اسْتَوَى
از الکتاب
«اسْتَوى» از مادّه «استواء» گرفته شده که در لغت به معناى تسلط، احاطه کامل و قدرت بر خلقت و تدبیر و کمال خلقت و اعتدال آن است; و در اصل به معناى «اعتدال یا مساوات» دو چیز با یکدیگر است. ولى به طورى که بعضى از ارباب لغت و مفسران گفته اند، این ماده هنگامى که با «عَلى» متعدى شود، به معناى «استیلاء و سلطه بر چیزى» است; مانند: الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى: «خداوند بر عرش استیلاء دارد». و هنگامى که با «إِلى» متعدى شود، به معناى «قصد» مى آید; مانند آیه مورد بحث که مى فرماید: ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّمَاءِ: «سپس اراده آفرینش آسمان کرد».
ریشه کلمه
- سوى (۸۳ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ ثُم عَلَى فِي الْعَرْش أَيّام مَا الْأَرْض سِتّة السّمَاوَات إِلَى السّمَاء الرّحْمٰن مِن خَلَق لَکُم بَيْنَهُمَا لَه آتَيْنَاه لِلسّائِلِين سَوَاء حُکْما أَشُدّه تَرَوْنَهَا الّذِي جَمِيعا فَسَوّاهُن يُغْشِي يَعْلَم الْعُلَى بَلَغ عَمَد يُدَبّر لَمّا الشّمْس أَرْبَعَة سَبْع هِي سَخّر عِلْما فَاسْأَل بِغَيْر الْأَمْر اللّيْل بِه يَعْلَمُون سَمَاوَات دُخَان النّهَار يَلِج هُو أَقْوَاتَهَا کَذٰلِک يَطْلُبُه دُونِه رَفَع فَقَال خَبِيرا لا شَفِيع حَثِيثا فِيهَا لَهَا الْقَمَر نَجْزِي أَکْثَرَهُم إِذَا اللّه إِلاّ بِکُل وَلِي کُل الْمُحْسِنِين شَيْء لِلْأَرْض يَجْرِي
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
