بَهْجَة
از الکتاب
«بهجة» (بر وزن لهجه) به معناى زیبایى رنگ و حسن ظاهر است که بینندگان را غرق سرور مى کند.
ریشه کلمه
- بهج (۳ بار)
قاموس قرآن
بهجت به معنى خوش منظر است كه بيننده آن شاد مىشود [نمل:60]، باغهاى خرّم كه سرور آور است با آن رويانديم [حج:5]، رويانيد هر گياه خوش منظر و سرور آور را. فعل بهج را از باب كرم يكرم خوش منظر شدن، گفتهاند (اقرب الموارد).
کلمات نزدیک مکانی
مَا ذَات لَکُم کَان حَدَائِق بِه أَن فَأَنْبَتْنَا تُنْبِتُوا مَاء شَجَرَهَا السّمَاء أَ مِن إِلٰه مَع أَنْزَل
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
