل محمد كه بدرجه امامت برسد بوسيله قرآن بيم مى‏دهد چنان كه رسول خدا با آن بيم داد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۲۳

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء، از احمد بن عائذ، از ابن اذينه، از مالك جُهنى روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: چيست معنى قول خداى عزّوجلّ: «وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ» «۴»، يعنى: «و وحى شد به سوى من اين قرآن، تا بترسانم شما را به آن و آن‏كه رسيده باشد». و حضرت فرمود كه: «آن‏كه رسيده باشد و قابليت داشته باشد، كه امام باشد از آل محمد، پس آن امام، به قرآن مردم را مى‏ترساند؛ چنانچه رسول خدا صلى الله عليه و آله مردم را به آن ترسانيد». __________________________________________________ (۴). انعام، ۱۹.